Tut Elimi Annem !!!

[HaZaN]

TUT ELİMİ ANNEM

Tut elimi annem
Ah annem, canım annem.
Gül bahçesi istemem,
Yüreğini açtın ya
Yeter bana.Güllük gülistanlık benim için hayat...
Ama annem düşündün mü hiç
Ya yorgun düşerse bu yürek.
Bakmaya bile kıyamadığım
Kokusuna dayamadığım güller
Solarsa bir hazan sabahı ansızın.
Nasıl bakarım anne gökyüzüne
Dökülürken gözyaşların gökten.
Ve nasıl dayanırım bu acıya
Dökülen her yaprak yüreğimi yaralarken.
Nasıl bakarım o viran bahçeye
Bir kıvılcımda, yanar yüreğim.
Ama hiç bir yangın
Senin kadar sıcak değil be annem...
Nasıl da üşürüm sensiz,
Gözümden akan her damlada ne fırtınalar eser,
Ne firari hayallere dalar bu yaşlı gözler,
Ve akan her damla
Haykırır başıboş yalnızlığıma.
Hazan yelleri eserken annem
Bu körpe yüreğimde
Güneş açar mı hiç
Mis gibi kokan bu menekşe,
Bülbüller şakır mı kahkaha ata ata
Bahçedeki gülümüz,
Sümbül gibi büker mi boynunu yoksa
Duyabilir miyim kanat çırpışını Turnaların,
Unutur musun beni annem
Tembihler misin büyüklerin gittiği her yere gidilmez diye
Bilirim korkarsın gelirim peşinden diye.


Kaf dağına gider miyiz
Güler miyiz çatlayana kadar
Ve ağlar mıyız usul usul
Gözlerimiz kan çanağı olana kadar.
Annem, canım annem,
Nasıl da kandırdın beni,
Hani gitmeyecektin,
Nasıl bıraktın beni buralarda,
Bu yaban ellerde...
Ne yaparım şimdi ben
Kan çiçekleri bıraktın Annem ardında.
Ve her gün sulama yarışı yaptığımız Fesleğeni...
Neredesin be annem
Bak kar yağdı avuçlarıma.
Coşkun seller gibi atıyorsun damarlarımda.
Yüreğimin vazgeçilmez Deltasında
vazgeçilmez bir nehir gibi yani.
Gitme bırakma beni dedim
Gözyaşlarımda uyutur
Göz bebeğimde avuturum dedim.
Ama ne fayda dinletemedim be annem...
Annem canım bi tanem,
Var oluş sebebim, tek gerçeğim,
Gören gözüm, duyan kulağım,
Ne zor şeymiş sensiz olmak,
Ve ne zor şeymiş,
Sensiz coğrafyaların sert iklimlerini tatmak.
Burası bana göre değil
Ben seninle olmak,
Dizinde uyumak,
Sana seni sevdiğimi haykırmak istiyorum.
Ne olur!
Tut elimi annem...
Bir kez daha öp ıslak ıslak...

ALINTI

İŞTE ÖZLEDİM..!!!!!

çok özledim anne
gelirdin ya her gece yanıma,
hani uyudu bildiğin yaramazına.
ve sonra oturup da başucuma,
Rabbimden dilerdin ya:
“Allah’ım sen nasip et canıma, cancağızıma ”
dinlerdim işte seni,
ve sen ne dilersen ben de dilerdim
işte şimdi ben,
işte “Büyük Adam! ”
ama anne,
çocukluğumu özledim.

öperdin ya ağrıyan yanlarımdan, “kocaman”
hani düştüğüm zaman.
ve “bak öptüm, geçti” derdin ya arkasından
işte düştüm anne,
işte ağrıyor yine!
oysa ben hemen o an,
geçmesini özledim.

ve özledim uyumayı, yaslayıp da başımı
ve cennet kokusunu kucağında duymayı, sıkı sıkı sarılıp da
ha bi de silerdin ya ağlasam gözyaşlarımı
işte ağlıyorum,
ellerini özledim…

ALINTI