SEVDİM İŞTE....

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]


Böyle sevdim seni... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp , geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin. Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle... Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin. Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı. Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin. Sevdim işte ötesi yok...

[goramaz]

seni sevdim... dağların başındaki mağrur kayalıktın bazen.. bazen sabah kuşları selamlayışımdın...güneşin yamaçtan yüzüme ışıyan aydınlıktın...yıllarca peşine düştüğüm hasrettin özlemdin memleketime gurbet elden gönderdiğim ılık ılık hasrettin hem de...bi kez olsun bakıp da doyamadığım yüzüne bakıp konuşmaktı saatlerce...duymadığım sesinin kalbimi titretiyişiydi seni sevmek... en güzeli de yaşamaktı nefes almaktı seni sevmek ...
kapanan kanatlı kapılarımın tekrar açılmasıydı o kapıdan girmeyeceğini bilerek...giremesen de ışık girdi o kapıdan gün doğdu yüreğime ...'' gel gir'' desem gelir miydin ömrüme...

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]



Gözler kalbin aynasıdır...
Anlamı yok sensiz güneşin doğuşu, nede batışının.
Bir yanım hiç yaşanmamış sevdalarıma inat,mülteci gözlerinde.
Diğer yanım ise, tutsak küçük kalbinde.
Ne olursun öyle mahsun bakma bana şiir gözlerinle....
Bırak özgürlüğüm güzel gözlerinde kalsın.
Yanarsam eğer, tek bir şeye yanarım.
Sensiz ölmekten değil,
senin için ölememekten korktuğumu bir tek sana anlatamadım

[qio]

kim kimi sevmiş Sevgi kutsaldır insanoğluna verilmiş en büyük hediye.

[bahar5834]

club7house Nickli Üyeden Al?nt?

kim kimi sevmiş Sevgi kutsaldır insanoğluna verilmiş en büyük hediye.

Uğrunda birgün ölmek gerekirse; senin için ölmek ölmelerin en güzeli

[qio]

bahar5834 Nickli Üyeden Al?nt?

Uğrunda birgün ölmek gerekirse; senin için ölmek ölmelerin en güzeli

Aynen hemşerim ama herkez nasibini yaşasın ölmek kelimesi bile soğuk sevgiye layık olmaz.

[goramaz]

Seni sevmek sevmelerden birisi
Ben seni de gülleri de severim
Belki farklı olur gönül ağrısı
Ben seni de kuşları da severim

Seni sevmek sevmelerden bir bütün
İnsan sevmek, doğa sevmek, yar sevmek

Belki acılardır çoğu gördüğüm
Ben çoğalan sevgileri severim


Belki farklı olur gönül ağrısı
Ben seni de kuşları da severim

[Klimasuyu]

Bana aşkı sordular
Senı gosterdım
Bana mutlulugun resmını
Çizdeseler
Benım senın ve kızımızın
Resmını gosterırdım
İçımdekı duyguları
Sende kı sevgıyı
Bende kı sevgıyı anlatdım...

