ikaruss07
15.06.2009, 23:35
INSAN bazen arkadaslarina sevgili gibi davraniyor. Sahipleniyor, kiskaniyor ama girtlagina çökmeden. Tatli tatli flört ediyor ama sinirlari asmadan. Birlikte gülmekten ölüyor, çok ama çok egleniyor, dagitiyor, yerlere düsüyor, gecenin cilkini çikartiyor ama o arkadas ya, sevgili degil ya, hiç sorun olmuyor. Herseyi konusuyorlar, pek fazla sansür uygulamiyor, sürekli anlatiyorlar, fazlasiyla ilgili oluyor; kulaklarini kocaman kocaman açip, dinliyor. En önemlisi de büyük bir çoskuyla sonsuza kadar yapilan isler üzerine konusabiliyorlar, çünkü is paylasilabiliyor, birlikte benzer isler üretiliyor. Müthis bir keyifle dedikodu yapabiliyor, hatta kendi karisini, kocasini, sevgilisini bile çekistirebiliyor. Arkadaslik, bu açidan insanin hayatini idame ettirebilmesi için büyük bir avantaj oluyor. Ama insan sevgilisine her zaman arkadas gibi davranamiyor. Bir kere elestiriler, haliyle bu kadar net dile getirilemiyor. Sevgiliyle bir arkadasla konusuldugu gibi her zaman rahat da konusulamiyor. Tehlikeli sularda dolasmaktan kaçinmak gerekiyor. Çünkü sonuçlari var bunun, bedelleri var bunun, ödemek gerekiyor, burnundan fitil fitil getirebilir, dikkatli olmak gerekir, çünkü sevgililik onuru yaralaniyor. Insan, sevgiliyken, evliyken çok daha hassaslasiyor. En küçük seye bile ''Bana bunu nasil yapar?'' oluyor. Oysa arkadasinin kaldirabilecegi sinirlar çok daha genis. Insan her zaman sevgiliyi dinlemek de istemiyor, bütün gün baska insanlari dinlemis oldugundan yorulmus oluyor, gina gelmis oluyor. Ya da karsindaki seni dinlemek istemiyor. Eve bir sessizlik çöküyor, ''Tetigi ilk kim çekecek?'' diye gergin bir bekleyise giriliyor. Bir de tabii sevgiliyle ya da kocayla sabahlara kadar ziplanip eglenilemiyor. Kalabalik içinde isin içine baskalarinin ne düsünecegi girdiginden gerilim artiyor, ''biz''i düsünmekten ''ben'' karambole gidiyor. Sevgiliyle baska bir koza yaratiliyor, o koza içine giriliyor, hiç itirazim yok, o da güzel ama ayri kategorilerdeki iliskiler gibi sanki: Arkadas olunca baska seyler paylasiliyor, sevgili ya da evli olunca baska seyler paylasiliyor. Bana en iyisi, en güzeli bu iki kategoriyi birlestirebilmek gibi geliyor. Bunun ideal bir sey oldugunu düsünüyorum: Arkadas-sevgili olabilmek. Hem arkadasin hem sevgilin gibi olabilecegin biri, hem arkadasligi hem sevgililigi paylasabilecegin biriyle üretmek, gülmek, aglamak, konusmak, çekistirmek çok daha heyecan verici geliyor. Kolay bir seyden söz etmiyorum tabii. Arkadas gibi zamani geldiginde geri çekilebilmek, uygun düstügünde de sevgili gibi saldirabilmek, bu iki rolü birbirine karistirmadan oynayabilmek her baba yigidin harci degil. Ama yapabilenler de yok degil. Yapabilenler mutlulugu ve güzellikleri yakalayabiliyorlar zaten.