Ayrılıyoruz!...
Ayrılıyoruz!...
Urganı gerilmiş boynun,
Perdesi açılan gözleri;
Görmez mi sensizliği?
Biz değil,
Aydınlığın şehriydi unuttuğumuz!
Karanlığın nefesi,
Boşuna mı gölgemizde?
Git gidebildiğin kadar,
Kaç benden!
Aldığımız nefesler,
Kılıçtan keskin,
Saçaklar şeklinde donuyor.
Talaş talaş yonttuğumuz hayaller,
Buzdan gururları ellerinde,
Ruhumuzu dondurmaya geliyor!
Damak kirletiyor tadınca...
El solduruyor dokununca...
Dil karalıyor konuşunca...
Tabureyi çekince suskunluk,
Sessizlik ve hissizlik,
Düşünce;
Kalp halvetince ırza geçiyor...
Damla su tüketmeden boğuluyoruz!
Yürek kangren olmuş,
Koptu, ayrılıyoruz!...
SAAD NAS
__________________
"Çöplüğe attılarda mukaddes emaneti, Hak bellettiler Hakka en büyük ihaneti."
|