Aşık Hüseyin Gürsoy - Sivas - Sivaslilar.Net - Sivashaber - Sivasforum - Sivasların En Büyük Buluşma Merkezi

**SivasLady** · 14.05.2007, 22:51

Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler
N'olur Suna Boylum Gör Beni Beni
Eşinden Ayrılıp Yaslı Gezenler
Her Sabah Her Akşam Der Beni Beni
Yar Beni Beni Uy Beni Beni Vay Beni Beni

Der Hüseyin`im Üstadımı Bulayım
Değmen Bana, Yana Yana Öleyim
Sevdiğim Kapında Kölen Olayım
Müşterim Bulursan Ver Beni Beni
Yar Beni Beni Uy Beni Beni Vay Beni Beni

Sivas’ın önde gelen âşıklarındandır. 1902’de Şarkışla’nın Sarıkaya köyünde doğmuştur. İsmail ve Bassey’in oğludur. Küçükken babasını kaybetmiştir. Çocukluğunda Ali Efendi ve Abdullah Hoca’dan ders almıştır. Şehriban hanımla evlenmiş bu evlilikten bir kızı olmuştur. Gençliği savaşın ülkede bıraktığı yokluk ve sıkıntı dönemine rastladığından binlerce aile gibi çileli geçmiştir. Rençperlik ve kuzu çobanlığı yapmış, Çukurova’da bahçe bağ işlerinde çalışır. Bir seferinde Çukurova’ya giderken o sırada Kayseri’de bulunan Atatürk’ü görür, hatta zorla da olsa kürsüye çıkıp irticalen Atatürk’e bir şiir okur. Atatürk bunun üzerine onu Ankara’ya getirtip, sular idaresinde iş vermiştir. Hüseyin Ankara’da Ali İzzet, Veysel, Hacı Fedaî ile birlikte Ankara’da konserler vermiş. Bu konserlerden birinde dinleyicilerden Ayşe adındaki kız Hüseyin’e âşık olmuş, ısrarla kendisini almasını istemiş. O da bu ısrarlara dayanamayıp Ayşe’yi almış köyüne getirmiş. Ancak köyündekiler bunu hoş karşılamamış, tekrar babası evine göndermesi için bir yıl boyunca baskı yapmışlar. Baskılara dayanamayan Hüseyin Ayşe’yi trene bindirmiş Ankara’ya göndermiş. Ancak bu ona çok dokunmuş, bu acıya dayanamamış verem olmuş, bir zaman sonra da vefat etmiştir (22 Temmuz 1942).

Hüseyin badeli âşıktır. Bade içmesi şöyle olmuştur: “… Biraz büyüyüp 15-16 yaşlarına geldiğinde komşu köyleri Alakilise’ye kuzu çobanı verirler. Köy yakınında kırlarda kuzu güderken, bir sabahın erken saatlerinde güneş henüz doğmak üzereyken yakınında bir güzel kız, babasıyla kağnıya ekin yüklemektedir. Hüseyin kıza aniden vurulur, âşık olur. Aradan aylar geçer, Hüseyin kızı istetir, vermezler. Hüseyin buna çok üzülür. Kuzuyu da Alakilise’yi de bırakır kendi köyü Sarıkaya’ya döner. Köyün yakınındaki Evlik denen mağaraya girer, yatar uykuya dalar. Uykusunda yanına bir deve kervanı gelir. Kervancılardan üç delikanlı ellerinde tasla şarap içerler. Üçü de Hüseyin’e birer tas şarap verir. Hüseyin içer. Akrabaları neden sonra Hüseyin’i ararlar bu mağarada bulurlar. Hüseyin sersem gibidir, kimseyle konuşmaz. Sorarlar: ‘sana ne oldu?’ Hüseyin: ‘Ben dolu içtim.’ Der. Hüseyin’i eve götürürler. Hüseyin yine uyur kalır. Kendisine dolu sunan üç kervancı yine yanına gelir rüyasında. ‘Sen dolu içtiğini açıkladın, herkese yaydın.’ Derler ve verdikleri doluyu geri alırlar. Gençlerden üçüncüsü dolunun tastaki bulaşığını bırakır Hüseyin’e. Hüseyin zaman zaman ‘Bana bulaşığını bıraktılar. Eğer içtiğim o dolular bende kalsaydı, ben bir derya olurdum.’ dermiş.”

