[Kardelencicegi]

On yedi ağustosta gecenin bir yarısı
Halkı gafil avladı Deprem denen kahrolası
Kiydi onbinlerce cana, Yıktı cennet yuvaları
Allah’ım yazdığın tecelli bu mağlup etti kullarını

Günlerce enkazın karanlığında
Aç, susuz karanlığında koptu can ciğerlerinden
Gözyaşı yıkıyor kabuk bağlamış yaraları
Deprem yıktı cennet vatanimi, yurdumu

İçim sızlıyor, dayanmıyorki kalbim
İzledikçe taşıyor inanın sabrım
Nereyi sayayım Kocaeli, gölcük, Avcılar
Bilebilseniz burada yasayanların ne dertleri var

Boğazımı hıçkırıklar dağlıyor, kalbim düğümleniyor
Yıkıntının altında kalan bir genç kızın hayalleri
Bir çocuğun yarim kalan oyunu, rüyaları
Annelerin, Babaların gelecekle ilgili umutları
Deprem mahvetti söndürdü tüten ocakları

Gecenin karanlığını çığlıklar yırttı ansızın
Kırk beş saniye oldu onbinlerin hazin sonu
Türkiye’m başın sağ olsun, ALLAH yardımcın olsun
Depremin neden olduğu yaraları saralım hep el ele

Çadırda geçermi aylarca hayat
Yuvasından, yavrusundan ayrı olur mu insan rahat
Haydi kardeşim sende vermelisin bir aileye hayat
Depremin neden olduğu yaraları saralım ele ele