Günün ayeti

[MeLody58]

Allah-u Teâlâ'nin sevdigi ve seçtigi kullarindan bir zât olan Lokman Aleyhisselâm, "Hikmet" ile ün yapmistir.

Âyet-i kerime'de:

"andolsun ki biz Lokman'a Allah'a sükretmesi için hikmet verdik."

buyuruluyor.

(Lokman: 12)

Mübarek isminin geçtigi sûreye de Lokman sûre-i serif'i denilmistir.

Hikmet öyle bir nurdur ki, insani mârifetullaha nâil eder.

Kendisine hikmet verilen kimse; hem ilim hem de amel olarak bunun sükrünü yerine getirmelidir.

Bu sükrün ilmî degeri, her seyden önce o hikmetin Allah-u Teâlâ tarafindan kendisine bir ikram ve ihsan oldugunu bilerek O'nu sirkten münezzeh tutmaktir.

Kalbin sükrü mârifetullah, lisanin sükrü hamd ve senâ, uzuvlarin sükrü ibadettir.

Hamd ve senâ sükrün basidir, sükrü de içine alir.

Sükredenin sükrü Allah-u Teâlâ'ya degil kendisine fayda saglar.

Çünkü O her seyden müstagnidir, bizâtihî hamde lâyiktir.

Âyet-i kerime'de söyle buyuruluyor:

"Kim sükrederse, ancak kendisi için sükretmis olur." (Lokman: 12)

Sükretmekle, nâil olunan nimetin hakki edâ edildigi gibi; sükür, nimetin devâmina ve artmasina da sebeptir.

Bunun içindir ki sükreden kimse, sükürden istifade eden kimsedir.

Ve fakat bir kimse verilen nimetlere sükretmezse, bununla kalmayip küfrân-i nimette bulunursa, onun da zarari kendisine âittir.

Âyet-i kerime'de:

"Kim de nankörlük ederse, bilsin ki Allah hiçbir seye muhtaç degildir, övülmeye lâyik olandir."

buyuruluyor.

(Lokman: 12)

Birisi O'nu övsün övmesin, isterse yaratiklardan hiçbirisi O'na hamdetmesin, bütün yeryüzü halki toptan nankörlük etmis olsun; bu durum O'na hiçbir sekilde herhangi bir noksanlik getirmez.

Zira O hamdedilmesi gereken Allah'tir, herkesten ganî ve zâtinda mahmuddur, bizzat övgüye lâyiktir, hiç kimsenin sükrüne ihtiyaci yoktur.

Kullarinin bütün sükürlerinden haberdardir.

S E L A M E T L E

[ebubekir çakmak]

eywwallah elinesağlık

[MeLody58]

Kısa bir ömür. Küçük bir dünya. Herkese yetecek bir atmosfer. Peki, o zaman dünya için didişme neden? Neticede nice büyük mevki, makam ve zenginlik sahibi insan, dünya ve içindekilerini burada bırakıp gitmediler mi?

Tabii ki gittiler. Hem de hiç ummadıkları bir anda. Onlara sorulmadan. Aniden. Bir gece, bir sabah veya en mutlu oldukları bir demde. Öyleyse bizden öncekilere olan şeyin aynısı bize de olacak. Buna biz sünnetullah diyoruz, yüce Allah’ın toplumlar ve fertlerle ilgili değişmez kuralı.

Peki, neden bu kadar didişiyor, kavga ediyoruz. "Birbirinizi sevin, çevrenizi anlayan bir kalp ve gözle bakın" diyen sesi duymuyoruz. Çünkü bir kısmımız egomuza esir olmuşuz, bir kısmımız dünyaya aşırı tutkulanmışız, bir kısmımız dünyayı idare etmeye çabalıyoruz.

Çoluk çocuğumuza daha yaşanılır bir dünya bırakmak için başkasının çoluk çocuğunu düşünmüyoruz. Çevremiz için esirgemediğimiz anlayışı, başkasına göstermiyoruz. Çoğu kez sadece cenaze merasiminde Allah’ı hatırlıyoruz, sadece orada.

Orada bile duygularımızın bir yanında dünyada sonsuza kadar yaşanan baskın duygular vardır. Dilimizden bir dua dökülse, "Ya Rabbi uzun ömür ve sıhhat ver" diyeceğiz, olabilse ebedilik isteyeceğiz.

* * *

Kalbimiz hastadır. Ruhumuzda derin yaralar vardır. İnsanların yoğunluğu arasında "Allah’la halvet-Allah’la yalnızlaşmak" duygularından uzağız. Çoklukla birliği, birlikle çokluğu yakalama ufkundan uzak düşmüşüz.

Kısacası ruhumuz hem hasta hem yorgun. Verilenle yetinmiyoruz. Verilmeyenin peşindeyiz. Başkasında hiç olmayanın farkında olamıyoruz. Başkasında olanın farkındayız. Bir vadi altınımız olsa, öteki vadinin peşinde koşacağız.

Dar bir sokakta biri bizi durdurup sorsa, "Nereye gidiyorsun, ne olacaksın, bu koşu nereye kadar, üç kuşak öncesi dedenin mezarı hani nerde" dese, sadece duraksayıp yüzüne bakacağız. Anlamsız, sessiz, durağan.

