[kronik]

Hep de geceleri dayanilmaz oluyor yoklugun,

Anlayamadim ki neden...

Hep de geceleri yenik oluyorum sana karsi

Geceleri daha cok seviyorum seni sanki

Daha cok arzuluyorum

Neden bilmem ama hep geceleri isyan ediyorum yokluguna...


Yine kendimle kaldigim gecelerin birindeyim iste

Yine dayanamadigim bir yalnizlik kaplamis odamin duvarlarini

Hic de özlememisim kendimi

Yasamayi unutmus, gülmeyi unutmus biriyim

En cok sevdigi oyuncagini kaybetmis bir cocuk gibiyim...

Anla iste

Senin olmadigin bir beni nasil özlerim ki...
Anlamiyorum hala

Herkes öyle rahat yasiyor ki,

Günes dogmuyor

Geceyi gündüzden ayiran ne var ki artik...

Ay yok geceleri,

Yildizlar coktan terk etti gökyüzünü

Geceleri daha bir karanlik simdi...

Depremler oluyor, yanginlar kül ediyor her yeri

Sen yoksun diye...

Yoklugunu bir tek ben fark ediyorum...

Herkes mutlu, herkes gülüyor

Hayata SIKICA sariliyor...


Ben coktan biraktim yasamayi,

Nereye gittigimden habersiz yasiyorum....

Emanet bir elbiseydi zaten hayat üzerimde...

Özgürlügümü, hareketlerimi kisitlayan,

Büyük bir elbiseydi hayat üzerimde bol duran

Cocuk kalmama izin vermedi...

Büyüdüm...

Sahip oldugum herseyi kaybederek büyüdüm...

Hayallerimi, dostlarimi, vatanimi hepsini kaybederek büyüdüm..

Bu da yetmedi kaybettiklerim icin aglamama da izin vermez oldu...

Bir tek sen kalmistin ki

Yasamak icin gülmek icin bir tek sen kalmistin sebebim

Sen de gittin...

iste böyle sevgilim

Sen gittin...

Yasanmaz oldu sanki dünya..