[Ebrulum]

Öyle zor ki anne olmak .........
öyle zorki anlatılmaz yaşanır gerçekten ....
istiyorsun ki çocugun en iyi koşullarda yetişsin dört dörtlük insan olsunlar onlar için hep daha fazlası hep daha fazlası






Anne Olmak

Anne olmak;
Sevdalanmak hiç sebepsiz.
En güzeli görmek gözlerinde,
Ağlarken seninle ağlamak,
Senden de fazla…

Güldüğünde cennete döner dünyası,
Dünyayı serer ayaklarının altına.
Cennet kendi ayakları altında olsa da…

Dudaklarından dökülen bir “anne” sözü,
Duyduğu anda, görmez dünyayı gözü…
“Yavrum” derken, bal akar dilinden,
Ne yaparsan yap çıkmazsın hiç yüreğinden…

İster en iyiyi, en güzeli;
“Şahindir” gözünde “kuzgun” da olsa bebeği.
Kırılsa da darılmaz;
Çarpar hep yavrusu için yüreği…

Boşa dememişler: “ kalbini söksen de
Ayağın takılsa taşa ah yavrum!
Diye inler ana yüreği”…

Bütün anneler
Teşekkür borçludur evlâtlarına.
Çünkü;
Onlar yapmıştır “kadın”ı “ANA”…

Onlar için yaşamıyormuyuz belli bir süre sonra
Onlar için devam etmiyormuyuz sımsıkı sarılmıyormuyuz hayata

ANNE OLMAK BİR SANATTIR
Anne olmadan önce, sıcak yemekler pişirir ve yerdim. Elbiselerimde küçücük bir leke bile olmazdı. Telefonda sakin görüşmeler yapardım.

Anne olmadan önce, istediğim kadar geç yatar ve bunu dert etmezdim. Saçımı ve dişlerimi her gün fırçalardım.

Anne olmadan önce, evimi her gün temizlerdim. Ne oyuncaklara takılırdı ayağım, ne de ninnilerin sözlerini unuturdum.

Anne olmadan önce, çiçeklerimin zehirli olup olmaması umurumda değildi. Bağışıklık sistemi diye bir şey yoktu dünyamda.

Anne olmadan önce, üzerime ne kimse kustu, ne çişini yaptı.

Anne olmadan önce, bütün kontrol bendeydi, bütün gece uyuyabilirdim.

Anne olmadan önce, doktorların tahlil ya da iğne yapabilmesi için ağlayan bir çocuğu asla susturmadım. Yaşlı gözlere bakıp, asla ağlamadım. Basit bir gülümsemeye asla dünyaları vermedim. Bir bebeğin uyumasını seyretmek için, hiç geç vakitlere kadar uyanık kalmadım.

Anne olmadan önce, sırf içimden geldiği için uyuyan bir bebeği kucağımda taşımaya devam etmedim. Ağrısı dinmediği zaman kalbimin asla milyonlarca parçaya bölündüğünü hissetmedim. Bu kadar küçük bir şeyin hayatımı bu kadar çok derinden etkileyebileceğini hiç düşünmedim. Birisini bu kadar çok sevebileceğimi, anne olmayı bu kadar çok isteyebileceğimi hiç aklıma getirmedim.

Anne olmadan önce, yüreğimin bedenimin dışında atabileceğini bilmezdim. Aç bir bebeği beslemenin ne denli özel bir şey olacağını anlamazdım. Anne ile bebeği arasındaki o bağdan haberim yoktu. Bu kadar küçük bir şeyin bana kendimi bu kadar önemli hissettireceği aklıma gelmezdi.

Anne olmadan önce, hiç gece yarısı her on dakikada bir kalkıp her şeyin yolunda gidip gitmediğine bakmadım. Anne olmanın sıcaklığını, lezzetini, yürek acısını, muhteşemliğini, duygusal doygunluğunu hiç tatmadım.

Anne olmadan önce, bu kadar çok şeyi hissedebileceğimden habersizdim.