Kendi Elini Kendi Tutan Bir Çocuğum Ben...

[HaZaN]

Ben sana beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki?

Kendi yarasını kendi öpen bir çocuğum ben..
Kendi acısını kendi örten bir çocuk..

Yaz çiçeğidir tutunduğum dallar,
çabucacık çürür ölümüne,
Güz gelir ağlarım..
Kış bastırır ürkerim..
Yüreğimin gurbetine giderim bir başıma,
Günümü sevda ederim..
Sevdamı hasret....

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki...

Kendi düşünü,kendi kuran bir çocuğum ben..
Kendi yaşını kendi kurutan bir çocuk...

Ölüme yakınım nicedir...
Gel gör ki,büyülü bir şey bu hayat,
Kandırılmışlığımı denize alar mesela...
Toprağın üzerine uzanmışken,
Nasıl diyebilirim ki,

Kimim kimsem yok diye...

Bir sızı kalır işte acemice işlenmiş,
Atsam atılmaz,satsam satılmaz...

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki...

Kendi ninnisini,kendi söyleyen bir çocuğum ben...
Kendi şiirini kendi ezberleyen bir çocuk...

Anne kokulu mendiller saklarım,
Baba gülüşlü resimler yaparım boyuna...
Her günüm bayram olur,
Her bayram şekersiz,çikolatasız...
Olur olmaz heveslerim inatlaşmaktandır.
Adanmışlıktandır küçücük sevinçlerim,
Sevindirmelerim evrene karşı...

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki..

Kendi elini kendi tutan bir çocuğum ben...
Kendi yüreğini,
Kendi bilen bir çocuk....

alıntı