BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER...
 

[B][I][COLOR="Purple"] [SIZE="4"] Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.

Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.

O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.

Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.

Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.

Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.

Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.

Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.

Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.

Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.

Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.

Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.

Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.

Annesinden zorla ayırdılar diye "Uçan Fil Dumbo!" çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.

Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.

Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.

Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.

38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.

Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.

Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.

Sen olmasaydın eğer ben asla "anne" olmayacaktım.

Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!...
[/SIZE] [/COLOR][/I][/B]

Cevap: BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER...
 

Bu güzel paylaşım için teşekkür ederim. İnşallah Allah sana da hayırlı bir eş, hayırlı evlatlar nasip etsin. Kendinden çok şey feda etsende, bu güzel duygu tarif edilemez.

Cevap: BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER...
 

[B]Aminnnnnnnnn inşallah abla varsa öyle biri gönder hemen :D[/B]

Cevap: BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER...
 

eeeeeeeeeeee atalar bosa dememis ANA GIBI YAR BABA GIBI H............... BULUNMAZ DIYE

Cevap: BEN ANNE OLMASAYDIM EĞER...
 

JAPONYADA OLAN BİR DEPREMDE KURTARMA EKİBİ GENÇ BİR KADININ YAŞADIĞI ENKAZA ULAŞIRLAR. YIKINTILARIN ARASINDA KADININ CESEDİNE ULAŞIRLAR. KADININ ENKAZ ALTINDAKİ POZİSYONU BİRAZ İLGİNÇTİR SANKİ ELLERİNDE BİRŞEY TUTARAK İŞ YAPARKEN DİZLERİNİN ÜZERİNE ÇOKMÜŞ HALDEDİR. BU ESNADA SANKİ EV ÜZERİNE YIKILMIŞ GİBİDİR. KURTARMA EKİBİNİN LİDERİ YİNE DE CANLI OLMA ÜMİDİ İLE KADINA ULAŞMAYA ÇALIŞIR, MAALESEF KADIN ÇOKTAN ÖLMÜŞTÜR.
EKİP ORADAN BAŞKA BİR ENKAZA HAREKET ETMEK ÜZERE İKEN BİR SEBEPTEN DOLAYI EKİP LİDERİ AÇTIĞI DELİKTEN İÇERİ DOĞRU KADININ CESEDİNİN ALTINA DOĞRU BAKAR VE SESLENİR ! "BİR ÇOCUK!..BİR ÇOCUK VAR!" DER.
EKİP UZUN BİR ÇALIŞMADAN SONRA ÇİÇEKLİ BİR BATTANİYE İÇİNDE ÖLÜ KADININ CESEDİNİN ALTINDA 3 AYLIK BİR ÇOCUK BULURLAR. KADIN SON BİR HAMLE İLE ÇOCUĞUNU KURTARMAK İÇİN BEDENİNİ ONA SİPER YAPMIŞTIR. EKİP ÇOCUĞA ULAŞTIĞINDA HALA BEBEK UYUMAKTADIR.
DOKTOR ÇABUCAK GELİR VE ÇOCUĞU MUAYENE EDER. BATTANİYEYİ AÇTIĞINDA İÇİNDE BİR CEP TELEFONU BULUR. EKRANDA YAZILI BİR MESAJ VARDIR. MESAJDA ŞU YAZIYORDUR!.." EĞER KURTARILDIYSAN, SENİ SEVDİĞİMİ HATIRLA!"

BİR ANNENİN ÇOCUĞUNA OLAN SEVGİSİNİ ÖLÜM ANINDA BİLE ONA ANLATMA ÇABASININ EN GÜZEL ÖRNEĞİ BENCE !..

ALLAH'IN ANNELERE VERDİĞİ BU SEVGİ VE MERHAMET İÇİN ŞÜKÜRLER OLSUN (alıntı)