Hüseyin enstrüman olarak keman çalmıştır. Şiir tekniği ve irticali kuvvetlidir. Dili oldukça sade ve yapmacıktan uzaktır. Onlarca şiiri yazılmadığı için kaybolmuştur. Hatta çok şiiri de başka âşıklar tarafından sahiplenilmiştir. Âşık Yüzbaşıoğlu’nun saz ustasıdır. Alevî inancını dile getiren şiirlerinin yanı sıra aşk, tabiat ve sosyal konularında da şiirleri vardır. Bazı şiirleri TRT Repertuarında türkü olarak söylenmektedir.

**SivasLady** · 14.05.2007, 22:51

Eserlerinden bazıları:

Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler

Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler
N'olur Suna Boylum Gör Beni Beni
Eşinden Ayrılıp Yaslı Gezenler
Her Sabah Her Akşam Der Beni Beni
Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni

Konuşursan Sohbet Olam Dil Olam
Değmen Bana, Yana Yana Kül Olam
Sen Bir Bahçıvan Ol Ben De Gül Olam
Uzat Ağ Ellerin Der Beni Beni
Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni

İnsan Kısım Kısım, Yer Damar Damar
Kaşlar Lam Elif Yüz Şims-i Kamer
Güzelim Beline Olayım Kemer
Yakışır Sevdiğim, Sar Beni Beni
Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni

Gözüm Görmez Oldu Kanlı Yaşlardan
Hayal Meyal Yatamıyom Düşlerden
Sevdiğim, Üstüne Uçan Kuşlardan
Her Seher Vaktinde Sor Beni Beni
Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni

Der Hüseyin`im Üstadımı Bulayım
Değmen Bana, Yana Yana Öleyim
Sevdiğim Kapında Kölen Olayım
Müşterim Bulursan Ver Beni Beni
Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni

Başka
Nesini öğeyim size yaylanın
Ötüşür kuşları dilleri başka
Hem duası vardır orda Mevlâ’nın
Giyinmiş yeşili alları başka

Kevene karışık biter gülleri
Gayet sarp yerlere iner yolları
Yağmur yağar coşkun akar selleri
Hu çeker dereler selleri başka

Gayet sahralıdır yüksektir yeri
Temmuz sıcağında kalıyor karı
Ardıç koytağında* eğlenir arı
Durmaz dalak** yapar balları başka

Hüseyin yaylanın güzeldir huyu
Laleden uzundur sümbülün boyu
Ab-ı hayat gibi soğuktur suyu
İçeni mest eder gölleri başka

Kader Torbası
Kader torbasına elim uzattım
Tecelli kâğıdım karalı çıktı
Ömür defterine bir ol göz attım
Dertlerim içinden sıralı çıktı
Aman dağlar oy canım dağlar oy
Neden benim iki gözüm durmaz ağlar oy

Uğradığım pınar baştan kuruyor
Kader lamba yakmış beni arıyor
Kime iylik etsem bir taş vuruyor
Dostum düşman oldu ileri çıktı
Bağlantı

Kader beni kaptan kaba aktardı
Koysa idi bu dert bana yeterdi
Evvel yaylamızda bülb ül öterdi
Şimdi başkuş kondu haralı çıktı
Bağlantı

Hüseyin’im kader böyle ne yapsın
Böyle gelmiş gider böyle ne yapsın
Hasta can veriyor tabip ne yapsın
Ciğer parça parça yaralı çıktı
Bağlantı

Yetiş
Adı güzel şevketli yâr hastayım
Ecel memurları gelmeden yetiş
Can veriyom ölüm döşeğindeyim
Azrail canımı almadan yetiş

Has(i)ret gözlerim yola bakmadan
Kefenim biçilip suyum akmadan
Ecel döşeğinde canım çıkmadan
Ömrümün çiçeği solmadan yetiş

Helâl et hakkını gel yanım’otur
Çenem bağlamaya bir yağlık* getir
Salacamdan sen tut mezara götür
Canlar cenazemi kılmadan yetiş

Komşularım yok ki kabrimi kaza
Yavrularım yok ki tabutum düze
Karanlık kabire on arşın beze
Sarmadan koymadan ölmeden yetiş

