Ey Sevgili! Yine seninle dopdolu,ama sensiz bir gece...

[puar]

Ey Sevgili!

Yine seninle dopdolu,ama sensiz bir gece daha geçti. Ne kadar isterdim
bir lahza olsun gözlerine bakabilmeyi!...(Yok!Buna kalbim dayanmazdı.)

Ne kadar isterdim ayaklarına kapanabilmeyi!...Ne kadar isterdim
görmesem bile kokunu hissedebilmeyi....Ve ne kadar isterdim beş
duyunun iflas ettiği demde, nasıl olacağını bilmeden senin huzurunda
olabilmeyi!..

Ey Sevgili!...

Biliyorum adının anıldığı her yerdesin. Dilimi mühürledim, söylediği tek
şey sensin...Ne olur Sevgili, bu hasret bitsin sona ersin!..Çağır da, çağır
da, bu günahkar huzuruna gelsin. Utanıyorum! Beni bu halimle
de "Ümmetim" diye kabul eder misin?

"Ah nolur rüyama gelsen,

Gelsen de gül yüzünü görsem
Görsem de yüz kere bin kere ölsem
Güllerim Efendisi!..."

Seni rüyada gören uyumakta mıdır? Yoksa uyanık olan o da, biz miyiz
uyuyanlar? Gerçek uyanıştan önce uyanmalı değil mi müslümanlar? Ve
tüm insanlığı sana uyandırmalı değil mi?

Ahh! Ahh, yumuşak yataklarda, derin uykularda seni arayan gafil
nefsim!..Ahh! Görememenin acısını çekiyormuş gibi yapan utanmaz
benliğim! Sen kim O'nu görmek kim?.