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Acıları kurutmalısın, yüreğindeki sayfalarda.
Umut olmalı, heyecan olmalı kahverengi gözlerinde
Hüzünlerden kederlerden uzak olmalısın
Hayat bulmalısın, huzur dolmalısın
İşte yaşamak bu, nefes almak bu demelisin
Gözlerimi düşündükçe daha fazla sevmelisin
Bende seni senin gibi öyle sevmeliyim.
Korktuğumda sıkıca sarılabilmeliyim sana,
Üşüdüğümde soğuktan titrediğimde
Sen ısıtmalısın beni yüreğinle
Çocuklaşıp ağladığımda okşamalısın saçlarımı,
Tesellim olmalısın tesellin olmalıyım.
Yüreğinde merhamet düşüncelerinde vicdan olmalı,
Bütün güzelliklere kalbinde yer açmalısın.
Düşenlerin dostu, gülenlerin huzuru
Ağlayan herkesin umudu olmalısın.
Yağmurlar gibi yağmalısın, bir adım gelene,
Şimşekler gibi çakmalısın, karanlıkta gezene
Güneş gibi doğmalısın, garibanın gönlüne,
Yıldırım gibi düşmelisin,zalimlerin üzerine
Sen hep böyle olmalısın.
Ben seni sevdiğimden gurur duymalıyım
Acılara gülümseyebilmelisin
Hayat denizinden attığın her oltaya
Gülücükler takılmalı,umutlar yakalamalısın,
Umutların bugün doğmuş bebek gibi olmalı
Geçen her zaman büyütmeli onları
Bazen küçük bir tebessümün yaşatmalı beni
Bazen de koca bir yürekten akan sevgin.
Sevdamız sınırsız ve ölümsüz olmalı
Biz toprak olsak da sevgimiz dillerde dolaşmalı.
Ne varsa hayata dair paylaşmalısın benimle
Acılarını,sevinçlerini ve de korkularını bilmeliyim.
Gözyaşlarımızı gizlemeden ağlayabilmeliyiz,
Sevinçlerimizi paylaşıp gülebilmeliyiz,
Korkularını anlatmalısın hiç çekinmeden
Korktuğunda hiç kimselerin bilmediği sığınağın olmalıyım.
Korkuları birlikte yenmeliyiz.
Sevmediklerini söyleyebilmelisin bana, bende sana
İçimde olmalısın yanımda yoksan bile
Hissetmeliyim varlığını fizanda olsan yinede
Tutkunsam, yanıksam sevdalıysam sana
Bedeli ölüm olmamalı, yaşatmalı beni
Senin vazgeçilmezin ben olmalıyım
Sende benim vazgeçilmezim olmalısın
Paylaşmak istemediğin tek varlık ben olmalıyım
Sen paylaşılmazım olmalısın
Beni her şeyimle kabullenmelisin ben buyum,böyleyim diyebilmeliyim korkusuzca
Hüzünlendiğimde huzur bulduğum kucak,
Mutluluğumda sarıldığım beden olmalısın.
Bütün şarkılarım sana hitap etmeli
İç çekmelerimin nedeni
Şiirlerimin ilhamı
Bütün sohbetlerimin konusu sen olmalısın.
Bir anda dört mevsimi yaşatmalısın bana.
Sevginle kış ortasında baharı getirmelisin,
Beni düşündüğünde güneş doğmalı şehre
Bir daha asla batmamalı.
Bedenimdeki bütün hücrelerimde sen olmalısın.
Damarlarımda sen dolaşmalısın,
Damarlarında dolaşmalıyım kan yerine
Hücrelerinde hissetmelisin beni bende seni
Canım olmalısın sen yaşatmalısın beni
Canın olmalıyım ben yaşatmalıyım seni.
sen ve ben olmamalı Türkçe'de ve diğer dillerde,
Biz olmalıyız yalnızca biz
Tek yürek, tek beden, Tek can olmalıyız.
Ben beni, sende yaşamalıyım
Sende seni,bende yaşamalısın.
