Kara Fatma'nın hazin sonu

[mansur58]

ABİDE BİR KADIN: KARA FATMA

Her cephede savaştı, yoksulluktan öldü

Balkanlarda, Kafkasya'da, Batı Cephesi'nde savaşır. Gizli Teşkilat emrinde İstanbul'dan silah ve adam kaçırır. Sayısız kez yaralanır. Maaşını, "Yapmış olduğum hizmetten hiçbir menfaat beklemiyorum. Maaşımı Kızılay'a bırakıyorum" diyerek bağışlar. Bakımını üstlendiği torunlarıyla sığındığı Rus Manastırı'nda sefalet içinde yaşar.
ERCAN DOLAPÇI

İstiklâl Savaşı'mızda çok sayıda kahramanımız var. Öyküleri bugüne kadar çok yazılıp anlatıldı. Ama bir Fatma Seher (Kara Fatma) var ki hepsinden ayrı. Hâlâ yazılıp anlatılsa bitecek cinsten değil.

Kara Fatma İstiklâl Savaşı'mızın en simgesel kahramanlarından biri. Ailece İstiklâl Harbine katılırlar ve bir çok cephede büyük başarılar gösterirler. Üsteğmen rütbesiyle emekli olan ve İstiklal Madalyası alan Kara Fatma, kendisine bağlanan tek gelir kaynağı emekli maaşını Kızılay'a bağışlar. 1955 yılında öldüğünde ise sefalet içindedir. Tıpkı silah arkadaşı Kartallı Kâzım gibi...

KARA FATMA KİMDİR?

Kara Fatma, 1878 yılında Erzurum'da dünyaya gelir. Balkan Harbi'nde eşi Derviş Erden'le birlikte, Edirne'de düşman işgali altındaki Yanık Kışla'da bulunur, askerlik hayatını paylaşır. Cihan Harbi'nde kendi ailesinden 9-10 kadınla birlikte Kafkas Cebhesi'ne gider. Mütareke yıllarında, binbaşı eşi Derviş Bey'in ölümü üzerine Erzurum'a, oradan da Sivas'a Mustafa Kemal'in yanına gider. Sivas'ta bir müfreze kurar. Mustafa Kemal tarafından, görevli olarak, 9 yaşındaki kızı Fatma ile birlikte İstanbul'a gönderilir. Burada gizli teşkilatla birleşerek silah ve adam kaçırma faaliyetlerinde bulunur.

Daha sonra İzmit'e kaçar. Burada müfrezesi 480 kişiyi bulur. Yanına kardeşi Süleyman'ı da alır. İzmit'in işgali sırasında Yunanlıların eline düşer ve 19 gün işkenceli esaretten sonra, Yunanlı nöbetçiyi öldürerek kaçar. Birinci İnönü, İkinci İnönü, Sakarya ve Büyük Taarruza katılır.

RUS MANASTIRINDA

Zamanın ünlü mecmuası Yedigün, Kara Fatma'yı İstanbul Galata'daki Rus Manastırı'nda bulur. Onunla mülakat yapar. Mekki Sait Bey, bu mülakatı derginin 9 Ağustos 1933 tarihli sayısında yayımlar. Sararmış dergi arşivlerinde kalan bu mülakatı, o tarihten sonra ilk kez burada yayımlıyoruz. Kara Fatma'nın biyografisini yazanlar bu bilgiyi bilmiyor. Hatta "1923-44 yılları arasındaki hayatını aydınlatıcı malzemeyi henüz elde etmiş değiliz" diyorlar.


YOKSUL AMA GURURLU

"Kara Fatma'nın odasına girdiğimiz dakikadan beri yanımızdan ayrılmayan küçük Valântin, adeta kulağımıza fısıldar gibi:

"- Vaziyeti çok fena! dedi, acaba niçin bir iş bulmuyor da sağa sola çatıyor!"

Kara Fatma öfkelendi:

"- Sen çekilsene bakalım odana!. Bizi biraz yalnız bırak.. Belki aramızda konuşacak şeylerimiz var..

"Sonra bize döndü:

"- Canım, dedi, biz kendi aramızda dertleşeceğiz.. Bunun burada işi ne?. Ben babasına cephede kurşun atmışım, kızı burada bana lâkırdı atıyor...

"- Sinirlenme canım, dedik.. Çocuk bu, kusuruna bakılır mı?.

