ANNEYE MEKTUP

[fratt]

Biliyor musun en çok mektuba başlamam gereken hitap şeklinde >zorlandım. Bir başlasam sonu gelecekti eminim! Ama sıradan sözcükleri hiç >yakıştıramadım sana, yapmacık sözlere konduramadım seni... Sonra sana hiç >mektup yazmadığım aklıma geldi, içim burkuldu, canım acıdı...>> Bu mektubu sana gurbetten yazıyorum; sesine sözüne hasret, >yüzüne hasret, sıcağına hasret gönlümle başlıyorum mektubuma. Seni o kadar >çok özledim ki; Meğer hiç bir kucak seninki kadar sıcak değilmiş, hiçbir >acı senin yokluğuna bedel değilmiş. Hiç ama hiçbir hasret senin özlemin >kadar yakmazmış içimi.>> En acısı, dost bildiklerim, yâr seçtiklerim toplanıp bir araya >gelseler, senin çeyreğin bile edemezmiş. Bilsen ne zor bunları itiraf etmek >kendime ve sana... Gurbet bile gururumu söndüremedi. Hâlâ gururlu, şımarık, >kucuk kızınim. Hayır, hayır yavrunum. 'Ben artık bir genç kızım, >başkalarının yanında bana yavrum deme.' derken bile böyle düşünüyordum >inan. Şimdi içten bir seslenişine, Yavrum! hitabına öyle ihtiyacım var >ki...>> Hatırlıyor musun? İlk yürümeye başladığım anları anlatırken >ellerimi bırakmadığın için sana kızdığımı, hırslandığımı ve bir an önce >yürümek istediğimi söylerdin. Şimdi sakın bırakma ellerimi, anneciğim. >Evimizin yumuşak halıları değil yürüdüğüm yollar, bir düşersem halim yaman. >Ellerini, sevgini, duanı, desteğini ve sıcağını hiç esirgeme benden.>> Hani küçükken en çok kimi seviyorsun diye sıkıştırıp dururdum >seni. Ağzından "Seni!" cevabını alana kadar bırakmazdım eteklerini... Seni >abimden, babamdan ve ablalarımdan kıskanırdım. Hâlâ büyüyemedim, hem şimdi >daha çok kıskanıyorum. İçindeki sevgiyi ve gözlerindeki derin şefkati >yalnız benim için sakla...>>> Ama yapamazsın degil mi? Ana yüreği dayanmaz... Senin sevgin >hepimize yeter, ana olunca ben de anlarım değil mi? Aslında en çok bu >huyunu seviyorum. Adaletini ve yufka yürekliliğini, anne şefkatini... Fakat >hâlâ babam işe giderken boşalan yatağını en çok benim hak ettiğimi >düşünüyorum.>> Seni öyle özledim ki!..>> Şu bilmem kim tarafından icat edilen telefon bile dindirmiyor >içimdeki hasreti. Gurbetin yağmurları, söndürmeye yetmiyor içimde büyüyen >ateşi... Beni buralara yollarken, "Daha güçlü ol!" diyordun ya, sana >kavuşunca öyle bir sarılacağım ki, gücüme şaşacaksın. Sevgimin gücünü sen >de anlayacaksın.>> Yılların yükünü çekmiş, yorgun ama dimdik omuzlarını özledim.>> Dolaplarımı düzenlerken, eşyalarıma bakıp bakıp ağladığın >duyuyorum. Yahut arkadaşlarımla konuşurken gözlerinin dolduğunu... İçim >acıyor ama bilsen nasıl seviniyorum. Yokluğuma alışamamış olman, mest >ediyor beni...>> Puslu gözlüm, dert ortağım! İnan içim içimi yiyiyor, ya bitmezse >gurbet geceleri, ya geçmezse hasret saatleri, ya vuslat ateşiyle bindiğim >mavi tren getirmezse beni... Uzar da yollar kavuşamazsam sana, ya özlem >alışkanlık olur da unutursan beni.>> Ama beni unutmaman için hep dağınık bırakacağım odamı. Söylene >söylene toplarken, yine gözyaşların ıslatacak eşyalarımı. Babam yine dalga >geçecek, anlatacak bir bir ağladığını. Ya ben...>> Arkadaşlarım çınlatacak odamın duvarlarını, hep anne kokan >ilâhilerle... Güçlü ol demiştin ya, ben de yorganı çekmeden başıma hiç ama >hiç ağlamayacağım. Ama sonra, Allah ne verdiyse...>> Anneciğim! Gözyaşlarım söndüremez içimde yanan ateşi... Çünkü >yokluğun, bilmem kaç nüfuslu şu kocaman şehirde kendini yapayalnız >hissetmek gibi, imkânsız bir şeyi diz çöküp de Yaradan'dan dilemek gibi.. >En azaplı günahlardan sonra sızlayan vicdanım gibi...>> Gül kokulum, puslu gözlüm!>

