[dede58]

Yedikırkbeş Treni

Sensizliğin ardındaki seni bekliyorken
Yedi kırkeş treninde
Sana yazıpta söylediğim
İki satırlık kelimeler dökülüyor dilimde
Hani senden kaçmalıyım diyordum ya
Fakat geç kaldım işte
Bugün sana koştum yine
Ama sen yoktun
Sensizliğin ardındaki
Yedikırkbeş treninde...

Gökhan Doğan 13.11.2007 ( 19.45 )

Şehir,Deniz ve Sen

Bürünmüş denizin gölgesi karanlığa
Hemen karşısında şehir duruyor
Şehirin ışıkları aydınlatıyor şehiri
Gökyüzünde bulutlar toplanmış

Beyaz bulut değil bunlar
Karanlığa bürünmüş sinsice tepemizde bekliyor
Birazdan yağmur yağacak o bulutlardan
Şehir ıslanacak,
Deniz dolup taşacak.

Şehrin ışıkları aydınlatıyorken şehiri
Denizin gölgeside karanlığa bürünürken
Gözlerim o manzarayı izliyorken
Dinliyorum aramızda ki kilometrelerce farka rağmen

Seni dinliyorum...
Seni özlüyorum...
Seni seviyorum...

Gökhan Doğan 03.11.2007 ( 00.26 )


Sen ve Senleri

İlk önce tren garında gördüm seni
Bir köşede durmuşsun
Birazdan gelecek treni bekliyorsun
Bütün millet sana odaklanmış
Gözleri ile taciz ederlerken seni
Sen gökyüzüne bakıyorsun
Ve gülümsüyorsun hayata,yaşama
Bende varım dercesine

Sonra trenin son vagonunda gördüm seni
Arkadaşlarınla sohbet ediyorsun
Ne konuştuğunuzu bilmiyorum ama
Arada bir gülümsüyorsun
Bu sefer gamzelerin var
Ve alamıyorum gözlerimi senden

İlk önce birdin
Sonra iki oldun
Günler geçtikçe bir tren dolusu kadar çoğaldın
Nereye gitsem artık sen varsın.

Bazen halay çeken kızdın
Hani sana fotoğrafını yolladığım kız varya o işte
Sen bunların arasında bir onu gördün
Bazen gamzeliydin işte
Bazende göz tacizlerine rağmen, gökyüzüne bakarak
hayatın içerisinde bende varım dercesine gülümseyen kızdın


ilk önce topladım seni senleri
Görüntün çıktı.

Sonra böldüm seni senleri
Gamzelerin gülümseyişin belirdi.

Sonra çarptım seni
Bir sen dolusu kadar oluverdin.

Sonra sonrası mı?
Çıkardım seni senleri
Hepsi birbirinden çıktı
Bir sen yoktun.

Gökhan Doğan 04.11.2007 ( 16.20 )


Yoldaş...

Öyle birşey diyorsun ki bana
İyiki de seviyorsun beni diye
O an yumuyorum gözlerimi
Sende benimle yumuyormuşsun gibi
Görmeni istiyorum içimde ki seni

Ne sözlere geliyorsun
Nede anlatılmaya
Öyle saf
Öyle güzel yatıyorsun ki bende
Rahatsız edemiyorum

Uyanacaksın diye korkuyorum
Kalktığında bırakacağını zannediyorum
Dokunamıyorum, konuşamıyorum
Sadece susuyorum...

Gökhan Doğan 06.01.2007 ( 03.40 )


Dudağında ki Ben

Dudaklarının teni deydi
Dudaklarımın tenine
Bir kıvılcıma büründün
Gözlerinle severken beni
Öpmek istedim bir kere daha seni
Bir duygu seli oluverdin
Kaçamakça baktın
Ben öptükçe seni
Utandın baktın gözlerime gözlerinle
Söylemek istediğin sözler
Bir türlü çıkmıyordu ağzından
Sadece bir kıvılcım gibiydin
Kalbinde taşıdığın aşk gibi
Deyiverdin tenimde ki sana


Gökhan Doğan 01.01.2008 (18:41)

Kayıp Hasret

Hasretinin getirdiği gecelerde
Seni sensiz sabahlamak
Hayaldir bana uyumak
Hele adını anımsamak yok mu?
Gel de sor onu dilime
Sus demek düşer
Duymak isteyen kulaklarına


Gökhan Doğan 12.12.2007 ( 00.21 )


beyaz sayfalar açın ona
hayallerinde ki insanı yazın
o uyuyorken rahatsız etmeyin rüyasında
kimbilir kimi görüyordur
kime sarılmış, sevgisini veriyordur
kıymayın rüyasına
rüyasında ki insana

kara gözlerinde ki ışığı alın
fakir fukaranın evlerini aydınlatın
ama söndürmeyin o ışıkları
göremezsiniz yoksa aydınlığını

saçlarından resim çizin
gözleri ve kaşları olmayan bir yüz
sadece saçlarını çizin
rüzgar vursun saçlarına
dalgalansın yüreğim

gözlerini çizin
altında bir evi olsun
gözünde ki ışık lambası
kaşları ise çatısı olsun

ona beyaz sayfalar açın
hayır hayır siz değil kendisi yazsın
hayallerinde ki insanı
kalemini geri verin
kalemini verin geri...

Gökhan Doğan 16.12.2007 (17.36)

Nazım Üstad'a

Gözlerim gözlerinde
Dalıp gitmişsin hayallere
Kimbilir kaçıncı şiirindesin
Öyle saf,
Öyle hoş,

Öyle umutla bakıyorsun ki
Yarının gençlerine
O an çekemiyorum,
Gözlerinden gözlerimi...

