seva
28.05.2008, 08:40
Sadece hanimlar degil aslinda "erkek"ler de gercek kiymetlerini ve sahsiyetlerini Islâm'la bulmuslardir. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), gercek erkekligin zorbalik, kabalik ve hoyratlikta degil, nefsine hakim olmakta, civanmertlikte ve fazilette oldugunu gostermistir.
Dinimizde, kadin aynen erkek gibi cemiyetin bir parcasi olarak kabul edilir, gorusu alinir ve onunla istisare yapilir. Bunun pratikte en guzel ornegini de bizzat Fahr-i Kâinat Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) vermistir. O ki vahy ile mueyyed Nebiler Sultani (sallallahu aleyhi ve sellem)'dir. Onune gelen butun mesele ve problemlerin cozumu dogrudan dogruya Ars-i Azam'dan halledilmistir. Bununla beraber O, cok defa hanimlariyla oturur ve bir arkadas gibi onlarla bazi meselelerin muzakeresini yapardi. Vahiy ile mueyyed olan Allah Rasulu'nun (sallallahu aleyhi ve sellem) boyle bir seye ihtiyaci yoktu; ama O, ummetine bir sey ogretmek istiyordu: Kadin, o gune kadar oldugundan cok farkli bir yere oturtulacakti ve iste O, bu onemli vazifeyi bilfiil temsil ediyordu.
Iste bir misal. Hudeybiye anlasmasi, Muslumanlara cok agir gelmisti. Oyle ki, kimsede yerinden kimildayacak mecal kalmamisti. Bu arada Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem), kendisiyle hacca gelenlere, kurbanlarini kesmelerini ve ihramdan cikmalarini emretmisti. Ancak sahabi, 'Acaba verilen kararda bir degisiklik olur mu?' diye, meseleyi agirdan aliyordu. Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem), emrini bir kere daha tekrarladi. Fakat, sahabideki umitli bekleyis tavri degismedi. Bu, asla Allah Rasûlu'ne (sallallahu aleyhi ve sellem) karsi bir muhalefet degildi; sadece baska bir alternatifin olup olmadigini ogrenmekti. Zira Kâbe'yi tavaf etmek uzere yola cikmislardi. Belki Hudeybiye anlasmasindaki kabul edilen sartlar tatbik edilmez de anlasmada bir degisiklik olabilir' diye bekliyorlardi.
Iki Cihan Serveri (sallallahu aleyhi ve sellem), sahabideki bu durumu sezince hemen cadirina girdi. Ve hanimi Ummu Seleme validemizle (radiyallahu anha) istisare etti. Bu ufku genis annemiz de istisarenin hakkini vermek icin fikrini beyan etti ve su mealde sozler soyledi: "Ya Rasulallah! Emrini bir daha tekrar etme. Belki muhalefet eder ve mahvolurlar. Fakat Sen, Kendi kurbanlarini kes ve onlara bir sey demeden ihramdan cik. Onlar verdigin emrin kesinligini anlayinca, Sana itaat edeceklerdir."
Hanimla istisare edilir mi?
Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem) de boyle dusunuyordu. Hemen bicagini eline aldi ve cadirindan cikarak kendine ait kurbanlari kesmeye basladi. O daha birkac kurban kesmisti ki, sahabi de kendi kurbanlarini kesmeye koyuldu. Cunku, artik verilen karardan donus olmadigini anlamislardi. (Buhari, Surût 15) (Bir aile reisi olarak aile hayatinda, hanimiyla istisareye yer vermeyen ve Islam'in kadini esir ettigini soyleyen talihsizlerin kulaklari cinlasin!)
Kadin haklarini mudafaa edenlerin dusuncelerinde bile kadin, hâlâ ikinci dereceden bir varlik olmaktan kurtulmus degildir. Oysa dinimiz, kadina, bir butunun yarisi nazariyla bakmaktadir. Kadin, oyle bir butunun parcasidir ki, diger parcanin ise yaramasi icin onun mevcudiyeti sarttir. Bu parcalardan her birerleri, digerinin gercek degerini bulmasi bakimindan onemli bir esastir. Elverir ki, Rabb'imizin koydugu olculere riayet edilsin ve denge icin yaratilan bir sey dengenin aleyhinde istismar edilmesin...
Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), nasil hareketleriyle kadinlara karsi lutufkâr davraniyordu; sozleriyle de hep bu sekilde davranmayi tesvik ediyordu. Bir hadislerinde soyle buyururlar: "Mu'minlerin iman bakimindan en kusursuzu, ahlâki en guzel olanidir. Ahlâki en guzel olaniniz da, kadinlariniza en guzel davrananinizdir." (Ebu Davud, Sunnet 15)
Hadisleri cogaltabiliriz. Goruluyor ki, kadinlik O'nun nurlu beyanlariyla, kendi seref ve haysiyetini garanti altina almis, o gune kadar ayaklar altinda cignenen, hor ve hakir bir varlik olmaktan kurtulmus, dunya ve ukba saltanati kazanmistir.