[züleyha1990]

süperrrrrrrrrrr .

[altuntas58]

? Ana yüreği dayanmaz... Senin sevgin >hepimize yeter, ana olunca ben de anlarım değil mi? Aslında en çok bu >huyunu seviyorum. Adaletini ve yufka yürekliliğini, anne şefkatini... Fakat >hâlâ babam işe giderken boşalan yatağını en çok benim hak ettiğimi >düşünüyorum.>> Seni öyle özledim ki!..>> Şu bilmem kim tarafından icat edilen telefon bile dindirmiyor >içimdeki hasreti. Gurbetin yağmurları, söndürmeye yetmiyor içimde büyüyen >ateşi... Beni buralara yollarken, "Daha güçlü ol!" diyordun ya, sana >kavuşunca öyle bir sarılacağım ki, gücüme şaşacaksın. Sevgimin gücünü sen >de anlayacaksın.>> Yılların yükünü çekmiş, yorgun ama dimdik omuzlarını özledim.>> Dolaplarımı düzenlerken, eşyalarıma bakıp bakıp ağladığın >duyuyorum. Yahut arkadaşlarımla konuşurken

arkadaşım tek kelimeyle harika eline kalemine sağlık
TIKLA ve dinle
[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

[UTKUM_58]

GOZYASLARIMA HAKIM OLAMADIM BEN HARIKAYDI; BEN ANNEMI COK OZLEDIMM YAAA:((((((((((((((((((((

[ceylankimya]

Gurbetlik gerçekten çok zor ALLAH(c.c.) yardımcınız olsun...

[ceylankimya]

ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR...

[abircan]

ANNEM
SENİ BİZİ DOĞURUP DÜNYAYA GETİREN İŞİMİZİ GÜCÜMÜZÜ KOLAY KILAN KORUYUCU MELEĞİMSİN DESEM AZGELİR, ÇOCUK YOKSULLUĞUMUZU BİZE YAŞATMAYAN SEVGİN ŞEFKATİNLE AZI ÇOK EDEN VARLIĞINLA HEP EVİMİZİN DİREĞİ OLAN ANNEM, HALA AYAKTASIN HALA KIRKIMADA GELSEM YAVRUM DEYİP PEŞİMDEN BAKIŞIN SANKİ AYAKLARI ÜSTÜNDE DURAMAYACAK OLAN BU YAVRUCAĞINA BAKIYORSUNYA BU NE BİÇİM BİR DUYGU ANNE YA, BİR ANNE ÖMÜR BOYUMU YAVRUSUNA HEP YAVRUM DEYİP ŞEFKATLE BAKAR, ALLAH UZUN ÖMÜRLER VERSİN ANNEME BABAMA ÇOK ŞÜKÜR İKİSİDE SAPASAĞLAM , OLGUNLAŞTIKÇA DAHA ÇOK SEVER ARAR ÖZLER OLDUM HERİKİSİNİDE, ELLERİNDEN ÖPÜYORUM BURADAN