Âşıkların cenaze namazını
Güzel kılar güzel yumar gözünü
Ayrılık türküsün ölüm sazını
Günahkâr Hüseyin çalmadan yetiş Öldü
Baştan başa hükmederdi bir zaman
Davut oğlu Sultan Süleyman d’öldü
Omuz verip Kaf Dağı’nı kaldıran
Haz(i)ret-i Hamza pehlivan d’öldü

Firavn köşküne atlı giderdi
Doğudan Batı’ya hüküm ederdi
Bin deveyi bir akçaya güderdi
Veysel Karan gibi çoban da öldü

Kalsa dünya Muhammed’e kalırdı
Can satın alınsa Nemrut alırdı
Çıkmayan canlara derman olurdu
Hekimler hekimi Lokman da öldü

Hani n’oldu “Dünya benem” diyenler
Geldi geçti milyon altın sayanlar
Görünmüyor adam eti yiyenler
Koca devler ile Şahmeran d’öldü

Felek bir değirmen kurmuş öğütür
Şahları aldatır bizi aldatır
Güzellerin efendisi beyidir
Mısırlı Yusuf-ı Kenan da öldü

Türk ulusuna Latin harfi okutan
Düşmanları uzaklardan bakıtan
Saltanat köşkünü yıkıp dağıtan
Atatürk gibi kahraman da öldü

Şu görünen dünya canlarda birgün
Hep ölüp giderler onlar da birgün
Ya bu gün ya yarın günlerden birgün
Derler ki Hüseyin Görsoy da öldü

Yürüdü
Ben de şu âlemi seyran ederken
Baktım ki bir güzel çıktı yürüdü
Gönül defterini devran ederken
Sineme hançeri çaktı yürüdü

Kendi pek güzeldir yoktur menendi
Dedim feriştah mı gökten mi indi
Bir bakışta sinem odlara yandı
Ab-ı zülal gibi aktı yürüdü

Al yeşil giyinmiş kınalar yakmış
Ağ gerdana sarı liralar takmış
Sanırsın bu güzel Cennet’ten çıkmış
Gül ü reyhan gibi kuktu yürüdü

Hüseyin’im mail oldum bir cana
Dili baldır dişi benzer mercana
Tükettim ömrümü ben yana yana
Dünyayı başıma yıktı yürüdü

Yalan Söyler
Şu dünyaya geldim diyen
“Geldim” diyen yalan söyler
Baştan başa güldüm diyen
“Güldüm” diyen yalan söyler

Âşıklardan alır sözü
Ciğerimi yakar közü
Gökyüzündeki yıldızı
“Saydım” diyen yalan söyler

Hazayı gönül hazayı
Herkes de ister tazeyi
Ölmedik bir cenazeyi
“Yudum” diyen yalan söyler

Kalbi fesat umur olan
Cesedinde ağır olan
Anasından sağır olan
“Duydum” diyen yalan söyler

Aradım buldum ortayı
Yükü her yana bir tayı
Pişmedik çiy yumurtayı
“Soydum” diyen yalan söyler

Hüseyin’im boynun eğen
Ah edip bağrın döven
Allah gibi güzel seven
“Doydum” diyen yalan söyler

Geldi
Hak Muhammed Ali zuhur edende
On sekiz bin âlem nuruna geldi
Melekler Âdem’e secde edende
Secde kör şeytanın zoruna geldi

Evveli Muhammed ahiri Ali
Hasan ile Hüseyn bir dalın gülü
Adem Ata halk olmadan evveli
Fadime firdevsin şarına geldi

Hüseyin’im der ki bu böyle oldu
Müminin davası Mehdi’ye kaldı
Onlar şehit oldu murada erdi
Münkir cehennem’in nârına geldi

