seva
16.06.2009, 18:37
Senin sesin gün doğmadan tan yerine yükselir
Tekkelerden, camilerden îmân aşkı ses verir
Ey dinimin canlı sesi, ey mukaddes nurlu ses,
Ey hak sesi, insanlığı gürbüzleştir
Kanlıları kardeş eyle, cihanları birleştir
Ey ulu ses, ey ezan
Bu mısralar, ezan sesine hasret kaldığı Paris'te dökülmüştür yüreğinden Ezan sesinin duyulmadığı yerlerde ne kadar öksüz kalır rûhlar "Ezan'a hasret kalmak ne demekmiş, nasıl olurmuş" o zaman anlaşılır
Gurbetteki kardeşlerimizin en büyük ızdıraplarından birisi de, sînesinde ezan yankılanmayan, gönüllerine sahip olamadıkları yavrularında gizlidir Bu ayrılık ne acı, ne hazin; bu boşluk, ne doldurulmazdır Gurbetten dönüşte içlerine doya doya çektikleri vatan kokusuyla bezenmiş ezan-ı Muhammedî sedâsıdır
Ezan sesleri sadece bu topraklarda yaşayan müslümanları değil; gayr-i müslimleri de etkilemiştir
Bir aralar Osmanlı donanma komutanlığı (Kaptan Paşa) görevinde bulunmuş olan Sir Adolphas Slade hâtıratında şunları anlatır:
"Akşam karanlığı çökünceye kadar aynı rotada seyrederek güneye doğru yol aldık Nihayet gece bastırdı; deniz berraktı Güverteden denizi ve göğü seyrediyor, sabahleyin başlaması muhtemel savaşın ne gibi sonuçlar doğuracağını tahmine çalışıyordum Birden ilahî bir ses yükseldi:
"Allâhu Ekber! Allâhu Ekber!"
Bu sesler bir uçtan diğer uca doğru ufku ve semayı doldurdu Bunlar donanmanın her gemisinin mizana direğine tırmanmış olan müezzinlerin okuduğu ezanlardı Bu davet nerede olursa olsun, son derece duygulu ve güzeldi Hayatımda ilk defa deniz üstünde rastladığım bu manzarayı unutmama imkan yoktur!" der
İbrahim Refik de "Gökler ötesinin lütuf ve azamet tecellîlerine, yerler nâmına şükran ve kulluğun ilânı mesâbesinde olan Ezan-ı Muhammedî'nin, bilemediğimiz bambaşka bir câzibesi, çekim gücü olması gerektiğini" söyler
Doğunca anamızın kucağında, kulağımıza dalga dalga düşen ilk cemre de nuruyla bedenimizi ışıtan ezan-ı Muhammedîdir İkinci cemre, diğer kulağımıza okunan kametle kavurur minicik bedenlerimizi ve "Unutma, ezan ile kamet arası kadardır bir ömür! Hesap ise mutlak" der sanki
Yine, Bilecik İstasyonunda gözyaşları içinde oğlunu cepheye uğurlayan:
"-Oğlum! Babanı Dimetoka'da, dayını Şıpka'da ağabeylerini de Çanakkale'de kaybettim Git sen de git Minâreler ezansız, camiler Kur'ân'sız kalacaksa sen de git!" derken, o îmân âbidesi annenin ezana olan aşkı dilinden ve ocağından salkım salkım dökülür Ezana hasret yaşamak korkutur, bu yüce gönüllü insanı Ciğerpâresine "sen de fedâ ol" derken, yüreğindeki haşyeti yavrucuğunu fedaya gizlemiştir
Her zerresi can taşıyan, yaşayan gönüllere aşkı oluk oluk sunan bu şehir; her köşe başında göklere el açan minareleriyle duâya durmuştur Yerin en güzel parçası, gizemiyle herkesi büyülerken, ezan sedâlarıyla gönüllerimize ılgıt ılgıt eser Sinelerimize yudum yudum huzuru ve esenliği tattırır
"Erihnâ yâ Bilal" (Ezan ile bizi ferahlandır!) buyururken Peygamber Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem-, ezanın rûhumuza tesir edeceğini ümmetine muştulamaktadır
Dünyanın sıkıntılarıyla bunalan gönüllerimizin ezan sesi ile sükûn bulup, huzura kavuşacağını, Hazret-i Bilal ile bizlere haber veren Âlemlerin Sultanına sonsuz şükran borçluyuz
Arif Nihat Asya'nın duâlarına âmin diyerek, yazımızı noktalayalım
Biz kısık sesleriz, minâreleri
Sen ezansız bırakma Allâh'ım!
Ya çağır şurda bal yapanlarını
Ya kovansız bırakma Allâh'ım!
Mahyasız minareler… göğü de
Kehkeşansız bırakma Allâh'ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu
Müslümansız bırakma Allâh'ım!
