ayparcam
28.07.2008, 13:37
Bİr Delİye Bİr Velİ RolÜ
______________________________ __________
Ebu Müslim Havlani bir toplulukta konuşulanları dinler.Hemen hepsi de
hanımından şikayette bulunmaktadırlar. Ancak Ebu Müslim’de şikayet filan
yoktur. Derler ki:– Veli gibi bir hanıma düştün de sesin sedan çıkmıyor
değil mi?
Omuzlarını silkerek cevap verir:
– Bizimki veli filan değil kelimenin tam manasıyla delidir deli!…
– Öyle ise derler nasıl geçiniyorsun böyle deli biriyle?
Cevap verir:
– Ben usulünü biliyorum da öyle geçiniyorum, kavga gürültümüz o yüzden
olmuyor!…
Büsbütün meraka düşerler.
– Deli gibi biriyle kavgasız gürültüsüz geçinmenin usulü nedir ki? diye
sormaktan kendilerini alamazlar.
Şöyle izah eder Ebu Müslim, geçinmenin sırrını.
Der ki:
– Allahü Azimüşşan, Âdem Aleyhisselam’ı topraktan yarattığında bedenine önce
aklı koydu. Akıllı bir adam oldu.
Sonra öfkeyi yarattı. Ona da Âdem’in bedenine girmesini emretti.
Öfke:
– Ben dedi. Âdem’in bedenine giremem. Çünkü orada akıl vardır! Akılla ikimiz
bir yerde asla duramayız!…
Rabbimiz buyurdu:
– Ey öfke! Sen Âdem’in bedenine girmeye çalış, oraya yönel. Akıl senin
geldiğini görünce hemen çıkıp gider, kendi yerini sana bırakır. Böylece sen
de Âdem’in bedeninde hükmünü icra eder, onu deli yaparsın.
Ebu Müslim burada der ki :
– İşte biz hanımla bu konuda anlaştık. Dedik ki; mademki insana öfke gelince
akıl gidiyor, insan delinin teki haline geliyor. Öyle ise evde kim
öfkelenirse o an sanki o delidir. Deliye karşı ise bir veli lazımdır. Ben
öfkelenirsem hemen farkına varacaksın, sabır gösterip ters cevap
vermeyeceksin. Çünkü ben o an deli sayıldığımdan deli adamdan her şey
beklenir diyerek veli rolüne gireceksin, aklım gelinceye kadar bir deliye
bir veli rolü oynayacaksın.
Ebu Müslim burada şunu da ilave eder:
– Tabii der, bu sabır benim için de geçerli bir görevdir. Bazen hanım
öfkelenir, bu defa o deli durumuna girer bana veli rolü düşer, ben bir veli
gibi sabır gösterir, karşılık vermemeye çalışırım. Aklı gelip de akıllı
insana muhatap olduğumu anlayıncaya kadar, bu sabır devam eder.
Ebu Müslim bundan sonrasını şöyle tamamlar:
– İşte der ey dostlar, benim hanımdan şikayetçi olmayışımın sebebi budur.
Gül gibi geçinip gitmemizin sırrı da buradadır. Tavsiye ederim, siz de bir
deliye bir veli rolü oynayın, öfkelenince karşı taraf veli rolüne girsin,
sabır ve tahammülü esas alsın, göreceksiniz ki tartışma kısa zamanda son
bulacak, taraflar birbirlerine karşı sevgiyle dolacak. Çünkü öfkeli taraf
kendisine karşılık verilmeyişinin takdirini, minnettarlığını duyacak. Bu da
mutluluk vesilesi olacak. Sakın “bir deliye bir veli rolü basit bir şey”
deyip de geçmeyin. Sadece bir deneyin yeter. İşte size güzel geçinmenin
sırrı.
______________________________ __________
Ebu Müslim Havlani bir toplulukta konuşulanları dinler.Hemen hepsi de
hanımından şikayette bulunmaktadırlar. Ancak Ebu Müslim’de şikayet filan
yoktur. Derler ki:– Veli gibi bir hanıma düştün de sesin sedan çıkmıyor
değil mi?
Omuzlarını silkerek cevap verir:
– Bizimki veli filan değil kelimenin tam manasıyla delidir deli!…
– Öyle ise derler nasıl geçiniyorsun böyle deli biriyle?
Cevap verir:
– Ben usulünü biliyorum da öyle geçiniyorum, kavga gürültümüz o yüzden
olmuyor!…
Büsbütün meraka düşerler.
– Deli gibi biriyle kavgasız gürültüsüz geçinmenin usulü nedir ki? diye
sormaktan kendilerini alamazlar.
Şöyle izah eder Ebu Müslim, geçinmenin sırrını.
Der ki:
– Allahü Azimüşşan, Âdem Aleyhisselam’ı topraktan yarattığında bedenine önce
aklı koydu. Akıllı bir adam oldu.
Sonra öfkeyi yarattı. Ona da Âdem’in bedenine girmesini emretti.
Öfke:
– Ben dedi. Âdem’in bedenine giremem. Çünkü orada akıl vardır! Akılla ikimiz
bir yerde asla duramayız!…
Rabbimiz buyurdu:
– Ey öfke! Sen Âdem’in bedenine girmeye çalış, oraya yönel. Akıl senin
geldiğini görünce hemen çıkıp gider, kendi yerini sana bırakır. Böylece sen
de Âdem’in bedeninde hükmünü icra eder, onu deli yaparsın.
Ebu Müslim burada der ki :
– İşte biz hanımla bu konuda anlaştık. Dedik ki; mademki insana öfke gelince
akıl gidiyor, insan delinin teki haline geliyor. Öyle ise evde kim
öfkelenirse o an sanki o delidir. Deliye karşı ise bir veli lazımdır. Ben
öfkelenirsem hemen farkına varacaksın, sabır gösterip ters cevap
vermeyeceksin. Çünkü ben o an deli sayıldığımdan deli adamdan her şey
beklenir diyerek veli rolüne gireceksin, aklım gelinceye kadar bir deliye
bir veli rolü oynayacaksın.
Ebu Müslim burada şunu da ilave eder:
– Tabii der, bu sabır benim için de geçerli bir görevdir. Bazen hanım
öfkelenir, bu defa o deli durumuna girer bana veli rolü düşer, ben bir veli
gibi sabır gösterir, karşılık vermemeye çalışırım. Aklı gelip de akıllı
insana muhatap olduğumu anlayıncaya kadar, bu sabır devam eder.
Ebu Müslim bundan sonrasını şöyle tamamlar:
– İşte der ey dostlar, benim hanımdan şikayetçi olmayışımın sebebi budur.
Gül gibi geçinip gitmemizin sırrı da buradadır. Tavsiye ederim, siz de bir
deliye bir veli rolü oynayın, öfkelenince karşı taraf veli rolüne girsin,
sabır ve tahammülü esas alsın, göreceksiniz ki tartışma kısa zamanda son
bulacak, taraflar birbirlerine karşı sevgiyle dolacak. Çünkü öfkeli taraf
kendisine karşılık verilmeyişinin takdirini, minnettarlığını duyacak. Bu da
mutluluk vesilesi olacak. Sakın “bir deliye bir veli rolü basit bir şey”
deyip de geçmeyin. Sadece bir deneyin yeter. İşte size güzel geçinmenin
sırrı.