[seva]

Uygulamalı bir örnekle ne demek istediğimi açayım;
Önce yukarıdaki onüç meşhur kitaptan oluşan hadis "deposuna" bakıyoruz. İçlerinden az önceki altı kritere uyanlardan bir demet seçip çıkarıyoruz, örneğin;
"Sizin en hayırlınız ahlakı en güzel olanınızdır." (Tırmizi, Muslim)
"İyilik güzel huydur. Günah vicdanını rahatsız eden, içinde sakladığın ve insanların duymasından hoşlanmadığın şeydir." (Muslim, Tırmizi).
"Ya Ebu Zer! Ne tedbir gibi akıl, ne haramdan kaçınmak gibi vera, ne de güzel ahlak gibi müruvvet bulunur." (Nesei)
"Allahım! ayrılık ve bozgunculuktan, ikiyüzlülük ve kötü ahlaktan sana sığınırım." (Ebu Davud, Nesei)
"Üç kimse var ki cennete giremeyecektir: zina eden ihtiyar, yalancı hükümdar ve kibirli fakir." (Muslim, Nesei).
"Kibirli ve kendinde olmayan şeylerle öğünen kimse cennete giremez." (Ebu Davud)
"Bir adam "Ya ResulAllah, insanların en erdemlisi (hayırlısı) kimdir?" diye sordu. "Çok yaşayıp ameli güzel olandır" buyurdu. "Peki, İnsanların en kötüsü kimdir?" diye sordu, "Çok yaşayıp ameli kötü olandır" buyurdu. (Tırmizi).
"Bir adam "Ya ResulAllah, ben Allah yolunda savaşmak istiyorum" dedi. "Annen sağ mıdır?" diye sordu. Evet deyince "Ayağına sarıl, cennet oradadır" buyurdu. (Tabarani)
"Asıl zenginlik mal çokluğu değil gönül zenginliğidir." (Buhari, Müslim, Tirmizi).
"Hz. Peygamber bir gün "Pehlivan kimdir, bilir misiniz?" diye sordu. "Güreşte yenilmeyendir" dedik. "Hayır dedi, asıl pehlivan öfkesini yenendir." (Müslim, Ebu Davud).
"Müslümanların en faziletlisi kimdir? diye sorulunca "Elinden ve dilinden Müslümanların emin olduğu kimsedir" buyurdular." (Tirmizi)
"Kendin için istediğini mümin kardeşin için de istemedikçe kamil mümin olamazsın." (Buhari)
"Birbinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız, iman etmedikçe de cennete giremezsiniz" (Buhari, Müslim).
"Resulullah bir yere seriyye gönderdi. Seriyye geri döndüğünde onlara şöyle buyurdu. "Afferin küçük cihadı yerine getirip de büyük cihadı baki kalanlara." Denildi ki, "Ya Resulullah! Büyük cihad da neyin nesi! Hazret "nefs ile cihad" buyurdu." (el-Kafi).

***
Şimdi, "iç kriterlerden" geçen bu rivayetleri "dış kriterlere" yani diğer milletlerin anonim ruhu olan atasözleri ve deyişleriyle karşılaştırıyor, insanlık terazisinde tartıyoruz;
"Her şey bir güzelliğe sahiptir fakat bunu herkes görmez. (Konfüçyüs)
"Bir adamdan şüpheleniyorsan onu işe alma, işe alıyorsan ondan şüphelenme" (Çin atasözü)
"Kalbinde yeşil bir dal bulundurursan şakıyan kuşlar gelir. (Çin atasözü)
"Eşek olursan semer vuran çok olur" (Türk atasözü)
"Yiğit harpte, dost dertte, olgun adam öfkelenince belli olur." (Arap atasözü)
"Dünyada üç şey gizlenmez: Duman, aşk, parasızlık." (Arap ötasözü)
"Kadehin içinde, denizde boğulanlardan çok daha fazla insan boğulmuştur. (Alman atasözü)
"Parlayan herşey altın değildir." (Alman atasözü)
"Güzellik, bakan kimsenin gözündedir." (Fransız atasözü)
"Kurt dumanlı havayı sever." (Fransız atasözü)
"Başkasından üstün olmamız önemli değildir. Asıl önemli olan şey, dünkü halimizden üstün olmamızdır." (Hind atasözü)
"Don Kişot olmak için yola çıkan pek çok insan evine Sanco Panco olarak döndü." (İspanyol atasözü)
"Eline, diline, beline sahip ol" (Mani)
"Doğru davranmak için şu beş şeyi yapma; yalan, zina, adam öldürmek, hırsızlık, içki içmek" (Konfüçyüs).
"Sevmek keman çalmak gibidir, bilmeyen kötü sesler çıkarır." (Bolivya atasözü)
"Az kork, çok umut et; az ye, çok çiğne; az homurdan, çok nefes al; az konuş, çok anlat; az nefret et, çok sev ve en güzel şeyler seninle olsun" (İskandinav atasözü)


