Cocuklariniza zaman ayirin

[ayparcam]

Babacığım sen bir saatte ne kadar para kazanıyorsun?"
İşten dönen babasına yarı ürkek yarı hayran bakışlarla bu soruyu sordu minik erkek çocuğu.
soruya şaşıarn baba oğluna "bak evladım annen bile benim ne kadar kazandığımı bilmiyor" diye cevap verdi. " şimdi beni rahat bırak bak çok yorgunum."
"lütfen babacığım lütfen söyler misin? bir saatte ne kadar kazanıyorsun" diye ısrar etti minik çocuk.
"yavrum, benim 1 saatte kaç para kazandığımı öğrenik ne yapacaksın?"
"ama baba lütfen"
baba sonunda pes etti ve söyledi: "saatte 20$"
"peki baba bana 10$ borç verir misin?"
günün yorgunluğunu ve stresini zihninden fazlasıyla hisseden huzursuz baba sonunda patladı:
"yani bunun için mi benim ne kadar kazandığımı soruyordun? doğru yatağına! beni daha fazla rahatsız etme!"
oğlu yanından üzüntü ile ayrıldıktan sonra adam bir müddet aralarındaki konuşmayı ve onu azarlamasını düşündü. "belki de" dedi kendi kendine." oğlum bu parayla birşey almak istiyordu".
sonunda vicdanının sesini dinleyip oğlunun odasına gitti.
" oğlum uyuyor musun?" diye sordu.
"hayır babacığım uyumuyorum" dedi oğlu yarı uykulu bir sesle.
"al işte benden istediğin para."
"teşekkürler babacığım!"diye sevindi oğlu sonra da elini yastığının altına sokup bir miktar daha para çıkardı.
"artık yeterli param var şimdi tam 20$ım oldu.
babası oğluna şaşkın gözlerle bakarken söylediklerinden hiç bişey anlamamıştı ve oğlu parayı babasına uzatırken amacınıda söyleyiverdi.
"babacığm bana bir saatini ayırabilirmisin? seninle doya doya bir saat boyunca oynamayı ve konuşmayı o kadar çok istiyorum ki"
baba ne söyleyeceğini bilemedi akşam geç vakitlere kadar çocuğu için çalıştığını düşünerek kendini teselli etmeye çalışmıştı hep. ama şimdi minik yaştaki oğlu kendisine hayat boyu unutamayacağı bir ders veriyordu: çocuğunun gözünde onun için ne yaptığı değil onunla ne yaptığı önemliydi.