Işığı Yanan Evler

[suzii]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Tip fakültesini yeni bitirmis, pratisyen hekim olarak ilk görev yaptigim yere, Konya'ya bagli bir beldenin saglik ocagina gitmiştim. Gençtim, bekârdim. Küçük bir beldeydi gittiğim yer. Ilk gece bir eve misafir olmustum. Tren istasyonunun hemen yanında bir evdi.

Akşam yemeğinden sonra çaylarimiz gelmiş, sohbetler edilmişti. Üzerimde yol yorgunluğu, geldiğim yeni yerin yabanciligi vardi. Saatler ilerliyor, ağır bir uyku beni içine çekiyordu. Ev sahibine bir şey de diyemiyordum. Bir müddet daha geçti; yine bir hareket yoktu. Evin büyüğü olan Hacianneye
sıkılarak:

"Anneciğim, sizin buralarda kaçta yatiliyor?" dedim.

Hacıanne:

"Evlâdim treni bekliyoruz. Az sonra tren gelecek, onu bekliyoruz" dedi.

Merak ettim, tekrar sordum:

"Trenden sizin bir yakininiz MI inecek ?"

Hacıanne:

"Hayir evlâdim, beklediğimiz trende bir tanidigimiz yok. Ancak burasi uzak bir yer. Trenden buralarin yabancisi birileri inebilir. Bu saatte, yakinlarda,
isigi yanan bir ev bulmazsa, sokakta kalir. Buralarin yabancisi biri geldiğinde, " isigi yanan bir ev" bulsun diye bekliyoruz."

Konya Ovasi'nda, ya da bir başka yerinde Türkiye'nin, trenden inen yabancilar için "isigi yanan evler" yerinde hâlâ duruyor mudur?



(Kaynak: İnternet, Prof. Dr. Saffet Solak'ın bir hâtırası)

[Salim58]

Trenden sizin bir yakininiz MI inecek ?"

Hacıanne:

"Hayir evlâdim, beklediğimiz trende bir tanidigimiz yok. Ancak burasi uzak bir yer. Trenden buralarin yabancisi birileri inebilir. Bu saatte, yakinlarda,
isigi yanan bir ev bulmazsa, sokakta kalir. Buralarin yabancisi biri geldiğinde, " isigi yanan bir ev" bulsun diye bekliyoruz."

burası duygu dolu kaldımı acaba...

paylaşım için teşekkürler kardeşim sağol

[sandalli]

Bir zamanlar köylerde ışığı hiç sönmeyen evler vardı. Misafir gelmesede, misafir için hazır tutulan odalar hep o heyecanı, o güzelliği yaşatırlardı bizlere. Hiç görmediği, tanımadığı kişileri, kardeşi, can dostu gibi ağırlayan köylüler misafirine sahip oldukları en güzel yiyecekleri ikram ederlerdi. Ev sahibi misafirin rahatini kendi rahatından bile daha üstün tutar, o´na sanki efendisine hürmet ediyormuş gibi hürmet ve ikramda bulunurdu. Misafiri uğurlarken Allah´in verdiği nimeti paylaşmanın haklı sevincini yaşardı. Zaman değişdi, insanlar değişti, gelen misafirler ev sahiplerine güven vermemeye başladı. Teröristi, eşkıyası, hırlısı, hırsızı korkutur oldu köyde ışığı sönmeyen evlerin sahiplerini. Bunlara hanımların televizyon merakı ve rahat düskünlügü, gelişen teknoloji ve hızlı hayat misafirleri azalttı, misafirliği bitirdi.
Yeni birşeyler anlatması için yolları gözlenen misafirlerin yerini LCD-TV´ler aldı. Yine ışığı sönemyen nice evler var köylerde, ama yanan ışıklar misafirler için değil artık, ya internet başında sabahlayan gençler ya da televizyon başında uyumuş babalar için . Çok değiştik çok.

[LaEdri]

Misafirperverlik Anadolu insanın ruhunda vardır.Şu an şehirlerde bu kültür bariz şekilde olmasa da eskiden köylerde evin en güzel yeri misafirler için ayrılır,en güzel döşekler onlar için ayarlanırmış.Evin ahalisi aylardır et yememesine rağmen,bir misafir gelince hemen bir tavuk kesilirmiş.

[altuntas58]

Eski örf ve adetlerimiz yavaş,yavaş unutuluyor eskiden misafirimizin etrafında pervane olurduk yemeyiz yedirirdik içmeyiz içirirdik izzette ikramda asla kusur etmezdik çünki misafirin tanrı misafiri olduğunun bilincindeydik günümüzde malesef bütün bu güzellikler unutuldu