SEN...
 

[B][COLOR="Black"]SEN...[/COLOR][/B]


[B][COLOR="DarkOliveGreen"]İnsanlar gördüm kendilerine yabancı kendilerine garip kendilerine uzak. Hiç bitmeyecek bir yolun yolcusu gibiydiler. Ne dinlenebilecekleri bir mola yeri ve nede zaten varabilecekleri bir yer vardı. Ruhlarındaki kabullenmişlik çirkin yüzlerine yansımıştı. Birbirlerinin kopyası bu insanlar arasında bir yabancıydım ben. Beni aralarına hiç almadılar, zaten hiç girmek istemediğimi bilmediler ki. Tek kelime konuşmadım onlarla. Yine de onlarla aynı adımları atıyordum bilinçsizce. O hiç bitmeyecek sandığım yola çıkmıştım onlarla birlikte bir kere.

Koyu gri bir havanın hakim olduğu o yolda ne bir tek yıldız gördüm nede bir tek yağmur damlası düştü yola. Ne sıcak vardı ne soğuk. Kara, kirli bir toprağın üzerinde atıyorduk adımlarımızı. O uzanıp giden yolda ne bir yeşil, ne de mavi yoktu. Görünen sadece uzayıp giden sonsuz bir grilikti. Yol uzayıp gittikçe, binlerce kişi katılıyordu bize. Amaçsız kalabalığa katıldıkça katılıyordu insanlar.

Ses yoktu, gülüş yoktu, heyecan yoktu, sadece nefes almaya odaklanmış bir insan güruhu vardı. Bense içimde çoğalttığım sesimi, bir mutlu yüze sakladığım gülüşümü, bir sıcak yüreğe sakladığım sevgimi dışarı vurabilmek için çırpınıyordum. Ama hiç bir yüz, hiç bir ses bu cesareti vermiyordu bana. Bu bıktırıcı, bu tekdüze, bu amaçsız adımların atıldığı yolda bir başka seçenek olmalıydı. Hissediyordum, ben bu yola bu insan kalabalığına ait değildim. Aynı şeyleri hisseden benden başkaları da olmalıydı.

Sonra hiç varılmayacakmış kadar uzakta bir kuşun havalandığını gördüm. Bir umut yakalamıştım sonunda. Adımlarımı hızlandırdım. Sıyrıldım kalabalıktan. Koşmaya başladım. Kuşa yaklaştıkça gri hava dağılıyor, güneşin ısısını hissediyor, gökyüzünün maviliği çiçeklerin her rengini görüyordum. Ve en sonunda seni gördüm. Ordaydın. Küçücük ama yemyeşil bir çayırın ortasında, gelincikler içinde öylece oturuyordun. Senin az ötende hava kurşun gibi griyken. Senin başındaki gök masmaviydi. Ve sen gözlerini o maviliğe dikmiş uzaktan gelecek birini bekler gibiydin. Ben gördüklerim hissettiklerimin karşısında donmuş ve öylece kalakalmıştım. Yüzüme bakıp sadece "HOŞGELDİN" dedin. Ve o ses yeniden hayata döndürdü beni. İçimdeki bastırılmış gülümseme yansıdı yüzüme önce. Yüreğimin atışı hızlandı, tenim ısındı sonra. Az önce terk ettiğim o kalabalık yanımızdan geçip giderken biz senle el ele gülümsüyorduk onların şaşkınlığına.

Artık senle bir sevdanın iki ortağıydık. Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyordum herkes duysun diye...

Hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı yüreğimde...[/COLOR][/B]



[COLOR="Red"][U][B]ALINTI[/B][/U][/COLOR]

Cevap: SEN...
 

[COLOR="DarkOrchid"][B][U][I] Uzaklardan bir yerlerden*çook ama çok güzel bir kiz yasarmis.Kizin adi Ipekmis.Ipek gibi saçlariyla*güzel yüzüyle herkesi büyülermis.Ama onun büyülemek istedigi çook baska biriymis.Ayni mahallede yasarlarmis.Fakat adam baska baska bakarmis Ipege.Çok baska.Ne sever*ne de sevmezmis.Onun bencilligi onu sevenleri görmeyip*istedigi sevgiyi aramakla basliyormus.Asil sevgi karsisindaymis.Görmezmis.Nafileymis her sey.Ipek bir sey demezmis.Sevmekten baska ne yapabilirmis ki?Ölene dek demis*ölecekmis de onunla.\"Sev gönül*ne derse desin*nasil aglarsan agla*ama sev gönül\"Ipegin söyledigi tek söz bunlarmis sevdigi için.Kenan onun tek sevdigiymis.Ilk ve teksin demek istermis hep.Ama anlarmiymis ki Kenan?Bencillikten baska ne bilirmis*ne görürmüs gözleri?
Çok uzun yillar sonra.

