--->: sensizlik fakültesi
 

cok güzel ablacim paylasimin icin tesekkürler...

--->: sensizlik fakültesi
 

Yüreğine,emeğine sağlık yani bukadar olur,sevgili ablam sağolasın.Çokgüzel olmuş keyif alarak okudum

Cevap: sensizlik fakültesi
 

[B][COLOR="DarkOrange"]Ey gece, sevdiğime söyle,
yanındayım ben hep,
onunla yüreğim, ellerim, gözlerim.
Ara sıra, o da düşünsün beni,
karanlık çöktüğünde.
Kimbilir,
bir yıldızda birleşir yüreklerimiz belki de...

Ey rüzgâr, sevdiğime söyle,
sen savururken umutları,
diyardan diyara,
toplasın yerlerden hayallerimi,
bassın bağrına sevgiyle...
Kimbilir,
hayaller gerçekleşir belki,
onun eli değdiğinde...

Ey yağmur, sevdiğime söyle,
her toprağa düştüğünde sen,
gözlerim eşlik eder sana,
bilsin, ona söyle.
Bilsin ki,
her yağmurda hatırlasın beni,
tutsun damlaları, yüzüne sürsün,
öpsün damlalar gözlerinden özlemle...

Ey deniz, sevdiğime söyle,
Köpük köpük sahiline vurduğumu.
Unutmasın bıraktığı yerde durduğumu.
Her martı çığlığında, çınlasın sesim,
yüreğinin en derinlerinde...

Ey hayat, sevdiğime söyle,
onsuz bir anlamın olmadığını.
Söyle ona,
deli divane bir gönlün,
kuytularda ağladığını.
Ve Onu unutmadığını, Unutmayacağını...
[/COLOR][/B]

Cevap: sensizlik fakültesi
 

ben diyorum kronock maharetli ellere sahip ama kimse bana inanmiyo siir icin tesekkurler

-->: sensizlik fakültesi
 

[B]İt is worthless to cry after somebody.Experience is speaking.:)[/B]

Cevap: -->: sensizlik fakültesi
 

[quote=Yiğiter;322658][B]İt is worthless to cry after somebody.Experience is speaking.:)[/B][/quote]
[B][COLOR="DarkOrange"]ya şimdi bunu tercüme etmeye mi uğraşalım bi de gavurca yasakkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk :)[/COLOR][/B]

-->: sensizlik fakültesi
 

[B]Mealen şunu demek istiyorum.
Hayatta kimse için üzülmeye,arkasından ağlamaya,yolunu gözlemeye değmiyor.Acı tecrübem diyor bunu ben değil.:)[/B]

