MUHSİN YAZICIOĞLU

[Sabiha Serin]

MUHSİN YAZICIOĞLU


Elmalı köyünde bir güneş doğdu,
Sivas’a kol kanat oldu Yiğidom.
Alperen Muhsin’im yas ile boğdu
Geç tanıyan saçını, yoldu yiğidom.

Sivas Şarkışla’dan duyuldu şanın
Özledi akraban, evladın kanın,
İsminle duyulan o dostluk yanın,
Sayfalar şiirle doldu yiğidom.

Üzdüler boşuna bitmedi çilen,
Kadrini kıymetin az oldu bilen,
Kan aktı gözünden olmadı silen,
Büyük Birlik ülkün oldu yiğidom.

Türkiye’me hizmet gerekir derdin,
Varını yoğunu yoluna serdin,
Bu büyük davada canını verdin
Sensiz açmaz güller soldu yiğidom.

Keş dağında acep, dedin mi anam!
Kimseler gelmedi, bu derde yanam,
Sanki yanımızda, gelecek sanam,
Sivas’ta gözyaşı boldu yiğidom.

Bakamam meydana, dağ taş ağlıyor,
Sivas’ımız yaslı, yürek dağlıyor,
Cadde; sokak, her yer Muhsin çağlıyor,
Her yer resmin ile doldu yiğidom

Adam gibi adam dedik biz sana,
Yürekler köz oldu bak yana yana
Geride bıraktın yaşlı bir ana
Bu nasıl bir gidiş yoldu yiğidom.

Karlar üstü çiçek, gül, izlerin var,
Hemşerim olmadan gelir mi bahar,
Kardelen misali dünya bana dar
Gündüzümüz gece oldu yiğidom.

Böyle bir can daha var mı Sivas’ta,
Nasıl çok sevmişiz hepimiz yasta,
Nurlar içinde yat, ruhun Sivas’ta,
Kabrine duamız doldu yiğidom.




SABİHA SERİN