[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]
Yûsuf...
Hani hasreti ve sevgisi sebebi ile ardından gözyaşları döke döke, uğrunda gözlerini, göz kırpmadan feda ettiği Yâkub'un gözünün bebeği...
Yûsuf...
Hani Züleyha'yı, kendisi sebebi ile düşüverdiği durumdan ötürü kınayan kadınların ellerindeki acısız bıçak yarası...
Yûsuf...
Hani evladına düşkünlüğünden dolayı düştüğü hâl sebebi ile Yâkub'u kınayan Seriyyü's-Sakatî'nin gözlerine bir ân için görünen ve 13 gün boyunca kendinden habersiz bir şekilde öylece baygın bir vaziyette yatmasına sebeb olan güzel..
Bildiğiniz değil mi?...
Ve hatırladınız!...
Ama kastımız, ihtimal ki; daha evvel işitmediğiniz bir Yûsuf kıssasını paylaşmak...
Şöyle ki; kardeşleri O'nu kıskanırlar ve bir kuyuya atarlar... O'nu hâlini ve güya vefâtını, ellerinde Yûsuf'un kanlı gömleği ile babaları Yâkub'a hikâye ederler iken; bir kervan, su için bakındıkları kuyuda Yûsuf'u görürler... "Gencecik bir yiğit, ay yüzlü bir güzel, üstelik güçlü, kuvvetli" diye düşünür kervandakiler ve O'nun esir pazarında epey para edeceğine kanaat getirerek, yanlarına alırlar... Kervan şehre vardığında Yûsuf da esir pazarındaki yerini almıştır... Ve hemen açık artırmaya sunulur bu kıymetli esir:
-"Evet!... İşte size aslan gibi kuvvetli bir genç!... Evet!... Ey akıl sahipleri!... Elinizi çabuk tutun ve cömert olun!... Zîra bu delikanlı böylesi bir muameleyi ziyâdesi ile hak ediyor!..." Herkesin dikkatini çeker bu güzel genç, sanki bütün şehir oraya toplanmıştır... Açık artırma başlar başlamaz kalabalık içinden biri bağırır:
-"1 altın!..." sonra bir diğeri:
-"3 altın!..." sonra bir başkası:
-"5 altın!..." derken ardı ardına sesler yükselir şehir meydanında:
-"10, 25, 30 altın!..."
Halk böylesine eşsiz bir esir için kıyasıya bir mücadeleye girişmişken, telaşlı adımlarla ihtiyar bir kadın adeta koştururcasına esir pazarına doğru ilerlemektedir... Yolda bu ihtiyarı gören bir şehirli:
-"Hayrola!... Ne diye bu denli telaş ile yürüyorsun?..." deyince, ihtiyar kadın cevap verir:
-"İşitmedin mi!... Yûsuf adında bir genç esir pazarında satılmaktadır!... Oraya gidiyorum!..." İhtiyarı tanıyan ve hâlinden haberdar olan adam:
-"Ne o?" der birazda alay kokan bir edâ ile:
-"Ne o yoksa sende mi O'nu satın almayı arzu edenlerdensin?" deyince ihtiyar kadın:
-"Elbette!..." der, "Elbette!...", adam güler ve:
-"İyi ama pazarda fiyatlar çok yüksek, altınlar havada uçuşuyor, senin neyin var?" der. Bunun üzerine ihtiyar kadın cebinden çıkardığı el işi ip yumağı gösterir:
-"İşte bu!... Bütün servetim bundan ibaret!..." deyince adam gülerek:
-"İyi ama Yûsuf'u bununla satın alamazsın ki!" deyince, ihtiyar kadın, adama son söyleyeceğini söyler ve hızla esir meydanına doğru koşturmaya başlar:
-"Ben de biliyorum!... Yûsuf'u bununla satın alamam, biliyorum!... Ama isterim ki, Yûsuf bilsin!... Ben de O'nu müşterisiyim!... Bilsin bunu!..."