Doğrudur. Emeller, temenniler bizi esir etmiş durumda. Diğerkámlık, başkasını düşünme duygularından uzaklaşmışız. Kendimizi iyi işlere, merhamete yönlendiremiyoruz. Sorulduğunda cevabımız hazırdır. "Ne yapalım, kaderimiz böyle, Allah böyle yazmış" deriz. Ama nedense günah işlerken, kötülük yaparken kaderi düşünmeyiz, günah işledikten sonra kendimizi avundurmak için kadere sığınırız.

Mademki bu kadar kaderciyiz, mademki "Ne yapayım kaderim böyleydi" diyoruz, o zaman dünyalık peşinde koşarken neden böyle düşünmüyoruz. Her şeyi ince ayrıntılara kadar hesap ediyoruz.

Evet, kader vardır ama kader seni mahkûm etmiyor, sen kendi hareket ve tercihlerinle kaderini hazırlıyorsun. Kaderinin senaristi sensin, başkası değil.

Efendim deriz bazen, "Acele niye? İleride tövbe ederiz. Kötülükleri sileriz. Hele bir de hacca gittik mi!.. Mezarımıza tertemiz gideriz". Evet, bazen şeytan ve nefsimiz bu sözleri fısıldar. Kim bilir belki hiç zamanımız olmaz. Kim bilir belki bu pazarlık yüce Rabbimiz tarafından hoş karşılanmaz.

Belki hiç tövbe nasip olmaz. Belki aniden gelir, gelecek olan her şey. Şeytan bazen nefsimize hoş gelen ama bizi Allah’tan uzaklaştıran sözler fısıldar. Bizi vicdanen rahatlatır. Ama sorumluluktan kurtarmaz.

* * *

Hz. Ebubekir’in sözü ne kadar da mesaj yüklüdür: "Benim hasta bir kalbim var. Hasta kalplere şifa veren sensin ya Rabbi. Benim hasta kalbime de sen şifa ver ya Rabbi."

Dünya geniş, hepimize yeter. Rızkı yaratan, káinata gönderdiği herkesin rızkını da göndermiştir. Dilek ve duygularımızı tartalım o zaman, egomuzu sorgulayalım. Allah’tan gafil olmayalım.

Bilmek lazım ki, kul Rabbini unutsa da, Rabb, kulunu unutmaz. Gelin hasta kalbimizi en büyük doktor olan Allah’ın tedavisiyle tedavi edelim, O’na yönelelim.

"Ben kendimi terk etsem de, ben kendimi bıraksam da sen beni bırakma ya Rabbi" diyelim.

[harbikiz58]

allah razi olsun bacim ,güzel bir paylasim..

rabbimden gelen herseye binlerce kez sükürler olsun

[ebubekir çakmak]

Ben kendimi terk etsem de, ben kendimi bıraksam da sen beni bırakma ya Rabbi" diyelim.

amin

[goramaz]

güzel bir paylaşım gerçekten kardeşim.
kendisine hikmet verilen bir diğer mübarek zat ise hızır aleyhisselamdır.
musa ile geçen kıssasında Musa aleyhisselam sürekli acele ediyordu sürekli sorular soruyordu hatta kızıyor eleştiriyor sakin olamıyordu Hızır as. nın yaptıklarında. ancak gerçek hayırın görünende değil görünmeyende olduğunu anlyında ise hızır onu çoktaan bırakıp gitmişti.

[MeLody58]

Takva elbisesini kendine bir şiar kıl, insafı elden bırakma, hakkı aramak prensibin olsun..Taassub pınarından sakın içme,konunun hakikatı anlaşıldığında onu kabul edip teslim olmaktan çekinme!

[seva]

Rahmân ve Rahîm (olan) Allah'ın adıyla

59 Nihayet onların peşinden öyle bir nesil geldi ki, bunlar namazı bıraktılar; nefislerinin arzularına uydular Bu yüzden ileride sapıklıklarının cezasını çekecekler
60 Ancak tevbe, edip iman eden ve iyi davranışta bulunan kimseler hariçtir Bunlar, cennete, girecekler Ve hiç bir haksığlağa uğratılmayacaklardır
MERYEM SURESİ

[seva]

Allahım sana hamd olsun verdiğin herşey için ve bizi müslüman olarak yarattığın için sana binlerce şükürler olsun biz günahkar kullarını affet Rabbim ebedi dünyaya din iman kuranla ölmek nasip et Rabbim Merhametlilerin en merhametlisiAmin

[seva]

Gör ki; madde aciz, mânâ yücedir,
Her ne varsa dönüş, "Mutlak Güc" edir
"Arş" içinde "Arz" dediğin nicedir?
Bir kum tanesine, sor da söylesin

Sanma, Kainatta bir tesadüf var;
Herşey dile gelmiş, mânâ fısıldar
Rabb'imden habersiz dal mı kıpırdar?
Düşen bir yaprağa, sor da söylesin

Nasıl kurulmuş ki, hayat dengesi,
Hiçbir nesne de yok, bir kavga sesi
Neyi bekliyor şu, tohum tanesi?
Yağmur damlasına, sor da söylesin

Rızkını biçer mi, gayret etmeyen,
Oturup miskince, sofra bekleyen
Bunu sen, dört mevsim açlık çekmeyen,
Küçük karıncaya, sor da söylesin

İbret denizinde, akıl teknesi
Gezdikce paklanır, vicdanın sesi,
İman için yeter, ilmin zerresi
Deryâyı damlaya, sor da söylesin


C Numanoğlu