Bir çiçek misali , Kardelen . . .

[Dilsad Hatun]

Bak mü'mine nasıl da zorluklarla savaşıyor, tıpkı bir kardelen çiçeği gibi; ölümden, soğuktan, yokluktan bir çiçek misali hem zarif, hem dimdik
Her yerde karlar var Kardelenlerse küme küme sokulmuş birbirine, hiçbir etkinin kendini eğip bükmesine izin vermemeye çalışıyorlar
Soğuk rüzgarlar esiyor, kardelenlerin belki de en tatlı rüyalarını bölüp geçiyor
Kardelenler, bu sessiz ölümle nasıl savaşıyor?
İnsanlar, bunca acıya nasıl katlanıyor?
İnanç! Baharın bir gün geleceğine dâir duyulan çok güçlü bir inançları var
Yaşayabilecekleri, açabilecekleri baharı bekliyorlar
O bahar ki; bu dünyanın yüzünde rastlanmamış hiçbir zaman Kardelenler kışın açtıklarında o baharı beklerler Onlar bu dünyanın hayal baharını hiçbir zaman özlemezler
Onların özlemini çektikleri bahar; soldukları zaman gidecekleri yerin baharıdır
Gerçeği bilen insan, bu dünyadaki güzelliği özlemez onun özleyeceği güzellik kendine vaad edilendir
Kimi çiçekler korkudan çıkamaz toprağın yüzüne, bu kısmen, bile bile mü'min olmayanın haline benzer Hiçbir şey yapmadan ömür tüketir kara toprağın dibinde
Kimi çiçekler zorlamayla çıkarlar yüzeye, en ufak rüzgarda salınır, sürüklenir oradan oraya… Çünkü kökleri sağlam değildir Bu, inancı az olan zorlamayla inanan kimseyi hatırlatır Onların cenneti sallantıdadır
Kimisi de kışın geleceğini, karların kendisini donduracağını, baharın solduracağını bile bile çıkar yüzeye Toplanır bir olur kardeşleriyle Kök salar en dibe İşte bu kardelen, gerçek mü'minin simasına benzer Zarifliği ezilse de topukların altında, solsa da, rengi atsa da söküp atamazsınız onu inancın hasından
Daha da zorlarsanız inancını değil, canını alırsınız
Âlemleri yaratan Rabbim, kışın bile güneş doğdurur onların üstüne, sırdaş eder kalbi aynı olanları ve gözetir onları

Yeter ki; rüzgara, kışa, zorluklara eğilmeyen o en güzel kardelen, O'nun önünde secde etsin İmanıyla titresin Bu en büyük armağan değil midir?
Kış güneşinden bile öte değil midir?
Bilmez mi?
O kardelenin Rabbi istese, eritir karları, uçurur başında binbir renkli kuşları, estirir serin rüzgarları… Ama kardelen, bir imtihan dünyasında açtı gözlerini, unutmadı, kime ibadet etmeye geldiğini
Aynı zamanda kıskanmamalı yıldızları, bilmeli onlar da kendisi gibi Allâh'ın yarattığı bir beyaz çiçektir gökte açan Göklerin topraklarına köklerini salan
Unutmamalı, hatırından hiç çıkarmamalı O karları öpüp koysa başına yeridir Yoksa Rabb'ine nasıl varacaktı?
Kapılmamalı, karlarda kaybolmamalı, özünü hele hiç unutmamalı
Ben bir kardelenim, olsa olsa sarı, basit bir çiçek; ama O'nu zikrettikçe rengim nûrânî parıldayacak, köklerim dünyayı saracak ve ben basit bir kardelen olmayacağım en sâdık kul, en üstün vasıflı çiçek olacağım Zamanı geldi mi, toprağımı bırakacak O'na doğru yola çıkacağım
Rabbimiz, herkese böyle inançlı bir kardelen olmayı nasib etsin…
Âmin

[ayten58]

canım kardeşim eline yüreğine sağlık paylaşımın harika olmuş.

[Salim58]

gözlerini, unutmadı, kime ibadet etmeye geldiğini
Aynı zamanda kıskanmamalı yıldızları, bilmeli onlar da kendisi gibi Allâh'ın yarattığı bir beyaz çiçektir gökte


paylaşım için teşekkürler