__Ipek ne zaman evlenmeyi düsünüyorsun?
__Öldügüm gün giyecegim gelinligimi Serap
__Saçmalama seninki de takinti Olmadi*olmadi.Birak her seyi eskisi gibi.
__Ben yakinda ölecegim Serap.Onunla gömülecegim*hayallerimi götürecegim.Bir baskasi da benim gibi olmasin diye*dualarimla uçacagim gökyüzüne.
__Ipek neler söylüyorsun sen?
__Yasamak zor artik.Anla beni..Hastalikta yavas yavas çöküyor üstüme.Sisli bulutlar ardina saklaniyorum.Gidiyorum Serap.Bu sözlerimi unutma sakin arkadasim.Ve bu kolyeyi Kenan'a ver.
__Niçin?
__O Kolyede kaderim yaziliydi*resmini almistim bir gün.Ondan gizli.Kolyemde*boynumda tasiyordum da*onun haberi yoktu.Ona verirsin*o anlar.
__Saçmaliyorsun!Hiç mi sevmeyeceksin?
__Sevmek istedim ondan sonra.Acim kalbime daha çok saplandiginda*sevmek istedim elbet.Ama olmadi.Kaderimde ondan baskasi yokmus.O benimle yasadi*benimle nefes aldi*ben ise*onun için ölecegim.Hakkini helal et güzel arkadasim
__Dediklerinden hiçbir sey anlamiyorum*anlayamiyorum.Niçin neler oluyor?Hastaligin ne?
__Anlarsin bir gün.Sende*o da anlarsiniz.
Günler sonra..
__Kenan*bu kolyeyi sana vermemi istemisti
__Ama neden?Niçin yapti bunu?Anlayamiyorum.
KOLYENIN IÇINDEN BIR KÜÇÜK KAGIT DÜSER.

Kenan Notu Alip*okur..
\"Sen beni içinde yasatamadin*ama ben her gün seninle yasadim.Simdi sen yoksun*daha da uzaklardasin sanki.O yüzden simdi ben daha da uzaklara gidiyorum.Bu Kolyeyi boynunda tasi*resminin yerine de bir baskasini koy.Nasil istersen*kimi gönlün seçerse..Ama sunu unutma ki;sen bensiz yasayacaksin ama ben sensiz asla yasayamam.Gidiyorum Sevdigim.Belki bunlari yazmakta çok geç kaldim.Ama daha önceden anlaman mümkün degildi.Sevmeyi bilemedin hiçbir zaman.Gidiyorum*hakkini helal et sevgilim..\"

Kenan Yazilanlari okuduktan sonra*Hiçkiriklarla aglamaya baslar.
Onu bu kadar aglatan Ipek'e karsi duydugu ask degil*onu seven birinin ölümüydü aslinda.Yok olmayacakti*hiçbir zaman sevemeyecekti kalbi.Sevildigini bilse dahi*anlatamayacakti kalbi bir seyleri.

BU Yazı SEVMEYi BiLENLER iÇiNDIR.EğER SEVDIğiM OLMADAN ASLA YAşAYAMAM DiYORSANIZ*GERÇEKTEN SEViN.SEVGiNiZi GÖSTERMEZSENIZ*NE SiZ YAşAYABiLiRSiNiZ DOLU DOLU.NE DE SEVDIKLERINIZI YAşATABiLiRSiNiZ [/I][/U][/B][/COLOR]

Cevap: SEN...
 

[COLOR="Magenta"][B][U] Masum bir çocuğun iç ısıtan TeBeSSüMü;




Nurdan bir dedenin içten DuAsI ;




Hasretle beklenen vuslatı yakaladığımız an;






Yıllarca eskimeyen sevda masalı;






bütün engellere rağmen hiç sönmeyen umut;





gönül bahçesinden koparılmış taptaze papatyalar;







küçük bir lokmadaki huzur






lunaparkta doyasıya eğlenmek;







kendi hazırladığın küçücük bir pastacık ;






tek başına yürüdüğün yollar ;








dostla içilen kahveler ..( ki bahanedir kahve..maksat sohbet )








hüznün tam ortasında samimi bir sarılıs..






çocukluğun masum oyunları







herşeye rağmen gözbebekleriyle gülen güzellikler







anne baba sevgisi






vede dahası.. hepsi mutlu olabilmek için yeterli değil mi...
sayamacagım kadar guzellik sizi sarmısken niye bu karamsarlık bu umutsuzluk bu huzursuz bakıslar..
Sahip olmadıklarımıza yakınacagımıza bence önce sahip olduklarımızı görmeli ve bunlar için şükretmeliyiz...
Sonsuz sevgimle... [/U][/B][/COLOR]