***
Kadinlara guzel davranmayi Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) emretti.
Dinimizde, kadin aynen erkek gibi cemiyetin bir parcasi olarak kabul edilir, gorusu alinir ve onunla istisare yapilir. Bunun pratikte en guzel ornegini de bizzat Fahr-i Kâinat Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) vermistir. O ki vahy ile mueyyed Nebiler Sultani (sallallahu aleyhi ve sellem)'dir. Onune gelen butun mesele ve problemlerin cozumu dogrudan dogruya Ars-i Azam'dan halledilmistir. Bununla beraber O, cok defa hanimlariyla oturur ve bir arkadas gibi onlarla bazi meselelerin muzakeresini yapardi. Vahiy ile mueyyed olan Allah Rasulu'nun (sallallahu aleyhi ve sellem) boyle bir seye ihtiyaci yoktu; ama O, ummetine bir sey ogretmek istiyordu: Kadin, o gune kadar oldugundan cok farkli bir yere oturtulacakti ve iste O, bu onemli vazifeyi bilfiil temsil ediyordu.
Iste bir misal. Hudeybiye anlasmasi, Muslumanlara cok agir gelmisti. Oyle ki, kimsede yerinden kimildayacak mecal kalmamisti. Bu arada Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem), kendisiyle hacca gelenlere, kurbanlarini kesmelerini ve ihramdan cikmalarini emretmisti. Ancak sahabi, 'Acaba verilen kararda bir degisiklik olur mu?' diye, meseleyi agirdan aliyordu. Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem), emrini bir kere daha tekrarladi. Fakat, sahabideki umitli bekleyis tavri degismedi. Bu, asla Allah Rasûlu'ne (sallallahu aleyhi ve sellem) karsi bir muhalefet degildi; sadece baska bir alternatifin olup olmadigini ogrenmekti. Zira Kâbe'yi tavaf etmek uzere yola cikmislardi. Belki Hudeybiye anlasmasindaki kabul edilen sartlar tatbik edilmez de anlasmada bir degisiklik olabilir' diye bekliyorlardi.
Iki Cihan Serveri (sallallahu aleyhi ve sellem), sahabideki bu durumu sezince hemen cadirina girdi. Ve hanimi Ummu Seleme validemizle (radiyallahu anha) istisare etti. Bu ufku genis annemiz de istisarenin hakkini vermek icin fikrini beyan etti ve su mealde sozler soyledi: "Ya Rasulallah! Emrini bir daha tekrar etme. Belki muhalefet eder ve mahvolurlar. Fakat Sen, Kendi kurbanlarini kes ve onlara bir sey demeden ihramdan cik. Onlar verdigin emrin kesinligini anlayinca, Sana itaat edeceklerdir."
Hanimla istisare edilir mi?
Allah Rasûlu (sallallahu aleyhi ve sellem) de boyle dusunuyordu. Hemen bicagini eline aldi ve cadirindan cikarak kendine ait kurbanlari kesmeye basladi. O daha birkac kurban kesmisti ki, sahabi de kendi kurbanlarini kesmeye koyuldu. Cunku, artik verilen karardan donus olmadigini anlamislardi. (Buhari, Surût 15) (Bir aile reisi olarak aile hayatinda, hanimiyla istisareye yer vermeyen ve Islam'in kadini esir ettigini soyleyen talihsizlerin kulaklari cinlasin!)
Kadin haklarini mudafaa edenlerin dusuncelerinde bile kadin, hâlâ ikinci dereceden bir varlik olmaktan kurtulmus degildir. Oysa dinimiz, kadina, bir butunun yarisi nazariyla bakmaktadir. Kadin, oyle bir butunun parcasidir ki, diger parcanin ise yaramasi icin onun mevcudiyeti sarttir. Bu parcalardan her birerleri, digerinin gercek degerini bulmasi bakimindan onemli bir esastir. Elverir ki, Rabb'imizin koydugu olculere riayet edilsin ve denge icin yaratilan bir sey dengenin aleyhinde istismar edilmesin...
Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), nasil hareketleriyle kadinlara karsi lutufkâr davraniyordu; sozleriyle de hep bu sekilde davranmayi tesvik ediyordu. Bir hadislerinde soyle buyururlar: "Mu'minlerin iman bakimindan en kusursuzu, ahlâki en guzel olanidir. Ahlâki en guzel olaniniz da, kadinlariniza en guzel davrananinizdir." (Ebu Davud, Sunnet 15)
Hadisleri cogaltabiliriz. Goruluyor ki, kadinlik O'nun nurlu beyanlariyla, kendi seref ve haysiyetini garanti altina almis, o gune kadar ayaklar altinda cignenen, hor ve hakir bir varlik olmaktan kurtulmus, dunya ve ukba saltanati kazanmistir.
***
Kadinlara guzel davranmayi Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) emretti.