Masallar anlatmalısın aşka dair,
Sevdalar işlemelisin yüreğinle yüreğime
Ayrılık kelimesi geçmemeli sözlerinde
Sen saçlarımı okşarken yanımdayken bile,
Yüreğimdeki denizlerden,hasret şiirleri haykırmalıyım
Bütün çılgın dalgalar,fısıldamalı kulağına
Kahverengi gözlerin yaşamamın tek nedeni olmalı
Saçların rüzgar olup gözyaşlarımı kurutmalı
Uzaklarda da olsak düşünmemeliyiz mesafelerle ayları
Zaman kavramı olmamalı içimizde
Sevgimiz büyümeli sığmamalı yüreğimize
Taşmalıyız ırmaklar gibi
Coşmalıyız ilkbaharda dereler gibi
Çöllerde Vaha olmalıyız
Bozkırlar sevgimizle yeşile dönmeli
Gözlerin karanlıkta ışığım olmalı
Sözlerin bilinmezliklere uçurmalı
Bulmacaların olmalıyım
Beni sen çözmelisin
İpuçların olmalıyım ki,rahatlayabilesin
Benim olmalısın benimsin diyebilmeliyim.
Senin olmalıyım,benimsin diyebilmelisin.
Bütün duyguların bende yoğunlaşmalı
Seviyorsan tek sevdiğin ben olmalıyım
Kızabilmelisin bana bağırıp çağırabilmelisin
Küsebilmelisin bana, ara sıra çekip gitmelisin.
Geri bana gelebilmelisin
Yenebilmelisin gururunu
Sevdiğini defalarca söylemelisin
Nefretini bütün açıklığıyla haykırmalısın
Sitem etmelisin edebilmelisin bana
Öfkeni yenebilmek için tokat bile atabilmelisin
Seni her halinle sevebilmeliyim.
Kölemdir diye tanıtsan da dostlarına
Başım dik ve gururla evet kölenim diyebilmeliyim
eziyet etsen de bana, ben seni sevdiğimi söyleyebilmeliyim.
Bir damla suyu bir parça ekmeği
Oturup katıksız yemeliyim seninle Kimseler bilmemeli açlığımızı bile
Sana ve bana ait ne varsa paylaşmalıyız senle verdiklerinle değil yalın halinle de
Sevmeliyim hissetmeliim seni.Düşüncelerinde yalnız ben olmalıyım
Hayalimle yüreğini ben süslemeliyim.
Gözlerindeki aşk kıvılcımıyla yalnız ben yanmalıyım.
Ve de benim ateşimle sen yanmalısın
Yüreğinle sarmalı,gözlerinle ısıtmalısın
Tenime her dokunuşunda ben inlemeliyim
Sen hiç tatmadığın kadar haz almalısın
Ve hiç bir zaman doymamalısın bana bende sana doymamalıyım
İhanetlerini aldatmalarını bilmeliyim
Açıkça söylemelisin bana
Bugün A şahsi ile seviştim diyebilmelisin
Fakat o an hayalinde ben olmalıyım
Öptüğün o tenin kokusunda hissetmelisin beni
Bedenine sahip olmalı o her kimse
yüreğin ve de aldığın haz bana ait olmalı
Senleyken korkmamalıyım ölümden bile
Senin gibi mert senin gibi erkek olmalıyım
Yiğitliğin destanını öğretmelisin bana
Sonra cahilliğimi yüzüme vurmamalısın
Git dediğinde surat asmadan gitmeliyim
Kal dediğinde ateşinle daha çok yanmalıyım.Allahtan sonra taptığım tek varlığım olmalısın
Yüreğimden gelen sesle erkeğimsin diyebilmeliyim
Böyle sevmelisin beni,bende seni
Senin ruhun bende olmalı
Benim ruhum sende
sen öldüğünde bende yaşamamalıyım
İşte bitanem böyle sevmelisin beni bende seni
Kabülümsün,
Vazgeçilmezlerinle,
Olmazsa olmazlarınla,
bende senin kabulünsem,
Hazırım...
Hazırım senle tüm savaşlara....

