AFFET BİZİ AĞUSTOS BÖCEĞİ (ÖYKÜ)

[Arif Coşkun]

AFFET BİZİ AĞUSTOS BÖCEĞİ

“Ağustos böceği ile karınca “ öyküsünü bilmeyen yoktur herhalde.Tüm yaz boyunca çalışan didinen sevimli karıncayla ona inat, yan gelip yatan saz çalıp şarkılar söyleyen eğlence düşkünü ağustos böceğinin öyküsünü.
Yıllarca bu öyküyü anlattık bilmeyenlere ve çocuklara hep çalışkanlığı öğretmek için karıncayı örnek gösterirdik. Ağustos böceğine ise “Tembel” dedik. “Vurdumduymaz” dedik. “Çalışmazsanız onun gibi alay konusu olursunuz” dedik. Öğüt verdiklerimize karıncayı yücelttik onu ise hep yerdik. Ne büyük haksızlık ettik ona hiç bilmedik gerçeği… Oysa o bir anneydi hem de en özverili anne.Peki karınca gece gündüz çalışırken o neden hep oturuyordu, hiç kalkmıyordu yerinden neden saz çalıp durmadan şarkılar söylüyordu?
Çünkü ağustos böceği yumurtalarını henüz bırakmıştı ve yumurtalarının olgunlaşıp birer yavru olması için çok yüksek bir ısı ve ağustos sıcağının o kavurucu etkisi bile az geliyordu. Bu yüzden ağustos böceği o sıcakta yumurtalarının olgunlaşması için her şeyi yapmalıydı ve biz bunu hiç anlamıyorduk. Ve bu ısı hala yetmiyordu; daha fazla ısı için yumurtalarına kanatlarını sürtüyor, çırpınıyor çırpınıyordu yavruları için. Biz bunu bir eğlence sanıyorduk kanatlarından çıkan vızıltıları duyup ağustos böceği saz çalıyor diyorduk.; ne de çok yanılıyorduk. Buda yetmezmiş gibi sıcaktan kavrulan, vücudunu parçalarcasına kendini mahveden bu annenin iniltilerini ,çığlıklarını anlamıyor ve ağustos böceğini şarkı söylemekle suçluyorduk.; nasıl da yanılıyorduk. Ve kış boyunca zor durumda kalmasını anlamıyor “O bunu hak ediyor” bile diyorduk. Ama onu anlayan biri vardı. Yakın dostu karınca aslında onun ne denli acı çektiğini biliyordu ve ona “Sabret dostum tüm bu acıların sonunda mutlu olacaksın” diyordu. “Yavrularını kucağına aldığında tüm bu çektiklerine değecek, o anki mutluluğunu birlikte paylaşacağız.Çünkü ben ikimize hatta yavrularına da yetecek kadar yiyecek topluyorum” diyordu.
Biz bu karıncayı da suçluyorduk, belki de. Yaz gelip geçip te kış iyiden iyiye kendini gösterdiğinde karınca ağustos böceğine “Yazın çaldın saz, şimdi oyna biraz” demiyordu da aslında biz yanlış anlamıştık o tümceyi. “Dostum çok çektin bu yaz , şimdi rahatla biraz” diyordu. Ve yemeğini ağustos böceği ile ve minik yavrularıyla paylaşıyordu. Şimdi herkesten kendisini ağustos böceğinin yerine koymasını istiyorum. O kadar özveri göstereceksin, onca acı ve eziyet çekeceksin. Ve sonra bunun karşılığını almayı bir kenara bırakın çevrenizce horlanıp küçük görüleceksiniz. Ne kadar acı verici!
İşte bu yüzden insanlar karşısındakinin durumunu hiç düşünmeden onları yargılamamalı, onun segilediği davranışın altındaki nedenleri görebilmeli ve ona gerektiğinde kucak açıp yardım edebilmeli, çünkü gerçek sevgi bu dayanışmanın içinde gizli. Gelin, işe ağustos böceğinden özür dileyerek başlayalım. Ve bundan sonra insanların hareketlerinin nedenlerini dinlemeden onları yargılamayalım; aksine sorunlarını çözmek için onlara yardım edelim.


Kaynak: Bütün Dünya Dergisi / Hazırlayan: Tülay Şeker