* koytak : rüzgârı olmayan kuytu yer
** dalak : petek

14.05.2007, 22:51	#1
SivasLady Editör SivasLady Şuan Üyelik Tarihi: 03.08.2005 Yaş: 44 Mesajlar: 2.501 Tecrübe Puanı: 10	Aşık Hüseyin Gürsoy Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler N'olur Suna Boylum Gör Beni Beni Eşinden Ayrılıp Yaslı Gezenler Her Sabah Her Akşam Der Beni Beni Yar Beni Beni Uy Beni Beni Vay Beni Beni Der Hüseyin`im Üstadımı Bulayım Değmen Bana, Yana Yana Öleyim Sevdiğim Kapında Kölen Olayım Müşterim Bulursan Ver Beni Beni Yar Beni Beni Uy Beni Beni Vay Beni Beni Sivas’ın önde gelen âşıklarındandır. 1902’de Şarkışla’nın Sarıkaya köyünde doğmuştur. İsmail ve Bassey’in oğludur. Küçükken babasını kaybetmiştir. Çocukluğunda Ali Efendi ve Abdullah Hoca’dan ders almıştır. Şehriban hanımla evlenmiş bu evlilikten bir kızı olmuştur. Gençliği savaşın ülkede bıraktığı yokluk ve sıkıntı dönemine rastladığından binlerce aile gibi çileli geçmiştir. Rençperlik ve kuzu çobanlığı yapmış, Çukurova’da bahçe bağ işlerinde çalışır. Bir seferinde Çukurova’ya giderken o sırada Kayseri’de bulunan Atatürk’ü görür, hatta zorla da olsa kürsüye çıkıp irticalen Atatürk’e bir şiir okur. Atatürk bunun üzerine onu Ankara’ya getirtip, sular idaresinde iş vermiştir. Hüseyin Ankara’da Ali İzzet, Veysel, Hacı Fedaî ile birlikte Ankara’da konserler vermiş. Bu konserlerden birinde dinleyicilerden Ayşe adındaki kız Hüseyin’e âşık olmuş, ısrarla kendisini almasını istemiş. O da bu ısrarlara dayanamayıp Ayşe’yi almış köyüne getirmiş. Ancak köyündekiler bunu hoş karşılamamış, tekrar babası evine göndermesi için bir yıl boyunca baskı yapmışlar. Baskılara dayanamayan Hüseyin Ayşe’yi trene bindirmiş Ankara’ya göndermiş. Ancak bu ona çok dokunmuş, bu acıya dayanamamış verem olmuş, bir zaman sonra da vefat etmiştir (22 Temmuz 1942). Hüseyin badeli âşıktır. Bade içmesi şöyle olmuştur: “… Biraz büyüyüp 15-16 yaşlarına geldiğinde komşu köyleri Alakilise’ye kuzu çobanı verirler. Köy yakınında kırlarda kuzu güderken, bir sabahın erken saatlerinde güneş henüz doğmak üzereyken yakınında bir güzel kız, babasıyla kağnıya ekin yüklemektedir. Hüseyin kıza aniden vurulur, âşık olur. Aradan aylar geçer, Hüseyin kızı istetir, vermezler. Hüseyin buna çok üzülür. Kuzuyu da Alakilise’yi de bırakır kendi köyü Sarıkaya’ya döner. Köyün yakınındaki Evlik denen mağaraya girer, yatar uykuya dalar. Uykusunda yanına bir deve kervanı gelir. Kervancılardan üç delikanlı ellerinde tasla şarap içerler. Üçü de Hüseyin’e birer tas şarap verir. Hüseyin içer. Akrabaları neden sonra Hüseyin’i ararlar bu mağarada bulurlar. Hüseyin sersem gibidir, kimseyle konuşmaz. Sorarlar: ‘sana ne oldu?’ Hüseyin: ‘Ben dolu içtim.’ Der. Hüseyin’i eve götürürler. Hüseyin yine uyur kalır. Kendisine dolu sunan üç kervancı yine yanına gelir rüyasında. ‘Sen dolu içtiğini açıkladın, herkese yaydın.’ Derler ve verdikleri doluyu geri alırlar. Gençlerden üçüncüsü dolunun tastaki bulaşığını bırakır Hüseyin’e. Hüseyin zaman zaman ‘Bana bulaşığını bıraktılar. Eğer içtiğim o dolular bende kalsaydı, ben bir derya olurdum.’ dermiş.” Hüseyin enstrüman olarak keman çalmıştır. Şiir tekniği ve irticali kuvvetlidir. Dili oldukça sade ve yapmacıktan uzaktır. Onlarca şiiri yazılmadığı için kaybolmuştur. Hatta çok şiiri de başka âşıklar tarafından sahiplenilmiştir. Âşık Yüzbaşıoğlu’nun saz ustasıdır. Alevî inancını dile getiren şiirlerinin yanı sıra aşk, tabiat ve sosyal konularında da şiirleri vardır. Bazı şiirleri TRT Repertuarında türkü olarak söylenmektedir. __________________ Sadece Susmak İstiyorum... Yalan İnsanları Kaale Almadan... Haklıyken Haksız Gözüksem Bile Kendimi Savunmadan... HUZUR Bulmak İstiyorum Gözlerimi Kapayıp Kimseyi Anmadan... Sessizliği Dinlemek İstiyorum,Yüzüme Gülüp Arkamdan Konuşulanları Duymadan...

