Akşama kadar tebeşir tozu yutarak sıkça faranjit,laranjit,sinüzit gibi belalara yakalanan,öğrencilerini seven,onları özleyen,acaba öğrencilere bir güzel şey öğretebilir miyimin peşinde olan,buna rağmen hakettiği itibarı görmeyen bütün meslektaşlarımın gününü kutlarım.
Her şeye rağmen bir gerçek var ki,sabah çocukların etrafınıza toplanıp "canım hocam" deyip içten bir sarılmaları insanın bütün dertlerini unutturuyor.İşte sırf bu yüzden bile seviyorum bu mesleği!