Cevap: sensizlik fakültesi
 

[B][COLOR="DarkOrange"]Günün birinde bir çölde iki kum tanesi karşılaşmış ve birbirlerini çok
sevmişler uzun bir süre çok yakın olmuşlar. Birbirlerini yanlarında,
canlarında olarak sevmeyi öğrenmişler. Derken bir rüzgar çıkmış kum
tanelerinden biri yerinde kalırken diğeri biraz uzağa savrulmuş. Çok
uzak değillermiş ama yinede göremiyorlarmış birbirlerini. Sevgileri hiç
azalmamış yine sevmeye devam etmişler. Birbirlerine ulaştırabildikleri
sesleriyle, haberleriyle yaşıyorlarmış ve artık görmeden seslerinde
sevmeyi öğrenmişler.
Bir gün biri diğerine "sevdamız sonsuza erişmesi için aynı anda bir
dilek dileyelim" demiş. İkisi de aynı anda bir dilekte bulunmuşlar ve
tam o sırada bir fırtına çıkmış. Bu kavuşmamız, sevdamızın sonsuza dek
sürmesi olabilir diye ikisi de kendilerini fırtınaya bırakmışlar.
Gözlerini kapayıp fırtına dindiğinde sevdalarının yanı başında olmuş
olmayı arzulamışlar. Fırtına o kadar kuvvetliymiş ki o güne kadar
yıllarca yerlerinden kıpırdamayan kumlar bile başka yerlere
savruluyorlarmış.
Fırtına günlerce sürmüş kum taneleri de oradan oraya savrulup durmuşlar.
İkisini de bir sabırsızlık sarmış. Fırtına durmuyor aksine artıyormuş.
Fırtına dinmek bilmedikçe onlarda sabırla sevmeği öğrenmişler. Günler
geçmiş sonunda fırtına durmuş gözlerini açtıklarında ikisi de başka
alemlerde bulmuşlar kendilerini. Bu fırtınanın onları birleştireceğine
o kadar inanmışlar ki birbirlerini yanlarında bulamayınca yüreklerinde
derin bir acı hissetmişler ve acıyla sevmeği öğrenmişler. Kendilerine
birazcık geldiklerinde ikisi de bu fırtınayla başka başka yerlere
savrulduklarını anlamışlar. Bir an ölmek istemişler ama sonra
birbirlerini hiç görmeden, mesafelere, engellere rağmen sevmeği
öğrenmişler. "Eskisi gibi bağırsakta sesimiz ulaşmaz ki birbirimize"
demişler. İkisi de yeni yerlerinde kimseyle konuşmamışlar ve yıllarca
hep susmuşlar. Hep yeni bir fırtına ümidiyle birbirlerine ihanet
etmeden beklemişler. Böylece umutla sevmeyi öğrenmişler. Yıllar geçmiş ama
sevgileri hiç geçmemiş.
Birbirlerinden hep umutlu olarak yaşamışlar. Bir gün ikisi de
birbirlerinden habersiz aynı anda gözlerini kapamışlar ve kavuşmak için
yeniden fırtına çıkmasını dilemişler. Beklemişler beklemişler ama
fırtına bir türlü çıkmamış. Kendilerini tüm benlikleriyle fırtınaya
bırakmak için oldukları yerde dönmüş durmuşlar ama hepsi nafile küçük
bir rüzgar bile çıkmamış. Sonunda durmuşlar ve gözlerini açmışlar.
Sevdiklerinin, sevdalarının, yıllarca beklediklerinin tam karşısında
durduklarını görmüşler ve hemen ikisi de yıllar önce diledikleri dileği
anımsamışlar.
Dilek şöyleymiş "Allah'ım bizi birbirimize her şeyiyle sevmeği
öğrendiğimizde kavuştur. Öğle kavuştur ki sevdamız sonsuza erişsin."
Sonunda anlamışlar ki birbirlerinden çok uzaklarda geçirdiklerini
sandıkları yılları aslında bir bir yanı başlarında geçirmişler.
Dileklerinin kabul olması için yılların geçmesi gerektiğini öğrenmişler
çünkü onlar sevmeği her şeyiyle öğrenmeği dilemişler.
Dilekleri kabul olmuş umutla, sabırla, acıyla, yakında, uzakta...her
şeyiyle sevmeği öğrenip birbirlerine kavuşmuşlar. Sevmeği bildikten sonra mesafeler, acılar, yıllar, aylar...asla sevdayı söndüremez...
__________________
[/COLOR][/B]

--->: sensizlik fakültesi
 

bazen çok şeyler yazmak istiyorum açılan konulara yok diyorum nihayetinde bir site ve bir sürü insan okuyacak belki yanlış bişey çıkar ağzımdan ve tutar biri bişeyler der ve benim bunları dahi kaldıracak gücüm kalmamış oysa nekadarda güçlü insandım mücadeleci yılmayan yorulmuşum artık şiirleri okuyunca daha iyi anladım hele o ilk şiir yokmu sensizlik fakültesi...eline sağlık arkadaşım

Cevap: sensizlik fakültesi
 

[B][COLOR="DarkOrange"]Sadece sana çarptıgını, sensizken parcalandığını ve hasretine dayanamayıp kan agladığını biliyormusun? Hissedebiliyormusun sana olan duygularini, ilk ve son askini, senin icin kopan firtinalarini?
Bu kalp seninle carpiyor…
Sen bu kalbi taniyormusun?
Ne yaptin sen bana? Neden?
Senin yüzünden hic tanimadigim birine asik oldum, ona bütün hayatimi adadim, onun icin agladim, onunla güldüm, bazi geceler hasretine dayanamayip öldüm dirildim ben, hemde o hic tanimadigim biri icin.
Degermi sence bütün bunlara?
Bir gün pisman olup “lanet olsun” diyecekmiyim bu duygularima?
Yoksa ömrüm boyu mutlu kalip, iyiki asik olmusum´mu diyecegim bu hic tanimadigima?
Sevinecekmiyim onun icin bunlari yasadigima?
Cevab SEN ver bütün bunlara!
Ben kendimi anliyamiyorum dogrusu, hic tanimadigim birine nasil asik oldum ben?
Neyine kandim, o tatlı gülüşüne, masum bakışlarına yoksa samimiyetine mi?

Nasıl bu kadar kolay benim yaşama sebebim oldun sen?

Bu kadar kolaymi bu degerli canin birine böyle baglanmasi, onsuz kendini yarim hissetmesi?
Ben kendimi anlıyamıyorum dogrusu!
Evet bu güne kadar hic bi zaman pişman olmadım, hep cok sanşlı hissettim kendimi seni taıidığım için!

Çünkü sen herkesden farklısınn!!!

Ben senin iyi niyetine, anlayisina ve dürüstlügüne baglandim…
Bu özelliklerini sakin kaybetme, cünkü sadece bunlar seni digerilerinden ayırıyor.

İşte bu benim kalbim, şimdi tanıdınmı??

[/COLOR][/B]