Memur hüseyin

[nizamettinelma]

MEMUR HÜSEYİN

Torpil buldu imtihanı kazandı Tüm semtleri adım adım dolaştı
İlk adımı attı memur Hüseyin İki odalı bir ev buldu anlaştı
Bütün sıkıntılar bitecek sandı Kirayı duyuna birazcık şaştı
Hemen şehre gitti memur Hüseyin Ama mecbur tuttu memur Hüseyin


Olmazdı masrafı hiç uzun boylu Giderleri hesap etti ay başı
Zaten çocuk küçük hanımı köylü Denk getiremiyordu bir türlü maaşı
Kendinin de yoktu hiç lükse meyli Demek böyle dedi memurun işi
Mülayim bir zattı memur Hüseyin O gün çok berbattı memur Hüseyin


Günler aylar böyle gelip geçerken Uymuyordu bütçesi bir türlü çağa
Bir kızı doğmuştu bir oğlu varken Yine zam gelmişti şekere yağa
Dairede borcunu hesap ederken Sesini duyurmak için çıktı sokağa
Vatandaşa çattı memur Hüseyin Nezarette yattı memur Hüseyin


Bankadan mecburen kredi aldı Maaş bordrosunu aldı eline
Hanımla çocukları köyüne saldı Düşündü düşündü daldı derine
Yetmiyordu maaş çaresiz kaldı İcra el koymuştu üçte birine
Yavaş yavaş battı memur Hüseyin Bu ay hapı yuttu memur Hüseyin


para vermiyordu kimden istese
Tutamıyordu ailesine verdiği sözü
Bakkal veresiyeyi kesti nedense İstekleri vardı büyüdü kızı
Oğlu kitap istedi kızı elbise Velhasıl gülmedi bir türlü yüzü
Böbreğini sattı memur Hüseyin Yokluğu çok tattı memur Hüseyin


En son bir hışımla geldi daireye Bir gün sol böğrünü bir acı yaktı
Verdi istifasını yetkili beye Yere düştü ağzından biraz kan aktı
İki böbreği ile çıktığı köye Cebinden madeni bir lira çıktı
Tamamen göç etti memur Hüseyin Tüm köyü ağlattı memur Hüseyin


Nizamettin ELMA