Tekkelerden, camilerden îmân aşkı ses verir
Ey dinimin canlı sesi, ey mukaddes nurlu ses,
Ey hak sesi, insanlığı gürbüzleştir
Kanlıları kardeş eyle, cihanları birleştir
Ey ulu ses, ey ezan
Bu mısralar, ezan sesine hasret kaldığı Paris'te dökülmüştür yüreğinden Ezan sesinin duyulmadığı yerlerde ne kadar öksüz kalır rûhlar "Ezan'a hasret kalmak ne demekmiş, nasıl olurmuş" o zaman anlaşılır
Gurbetteki kardeşlerimizin en büyük ızdıraplarından birisi de, sînesinde ezan yankılanmayan, gönüllerine sahip olamadıkları yavrularında gizlidir Bu ayrılık ne acı, ne hazin; bu boşluk, ne doldurulmazdır Gurbetten dönüşte içlerine doya doya çektikleri vatan kokusuyla bezenmiş ezan-ı Muhammedî sedâsıdır
Ezan sesleri sadece bu topraklarda yaşayan müslümanları değil; gayr-i müslimleri de etkilemiştir
Bir aralar Osmanlı donanma komutanlığı (Kaptan Paşa) görevinde bulunmuş olan Sir Adolphas Slade hâtıratında şunları anlatır:
"Akşam karanlığı çökünceye kadar aynı rotada seyrederek güneye doğru yol aldık Nihayet gece bastırdı; deniz berraktı Güverteden denizi ve göğü seyrediyor, sabahleyin başlaması muhtemel savaşın ne gibi sonuçlar doğuracağını tahmine çalışıyordum Birden ilahî bir ses yükseldi:
"Allâhu Ekber! Allâhu Ekber!"
Bu sesler bir uçtan diğer uca doğru ufku ve semayı doldurdu Bunlar donanmanın her gemisinin mizana direğine tırmanmış olan müezzinlerin okuduğu ezanlardı Bu davet nerede olursa olsun, son derece duygulu ve güzeldi Hayatımda ilk defa deniz üstünde rastladığım bu manzarayı unutmama imkan yoktur!" der
İbrahim Refik de "Gökler ötesinin lütuf ve azamet tecellîlerine, yerler nâmına şükran ve kulluğun ilânı mesâbesinde olan Ezan-ı Muhammedî'nin, bilemediğimiz bambaşka bir câzibesi, çekim gücü olması gerektiğini" söyler
Doğunca anamızın kucağında, kulağımıza dalga dalga düşen ilk cemre de nuruyla bedenimizi ışıtan ezan-ı Muhammedîdir İkinci cemre, diğer kulağımıza okunan kametle kavurur minicik bedenlerimizi ve "Unutma, ezan ile kamet arası kadardır bir ömür! Hesap ise mutlak" der sanki
Yine, Bilecik İstasyonunda gözyaşları içinde oğlunu cepheye uğurlayan:
"-Oğlum! Babanı Dimetoka'da, dayını Şıpka'da ağabeylerini de Çanakkale'de kaybettim Git sen de git Minâreler ezansız, camiler Kur'ân'sız kalacaksa sen de git!" derken, o îmân âbidesi annenin ezana olan aşkı dilinden ve ocağından salkım salkım dökülür Ezana hasret yaşamak korkutur, bu yüce gönüllü insanı Ciğerpâresine "sen de fedâ ol" derken, yüreğindeki haşyeti yavrucuğunu fedaya gizlemiştir
Her zerresi can taşıyan, yaşayan gönüllere aşkı oluk oluk sunan bu şehir; her köşe başında göklere el açan minareleriyle duâya durmuştur Yerin en güzel parçası, gizemiyle herkesi büyülerken, ezan sedâlarıyla gönüllerimize ılgıt ılgıt eser Sinelerimize yudum yudum huzuru ve esenliği tattırır
"Erihnâ yâ Bilal" (Ezan ile bizi ferahlandır!) buyururken Peygamber Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem-, ezanın rûhumuza tesir edeceğini ümmetine muştulamaktadır
Dünyanın sıkıntılarıyla bunalan gönüllerimizin ezan sesi ile sükûn bulup, huzura kavuşacağını, Hazret-i Bilal ile bizlere haber veren Âlemlerin Sultanına sonsuz şükran borçluyuz
Arif Nihat Asya'nın duâlarına âmin diyerek, yazımızı noktalayalım
Biz kısık sesleriz, minâreleri
Sen ezansız bırakma Allâh'ım!
Ya çağır şurda bal yapanlarını
Ya kovansız bırakma Allâh'ım!
Mahyasız minareler… göğü de
Kehkeşansız bırakma Allâh'ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu
Müslümansız bırakma Allâh'ım!