"- Ne olursa olsun, ben bunlara halimi belli etmek istemiyorum. Hatta başka yerde eşyalarım olduğunu, torunlarımı sağlam yetişsinler diye tahta üstünde yatırdığımı söylüyorum. İşten bahsediyor.. İş bulamıyorum ki.. Kapıcılık, kolculuk bulsam.. Çöpçülüğe de razıyım. Kızımla torunlarıma bakayım..

SAYISIZ KEZ YARALANMIŞ

"- Kaç yaşındasın?

"- 55 yaşındayım. Askere 24 yaşında girdim. Seferberlikte Kars, Kâğızman, Bayazıt taraflarında çalıştım. 275 kişilik bir çetenin reisi idim. İstiklâl Harbi'nde Garp Cephesinin hemen her tarafında bulundum. Bereket Alakaya taarruzunda, sonra Düzce'de eşkıya ile müsademede, Sivrihisar'da, bir de Değirmendere'de yaralandım. Bunlardan başka ufak tefek çizikler sıyrıklar da var, onları saymıyorum. Kızımın parmaklarını da şarapnel kesti. Zavallı şimdi yarı deli bir vaziyettedir. Yetimleri bana kaldı. Çalıştığım müddetçe âmirlerimin takdirlerini kazandım. Bütün sefaletimi unutturan, beni yaşatan bu İstiklâl Madalyası'dır, açım ama şerefliyim!

"Kadıncağız ağlamaya başladı:

"- Bazen çocukların elinden tutuyor; "Şu yetimler aç kalmış, ölecekler" diye torunlarım olduğumu sezdirmeden, onlar için yardım toplamaya çıkıyorum, ne yapayım, siz söyleyin!

"- Şimdi nerede çocuklar?

"- Sokaktalar.. Birazdan gelirler, birinin elinde yüz para, ötekinin avucunda altmış para, 'Al nine', derler.. Açsın.. 'Vallahi biz de içinden hiçbir şey harcamadık, olduğu gibi sana getirdik. Bir çay pişiremez misin bunlarla? Ekmek batırıp da beraber yeyelim.'

"- Ah, ah.. onlara doğru dürüst birer dilim ekmek bile yediremiyorum...

"Matbaaya dönüyorum... Vakit öğle.. İnsan acıkınca taze ekmek ne güzel kokuyor... Hay var olun Tophane fırıncıları! Ne pişkin, ne kabarık, ne beyaz, ne mis kokulu ekmekler çıkartıyorsunuz!.. Hem de 6 kuruşa ha!..

"Eğer günahı büyükse, varsın Kara Fatma çeksin, ona zırnık bile vermeyin isterseniz. Fakat ey Türkiye'nin en has ve en lezzetli ekmeğini pişiren, iyi kalpli Tophane fırıncıları! Bayatından bir okka somunla, iki yavruyu dilenmekten bari siz kurtarınız!"

TEKRAR MAAŞ BAĞLANDI

Kara Fatma'nın yoksulluk içindeki yaşamı uzun yıllar sürdü. Zamanın Menderes hukumetinin Kars mebusu Tezer Taşkıran ve Rize mebusu İzzet Akçal, TBMM'ye "İstanbul'da bir kulübede yaşamakta ve büyük bir sefalet içinde kıvranmaktadır" şeklinde önerge verirler. 17 Şubat 1954 günü bu önerge kabul edilir ve Fatma Hanım'a 170 lira maaş bağlanır. Ancak bu aylıklı yaşam kısa sürer. Fatma Hanım, memleketi Erzurum'a geri döner. Ve burada 1955 yılında (ay ve yılını bile bilen yok) hayata veda eder. Tıpkı diğer silah arkadaşları gibi...

Zamanin dergilerinden Yedigun dergisinin 1933 yilinda Rus Manastirina siginan Kara Fatma ile yaptigi
mulakat.

Not: bu yaziyi bir kemalist siteden alintiladim ve paylasimci, yine kendilerinin Rus manastirina siginarak aclik ve sefalet icerisinde yasamaya mahkum ettikleri Kara Fatmayla ilgili olarak bu yazinin altina soyle ilginc bir not dusmus.

Kemalistler; Sana Minnettardır.. Vatan Sana Minnettardır "Kara Fatma".. Rahat Uyu..! Kemalistler Seni ve Sen Gibi Kahramanları Unutmayacak, Unutturmayacak..!