[muhali]

Bu “şiir seli”nde “aşk” yok; "akıl" ve "mantık" var. Baştan sona tüm satırlarda koşullar sıralanıyor; sevgiliyle “eşitlik” kurgulanıyor: ‘Ben sana bunu bunu yaparsam, sen de bana şunu şunu yapmalısın…’ deniliyor. Başka bir söylemle, “ben sana ne kadar ekmek verirsem sen de bana o kadar köfte vermelisin” mantığının işlediği çok açık görülüyor.

Örneğin,

“
Bir anda dört mevsimi yaşatmalısın bana.
Sevginle kış ortasında baharı getirmelisin,

Ben beni, sende yaşamalıyım
Sende seni,bende yaşamalısın

Bütün duyguların bende yoğunlaşmalı
Seviyorsan tek sevdiğin ben olmalıyım

Sana ve bana ait ne varsa paylaşmalıyız
Sevmeliyim hissetmeliyim seni.
Düşüncelerinde yalnız ben olmalıyım
Hayalimle yüreğini ben süslemeliyim.

Gözlerindeki aşk kıvılcımıyla yalnız ben yanmalıyım.
Ve de benim ateşimle sen yanmalısın

Yüreğinle sarmalı,gözlerinle ısıtmalısın
Tenime her dokunuşunda ben inlemeliyim

Sen hiç tatmadığın kadar haz almalısın
Ve hiç bir zaman doymamalısın bana bende sana doymamalıyım
…”

Akıl, kelime olarak; "insanda düşünme, bilme, kavrama, davranış belirleme, denetleme ve yargılama, iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, faydalıyı zararlıdan ayırt etme kabiliyeti" anlamına gelmektedir. Mantık ise, doğru ile yanlış akıl yürütmenin ayrımını yapmaya çalışan, böylece aklın doğru kullanılmasını sağlayan beyinsel fonksiyon.

Oysa, “aşk”ta akıl blokedir, dolayısıyla mantık da yürütülemez. Seven, sadece “aşık” olduğunu bilir, gerisi onu ilgilendirmez. Örneğin, sevgili –yarım ağız- “susadım” dediyse seven kazmayı alıp önüne çıkan ilk dağı –su bulma ümidiyle- kazmaya başlar. O dağda suyun olup olmayacağı, varsa bile onlarca, belki de yüzlerce metre derinlikte olduğu ve bunun da kazmayla çıkarılmasının çok uzun yıllar alacağı, hatta bir insan ömrünün yeterli olmayacağı ve daha korkuncu, aşık dağı kan ter içinde büyük bir özlemle/hırsla kazarken sevgiliye göz koymuş olan bir başkasının oracıktaki bir bakkaldan (veya şimdiki gavurca adıyla marketten) hazır plastik şişelerdeki sulardan götürerek sevgilinin gönlünü fethettiğini, -her toplumun ve her devrin olmazsa olmazı olan bir kaynana Semra’nın-, bu haberi -sanki memlekette başka haber yokmuş gibi-alelacele aşık’a koşarak ve iki elinin işaret parmakları kafasında dikili vaziyette , “oğlum Edirne, oğlum herkes seni bunlarla tanır, böyle bilir…, vb” münafıkça sözleri aşık’ı ilgilendirmez; o kazmaya devam eder, çünkü sevgili “susadım” demiştir, hatta aşık, sevgilinin “susadım” dediğini kendi kulaklarıyla duymamıştır da (çünkü o kadar yakın mesafede olması, aşkı yaralayabilir) böyle bir rivayet olduğunu işitmiştir.

Aşk’ta “denge” değil, tam tersine seven ile sevilen arasında –her bakımdan –uçurumlar vardır. Seven’in, bu soyut ilişkideki asıl işlevi sevgiliyi yüceltmek, kendini de az çok değersizleştirmektir. Örneğin, eğer sevgili gerçekte bodur ise, sevenin gözünde “usul boylu”, eğer şaşı ise “şehla bakışlı”, topalsa “keklik sekişli”, tembelse “nazlı”, vb olur. Buna karşın, “aşık=seven” ne kadar soylu, ne kadar boylu, iyi huylu, cömert, vb olursa olsun kendinden söz ederken, “ben kemter kulun”, “ben aciz kulun”, "ben basıp geçtğin toprak",vb der, yoksa “aşk” geçersiz olur.

Sonuç olarak, eğer eşitlik varsa, ya da olacaksa o zaman niye seveyim, aşık olayım; değer mi (!)

Aşk, “the more ekmek, the more köfte” değildir, lütfen aşk’a saygı duyalım…!