[bahar5834]

Her şey bir noktayla başlamıştı.
Baktıkça küçülen nokta, küçüldükçe derinleşen.
Hacim olarak küçük, mana olarak büyüyen bir alandı benim için.
Bütün sırlarımı ona gömdüm, gözlerimle saatlerce üstünü örttüm.
Hatırlamak için bazen dürttüm.
Umudu ve hüznü gizlemiştim ona, gören bendim bir de benim gösterdiklerim.
Mahremimdi benim, yaban gözler değemezdi.
Hakiki Dost’a ve dostlara malumdu.
Zaten dostlar değil mi noktadan dahi mana çıkarabilen.
Bakmanın görmek olmadığını,
Görmenin ermek olmadığını,
Kalbe dokunmanın kalpten istemekle olacağını bilen dostlardı onlar.
Nokta küçüktür ama, manası hissedenler için çok büyüktür.