Salavat okumak
Vaktiyle bir şehirde, salih bir kimse vardı. Lakin Resulullah'a salavat okumazdı.
Bir gece, rüyasında Resulü gördü, fakat, O Server, kendisine etmiyordu iltifat.
Dedi: (Ya Resulallah, ey Resul-i mücteba! Böyle davranmanıza sebep nedir acaba?)
Peygamber Efendimiz buyurdu ki o zaman: (Hiç tanımıyorum ki, seni ben ey müslüman!)
O kimse ağlayarak dedi: (Ya Resulallah! Ben, senin ümmetinden bir müslümanım Vallah.
Nasıl olur siz beni hiç tanımıyorsunuz. Halbuki bir hadiste şöyle buyurursunuz:
Bir babanın, oğlunu tanıyıp bilmesinden, Daha fazla tanırım ümmetin hepsini ben.
Ben dahi ümmetinden bir kimseyim Vallahi. Tanımanız lazımdı öyleyse beni dahi.)
Peygamber Efendimiz buyurdu: (Doğru dersin. Ve lakin sen hiç bana, salavat getirmezsin.
Ben ise ümmetimi, bana okudukları, Salavat miktarınca tanıyorum onları.)
O esnada uykudan uyandı o müslüman. Ve yaptığı hatayı idrak etti o zaman.
O günden itibaren, her gün, belli bir miktar, Salavat okudu hep, ta ölünceye kadar.
Bir kaç gün olmuştu ki göreli bu rüyayı, Bir gece, gördü yine, Resul-i kibriya'yı.
Bu sefer muhabbetle bakıyordu yüzüne. (Seni şimdi tanıdım) buyurdu kendisine.
[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]