14.05.2007, 22:51	#2
SivasLady Editör SivasLady Şuan Üyelik Tarihi: 03.08.2005 Yaş: 44 Mesajlar: 2.501 Tecrübe Puanı: 10	--->: Aşık Hüseyin Gürsoy Eserlerinden bazıları: Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler Ne Haldeyim Ela Gözün Süzenler N'olur Suna Boylum Gör Beni Beni Eşinden Ayrılıp Yaslı Gezenler Her Sabah Her Akşam Der Beni Beni Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni Konuşursan Sohbet Olam Dil Olam Değmen Bana, Yana Yana Kül Olam Sen Bir Bahçıvan Ol Ben De Gül Olam Uzat Ağ Ellerin Der Beni Beni Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni İnsan Kısım Kısım, Yer Damar Damar Kaşlar Lam Elif Yüz Şims-i Kamer Güzelim Beline Olayım Kemer Yakışır Sevdiğim, Sar Beni Beni Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni Gözüm Görmez Oldu Kanlı Yaşlardan Hayal Meyal Yatamıyom Düşlerden Sevdiğim, Üstüne Uçan Kuşlardan Her Seher Vaktinde Sor Beni Beni Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni Der Hüseyin`im Üstadımı Bulayım Değmen Bana, Yana Yana Öleyim Sevdiğim Kapında Kölen Olayım Müşterim Bulursan Ver Beni Beni Yar Beni Beni, Uy Beni Beni, Vay Beni Beni Başka Nesini öğeyim size yaylanın Ötüşür kuşları dilleri başka Hem duası vardır orda Mevlâ’nın Giyinmiş yeşili alları başka Kevene karışık biter gülleri Gayet sarp yerlere iner yolları Yağmur yağar coşkun akar selleri Hu çeker dereler selleri başka Gayet sahralıdır yüksektir yeri Temmuz sıcağında kalıyor karı Ardıç koytağında* eğlenir arı Durmaz dalak** yapar balları başka Hüseyin yaylanın güzeldir huyu Laleden uzundur sümbülün boyu Ab-ı hayat gibi soğuktur suyu İçeni mest eder gölleri başka Kader Torbası Kader torbasına elim uzattım Tecelli kâğıdım karalı çıktı Ömür defterine bir ol göz attım Dertlerim içinden sıralı çıktı Aman dağlar oy canım dağlar oy Neden benim iki gözüm durmaz ağlar oy Uğradığım pınar baştan kuruyor Kader lamba yakmış beni arıyor Kime iylik etsem bir taş vuruyor Dostum düşman oldu ileri çıktı Bağlantı Kader beni kaptan kaba aktardı Koysa idi bu dert bana yeterdi Evvel yaylamızda bülb ül öterdi Şimdi başkuş kondu haralı çıktı Bağlantı Hüseyin’im kader böyle ne yapsın Böyle gelmiş gider böyle ne yapsın Hasta can veriyor tabip ne yapsın Ciğer parça parça yaralı çıktı Bağlantı Yetiş Adı güzel şevketli yâr hastayım Ecel memurları gelmeden yetiş Can veriyom ölüm döşeğindeyim Azrail canımı almadan yetiş Has(i)ret gözlerim yola bakmadan Kefenim biçilip suyum akmadan Ecel döşeğinde canım çıkmadan Ömrümün çiçeği solmadan yetiş Helâl et hakkını gel yanım’otur Çenem bağlamaya bir yağlık* getir Salacamdan sen tut mezara götür Canlar cenazemi kılmadan yetiş Komşularım yok ki kabrimi kaza Yavrularım yok ki tabutum düze Karanlık kabire on arşın beze Sarmadan koymadan ölmeden yetiş Âşıkların cenaze namazını Güzel kılar güzel yumar