Bir umuttur tutturmuşsun
Gökyüzünden yağacak,
Sayısız damlalara bakarak
Umut dağıtıyorsun düşünce akımında

Seni izleyen benim yoldaş
Yarının umudu,
Hala eserini saklamaktayım
Parıldayan gözlerimde...


Gökhan Doğan 01.10.2007 ( 18.32 )


Yirmialtı Dizelik Yaşam

Sevmek ne zor şeymiş arkadaş
Hem korkulu bir rüya,
Hem de duygusal bir anı gibi
Gülümsemektir hayata acısıyla.

Bazen son nefesin umudu,
Bazen de son dal sigaran
Ya bitirse şimdi umuduyla
Çektiğin son dumanlarındır.

Ya başını koyarsın yastığa
Ya da kifayetsiz bakışırsın duvarınla
Üşürsün bazen de
Üşümek ve düşünürsün

Bir çay içersin
Isıtırsın hemen içini
Deniyorum deniyorum ama olmuyor bir türlü dersin
Çekersin kapıyı

Çekip gidersin
İsimsiz sokaklardan
Ardına bakmadan ağlarsın
Her attığın adımlarınla yarışırsın
Kalp atışlarınla...

Sevmek,
Hem korkulu bir rüya,
Hem de duygusal bir anı gibi
Üşürsün,gülümsersin,ağlarsın
Yeri geldiğinde yumarsın gözlerini.

Gökhan Doğan 04.12.2007 ( 23.21 )


Yirmibirinci Asırda Yaşamak.

21. asırda hayatın içinde yaşamak
Ne zaman gideceğimiz belli değil
Yaşarken yaşamın tadını çıkarmak lazım

Peki nasıl...
Aileler azrail kesilmişken başımızda
Sokaklar mahşer alanına dönüşmüşken
Gökyüzünde ki mavilik çökmüşken mi

Denizde ki mavilik sararmışken
Yazın ve Kışın tadı kaçmışken
İnsanlığın son sayfasına gelmişken mi

21. asırda yaşamak bambaşkadır gülüm.
Yaşayabilirsen tabii.

Düşene tekmenin atıldığı değil
Direk toprağa gömüldüğü dönemdir.
21.asırda yaşamak hayattır gülüm.
Varsa elinde... bir kilo lazım yemeğime.

Gökhan Doğan 14.12.2007 ( 14.17 )

Ayrılığın Ardından

Tren garındaydık
Üşüyordun
Bende üşüdüğümü zannediyordum
Birazdan gelecek trene bineceksin
Ve gideceksin
El sallayacağım arkandan
Sonra treni beklediğimiz yerlere
Tekrar gidip oturacağım
Bu sefer yanlızım
Ama sen varmışsın gibi
Konuştuklarımızı bir bir tekrarlayacağım
Hani üşüdüğümü zannediyordum ya
Sen gidince soğuk gücünü daha da arttırdı
Asıl üşümek neymiş o zaman farkettim
Sigara yakıp içimi ısıtmak istedim
Oda fayda etmedi bana
Bu soğukluk havadan değildi
Gidişinin ardından gelen bir soğukluktu.
Üşüyorum
Hemde çok.


Gökhan Doğan 18.11.2007 ( 21.31 )



Yaşlı insan portresi…


Yaşanan onca güzel günler,
Neye işaretmiş meğer!
Yüzümdeki çizgiler
Anlatırmış birer birer

Yapılan onca iyilikler
Kaybettiğimiz güzel değerler
İçimdeki kırgınlıklar
Kazandığım tecrübelermiş meğer

Takvim yaprakları tükeniyor birer birer
Zamanımızı çaldı yaşananlar
İçimdeki üzüntü anlatıyormuş
Takvim yapraklarındaki kaybettiğimiz insanlarmış meğer

Hızla geçen günleri
Anlamıyordu bu beden
İçimdeki bu yorgunluk
Kaybettiğim gençliğimmiş meğer

Bu satırlarla öğrendim
Geçmiş zaman eklerini
Yeniçağ’da eski kaldım
Duruyor karşındaki eser
Yaşlı insan portresi…


GÖKHAN DOĞAN 08.05.2007 (19.55)


Tren Garında İnsanlar Bir Başka

Bak şuraya yüzlerce insan var
Birazdan gelecek treni bekliyorlar
Hepsi birbirinden farklı düşüncelere,
Farklı bir inançlara sahipler.
Ama ilgini çekmesi gereken bir durum var
Hepsi yan yana ve sohbet ediyorlar.
Hiç tanımadıkları insanlarla.
Bunları izlemek bana zevk veriyor.
Birazdan tren gelecek ve bu dostlukları sona erecek
Ta ki yer kapana kadar.
Bunları izlemenin tadına varabilirmisin sen?
Buna delilik diyecek kadar akıllımısın?
Ve sen yaşıyormusun sana verilen yaşamında.


Gökhan Doğan 17.10.2007


Yalnızlığa Terk Edilmiş Mavi Gözlü Dev

Yalnızlığa terk edilmiş mavi gözlü dev
Nazım Hikmet
Yıkıldı bedeni yere, düşünceleri ise yükseklerde
Hayal gücü kattı mahpusta yatanlara
On iki yıl, yedi aylık mahpus hayatı boyunca

Gökhan Doğan 13.03.2007 (19.59)


Bir kaplumbağ almak lazım sana
Yüzünde bir tebessüm koyabilmek için
Her sabah kalkıp sevdanı yansıtabilmen için
Ellerinde sevgiye hasret duyması için
Bir kaplumbağ gerek fotoğraftaki kıza

Gökhan Doğan...