***
Daha bunlar gibi onlarca, yüzlerce örnek zikredilebilir.
Burada yapılmak istenen şudur: Artık eski hadis alimlerinin kitaplarını yazarken kullandığı hasen, merfu, muttasıl, munkatı vs. kriterlerinin bizim için bir anlamı kalmamıştır. Onlar bir şekilde bunları oluşturarak kitaplarını yazmışlardır. Ve bu kitaplar şu an bizim elimizdedir. Bizim de şimdi bu kitaplarda geçen sözleri birer "depo" olarak görüp süzgeçten geçirmemiz gerekir. Sonra onları oluştuğu tarihsel coğrafya ve iklimden çıkarıp insanlık alemi ile test etmemiz lazım. Onlarınkini bizimki ile bizimkini onlarınki ile karşılaştırmamız lazım. Bu bize çok şey öğretecektir. İnsanlığın ortak bir aklının, akıp gelen ortak bir vicdanının olduğunu göreceğiz. Kuran'ın "ma'ruf" (tanınıp bilinen) dediği tam da bu değilse nedir?

Artık bizim için sahih hadis demek, insanlığa söyleyebilecek hale gelmiş sözümüz demektir. Çünkü çok badirelerden geçmiş, iç savaşlardan çıkmış, cerh ve tadillere uğramış, tenkit edilip süzgeçten geçirilmiş ve bu günlere gelmişlerdir. Şimdi biz artık o tür cerh ve tadillerle uğraşamayız, biz o nesil değiliz. Bizim artık bunlar içinden insanlığa sunmalar yapmamız lazım. Eğer rivayet ettiğiniz söz bir Çinli için, Bir Meksikalı için, bir Rus için bir anlam ifade etmiyorsa, sizin kendi tarihsel coğrafyanızda, oranın şartlarında kalmış demektir. Oradan dışarı çıkınca da bir anlamı yok demektir. Artık onu rivayet edip durmanın ne anlamı var? Elimizdeki "hadis deposundan" öyle sözler seçmeliyiz ki bir Çinli veya Meksikalı bunu duyduğunda "Ne güzel söylenmiş, buna benzer bir söz de bizim atasözlerinde var" diyebilmeli. Yukarıdaki hadis örnekleri bir fikir vermiş olmalıdır.
İşte günümüzün sahih hadisleri bunlardır.

Sahih hadis bu anlamda insanlığın aklına, vicdanına, fıtratına, sağduyusuna hitap eden sözdür. İnsanlığın ortak akıl ve vicdanının, Mekkeli bir öksüzün aklında ve vicdanında dile gelişidir. İnsanlığın anonim ruhunun evrensel bir peygamber olması sebebiyle Hz. Muhammed lisanından ifade edilişidir. Bunu herkes kendi lisanına rahatlıkla tercüme edebilir çünkü onlarda da buna benzer sözler vardır. Edemiyorsa, diğer milletlerin fıtrat ve vicdanında bir karşılığı yoksa bilin ki onu Hz. Muhammed söylememiştir.

Örneğin "Hz. Peygamber mübarek idrarını maşrapayla yatağının altın koymuştu. Ümmü Habibe'nin hizmetçisi Bürke adındaki kadın onu içti. Hz. Peygamber "Bu senin sağlığına iyi gelecektir" dedi ve o kadın bir daha hastalanmadı" (Darakutni ve Tabarani'den naklen Suyuti'nin el-Hasaisu'l-Kübra'sında geçer. c. 1, shf. 193) rivayetini duyan insanlık fıtrat ve vicdanı derhal onu dışına atar, kabul etmez çünkü uydurmadır, böyle bir şey asla olmamıştır.

Öte yandan peygamberin akla ve vicdana hitabeden apaçık sözlerine karşı çıkanlar da tabiki olmuştur. Bunlara yakından bakın, vicdanlarıyla baş başa kaldıklarında onu tasdik etmekten geri duramadıklarını görüsünüz. Ama toplumda üslendikleri rol, menfaat ve çıkarları inkar etmelerini gerektirdiği için körü körüne güneşi balçıkla sıvamaya kalkarlar. Ebu Cehil'in bir gün yalnız kaldığında "Bak Muhammed, söylediklerin güzel şeyler ama biz bu putları terk edersek Kureyş aç kalır" sözü buna en çarpıcı örnektir.

***
Benim kanaatim odur ki herhangi bir peygamber -örnek olsun diye söylüyorum- "Annelerinizle evlenebilirsiniz" deseydi, peygamber olduğuna bakılmaz derhal reddedilirdi. Çünkü insanlık vicdan ve fıtratı öyle sağlam bir dayanaktır ki peygamberleri bile test eder. Peygamberler onun dile gelen soylu sesi (lisan-ı sıdk) oldukları için söyledikleri sonra çağlarda bile olsa özgür vicdanlarda makes bulmuştur…


R.İHSAN ELİAÇIK