kronik
21.12.2008, 13:51
İçimizdeki Güvenebilme Duygusunu Yok Ettiler..
İnsanda Artık Karşısındakıne " Acaba bu da mı Öyledir " Duygusunu Oluşturdular..
Hep Bir Ön Yargı Oluştu icimizde..
Bir Korku..
Aslında Haklı Olarak Oluşan iç Güdüler Bunlar..
Aslında inSanın En Cok Canını Acıtanda , Tanıdığım , Güvendiğim Dediği Kişilerden Aldığı Yaralar..
Belkıde En Büyük Hatayı ..
Tanıdığımızı Sanmakla Yapıyoruz İnsanları..
Oysakı Kendimizi Dahi Kimi Zaman Gelir Tanıyamayız..
Olaylarda Gösterdiğimiz Tepkıler , Bazı Yaşadıklarımız " Bu Benmiyim " Dedirtir Bize..
Eee Pekı Böyleyse Neden Güvenıyoruz ki ... ?
Güvenebilmekte Bir ihtiyactır..
İnsan Hep Kendi Kabuğunda , Kendi icinde Yaşayamaz Herşeyi..
Bunları Anlatabilme , payLaşabilme ihtiyacı Duyar..
Genelde Böyle Zamanlarda Yüzümüze Gülenı , Bize iyi Davrananı Gerçek Dost Biliriz..
Algılarımızda Bu Duygusallıkta yanıLabiliriz O Anlık..
Ama Öyle Kişilikler Mutlaka maSkesini Düsürür Yüzünden..
Aslında üzüLmeyeLim ..
Bırakalım O Tür Kişiliktekı insancıkLar üzüLsün..
Belkı Biz O Kişiliktekı İnsanLara Güvenerek Hata Yapmışızdır..
Ama Öyle Kişiliktekıler " Kendilerine Bile Oynayan İnsanlardır " ..
En Azından Biz Aynalara Bakabiliyoruz Değil mi..?
YaşadıkLarımızı , Aynadaki " Kendimizi Göruyoruz" ..
Pekı Onlar..
Acaba Aynada GöremedıkLeri Kac maSkeleri Var..
Acaba Aynaya BaktıkLarında ..
Kendilerine Ait Bkmaya Birsey Görebiliyorlar mı hı ..?
Hangi yanSımalarının Kendileri Olduğunu Anlayabiliyorlar mı..
Anlayamazlar , AnlamıcakLarda...
Binbir Cesite Bürünmüş Kendilerini ,
Zaman Geldiğinde Kendileri Dahi Bulamıcaklar..
Kendinden yOzLaşmaya ..
Kendilerini Kendilerinde yOk Etmeye Devam Edicekler..
Taa ki Gercek Yüzlerini Görebilene Kadar..
Bu Tür Kişiliklere Sadece AcımakLa Kalalım..
İnsanda Artık Karşısındakıne " Acaba bu da mı Öyledir " Duygusunu Oluşturdular..
Hep Bir Ön Yargı Oluştu icimizde..
Bir Korku..
Aslında Haklı Olarak Oluşan iç Güdüler Bunlar..
Aslında inSanın En Cok Canını Acıtanda , Tanıdığım , Güvendiğim Dediği Kişilerden Aldığı Yaralar..
Belkıde En Büyük Hatayı ..
Tanıdığımızı Sanmakla Yapıyoruz İnsanları..
Oysakı Kendimizi Dahi Kimi Zaman Gelir Tanıyamayız..
Olaylarda Gösterdiğimiz Tepkıler , Bazı Yaşadıklarımız " Bu Benmiyim " Dedirtir Bize..
Eee Pekı Böyleyse Neden Güvenıyoruz ki ... ?
Güvenebilmekte Bir ihtiyactır..
İnsan Hep Kendi Kabuğunda , Kendi icinde Yaşayamaz Herşeyi..
Bunları Anlatabilme , payLaşabilme ihtiyacı Duyar..
Genelde Böyle Zamanlarda Yüzümüze Gülenı , Bize iyi Davrananı Gerçek Dost Biliriz..
Algılarımızda Bu Duygusallıkta yanıLabiliriz O Anlık..
Ama Öyle Kişilikler Mutlaka maSkesini Düsürür Yüzünden..
Aslında üzüLmeyeLim ..
Bırakalım O Tür Kişiliktekı insancıkLar üzüLsün..
Belkı Biz O Kişiliktekı İnsanLara Güvenerek Hata Yapmışızdır..
Ama Öyle Kişiliktekıler " Kendilerine Bile Oynayan İnsanlardır " ..
En Azından Biz Aynalara Bakabiliyoruz Değil mi..?
YaşadıkLarımızı , Aynadaki " Kendimizi Göruyoruz" ..
Pekı Onlar..
Acaba Aynada GöremedıkLeri Kac maSkeleri Var..
Acaba Aynaya BaktıkLarında ..
Kendilerine Ait Bkmaya Birsey Görebiliyorlar mı hı ..?
Hangi yanSımalarının Kendileri Olduğunu Anlayabiliyorlar mı..
Anlayamazlar , AnlamıcakLarda...
Binbir Cesite Bürünmüş Kendilerini ,
Zaman Geldiğinde Kendileri Dahi Bulamıcaklar..
Kendinden yOzLaşmaya ..
Kendilerini Kendilerinde yOk Etmeye Devam Edicekler..
Taa ki Gercek Yüzlerini Görebilene Kadar..
Bu Tür Kişiliklere Sadece AcımakLa Kalalım..