gözünü Ayrılık türküsün ölüm sazını Günahkâr Hüseyin çalmadan yetiş Öldü Baştan başa hükmederdi bir zaman Davut oğlu Sultan Süleyman d’öldü Omuz verip Kaf Dağı’nı kaldıran Haz(i)ret-i Hamza pehlivan d’öldü Firavn köşküne atlı giderdi Doğudan Batı’ya hüküm ederdi Bin deveyi bir akçaya güderdi Veysel Karan gibi çoban da öldü Kalsa dünya Muhammed’e kalırdı Can satın alınsa Nemrut alırdı Çıkmayan canlara derman olurdu Hekimler hekimi Lokman da öldü Hani n’oldu “Dünya benem” diyenler Geldi geçti milyon altın sayanlar Görünmüyor adam eti yiyenler Koca devler ile Şahmeran d’öldü Felek bir değirmen kurmuş öğütür Şahları aldatır bizi aldatır Güzellerin efendisi beyidir Mısırlı Yusuf-ı Kenan da öldü Türk ulusuna Latin harfi okutan Düşmanları uzaklardan bakıtan Saltanat köşkünü yıkıp dağıtan Atatürk gibi kahraman da öldü Şu görünen dünya canlarda birgün Hep ölüp giderler onlar da birgün Ya bu gün ya yarın günlerden birgün Derler ki Hüseyin Görsoy da öldü Yürüdü Ben de şu âlemi seyran ederken Baktım ki bir güzel çıktı yürüdü Gönül defterini devran ederken Sineme hançeri çaktı yürüdü Kendi pek güzeldir yoktur menendi Dedim feriştah mı gökten mi indi Bir bakışta sinem odlara yandı Ab-ı zülal gibi aktı yürüdü Al yeşil giyinmiş kınalar yakmış Ağ gerdana sarı liralar takmış Sanırsın bu güzel Cennet’ten çıkmış Gül ü reyhan gibi kuktu yürüdü Hüseyin’im mail oldum bir cana Dili baldır dişi benzer mercana Tükettim ömrümü ben yana yana Dünyayı başıma yıktı yürüdü Yalan Söyler Şu dünyaya geldim diyen “Geldim” diyen yalan söyler Baştan başa güldüm diyen “Güldüm” diyen yalan söyler Âşıklardan alır sözü Ciğerimi yakar közü Gökyüzündeki yıldızı “Saydım” diyen yalan söyler Hazayı gönül hazayı Herkes de ister tazeyi Ölmedik bir cenazeyi “Yudum” diyen yalan söyler Kalbi fesat umur olan Cesedinde ağır olan Anasından sağır olan “Duydum” diyen yalan söyler Aradım buldum ortayı Yükü her yana bir tayı Pişmedik çiy yumurtayı “Soydum” diyen yalan söyler Hüseyin’im boynun eğen Ah edip bağrın döven Allah gibi güzel seven “Doydum” diyen yalan söyler Geldi Hak Muhammed Ali zuhur edende On sekiz bin âlem nuruna geldi Melekler Âdem’e secde edende Secde kör şeytanın zoruna geldi Evveli Muhammed ahiri Ali Hasan ile Hüseyn bir dalın gülü Adem Ata halk olmadan evveli Fadime firdevsin şarına geldi Hüseyin’im der ki bu böyle oldu Müminin davası Mehdi’ye kaldı Onlar şehit oldu murada erdi Münkir cehennem’in nârına geldi * koytak : rüzgârı olmayan kuytu yer ** dalak : petek __________________ Sadece Susmak İstiyorum... Yalan İnsanları Kaale Almadan... Haklıyken Haksız Gözüksem Bile Kendimi Savunmadan... HUZUR Bulmak İstiyorum Gözlerimi Kapayıp Kimseyi Anmadan... Sessizliği Dinlemek İstiyorum,Yüzüme Gülüp Arkamdan Konuşulanları Duymadan...

Konuyu Toplam 1 Üye Okuyor. (0 Kay?tl? Üye Ve 1 Misafir)