SUGÖZÜ KÖYÜ

[koyulhisarlıyım]

KÖYÜMÜZ HAVASIYLA SUYUYLA DOĞAL GÜZELLİKLERİYLE ÇOK GÜZEL BİR YERDİR.BÜYÜKLERE SAYGILI KÜÇÜKLERE SEVGİLİ DAVRANMA KÜLTÜRÜMÜZ BULUNDUĞU İÇİN ÇOK ŞANSLIYIZ.SUGÖZÜ KÖYÜ OYUNCULARINA YAZ TURNUVALARINDA BAŞARLAR DİLİYORUM.

[altuntas58]

koyulhisarlıyım Nickli Üyeden Al?nt?

KÖYÜMÜZ HAVASIYLA SUYUYLA DOĞAL GÜZELLİKLERİYLE ÇOK GÜZEL BİR YERDİR.BÜYÜKLERE SAYGILI KÜÇÜKLERE SEVGİLİ DAVRANMA KÜLTÜRÜMÜZ BULUNDUĞU İÇİN ÇOK ŞANSLIYIZ.SUGÖZÜ KÖYÜ OYUNCULARINA YAZ TURNUVALARINDA BAŞARLAR DİLİYORUM.

Örf ve adetlerimiz sahip cıkmalıyız güzel köyünüzde güzel günler gecirmenizi dilerim

[nurullah şahin]

Gerçek Kurtlar Vadisi
Türkiye'deki kirli ilişkiler ağının, karanlık vadideki olayların deşifre edildiği, bugüne kadar yapılmış en etkili, milli maçların olduğu gecelerde bile reyting rekorunu kaptırmayan bir dizi, 'Kurtlar Vadisi' fenomeni ile karşı karşıyayız. Ancak dizideki olaylar ve ilişkiler bir yana, dizinin gerçek yapımcıları ve içinde bulundukları ilişkiler daha bir önem arz ediyor.




• Reyting rekortmeni Kurtlar Vadisi'nin yapımcısı Raci Şaşmaz, Elazığ merkezli Kadiri Tarikatı'nın lideri Abdülkadir Şaşmaz'ın oğlu
• Raci Şaşmaz'ın, bugün ticari ilişkilerinde ortaklık yaptığı isimler, geçmişte tarikatın dergisinde yazan, çalışan isimler
• Raci Şaşmaz'ın ilişkileri arasında, Oral Çelik'le beraber, 70'lerde öldürülen öğretmen Nevzat Yıldırım olayında adı geçen bir MHP'li de var
--------------
"Elazığlı bir Kadiri şeyhi olan Abdülkadir Şaşmaz'ın kurduğu Takva Tasavvuf Kültürünü Araştırma Vakfı, bu şehirde değil de İstanbul ve Ankara'da ses sanatçıları, gazeteciler vb. şahsiyetlerin katkılarıyla küçük burjuva çevrelerinde belli bir ilgi görüyor. Zaten Şeyh Şaşmaz da dergâhını Ankara'ya taşımış."

1997 yılında Paris'te yayımlanan Les Annales de l'Autre Islam (Öteki İslam'ın Yıllığı) dergisinde çıkan Gazeteci Ruşen Çakır'a ait 'Türk-Kürt sınırında İslami Hayat: Elazığ Örneği' başlıklı yazıdan bir alıntıyla başlayalım gerçek 'Kurtlar Vadisi'ne. Sözü edilen Abdülkadir Şaşmaz kimdir peki? Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi mezunu. Ruşen Çakır'ın da araştırmasında yer aldığı gibi, bir Kadiri şeyhi. Babası Caferi Tayyar Şaşmaz. O da bir Kadiri şeyhi. Türbesi şu an Elazığ Harput'ta. Şaşmaz soyadı, köken olarak, büyük tasavvuf önderi Abdülkadir Geylani'den Hz. Muhammed'e kadar uzanıyor. Şaşmaz ailesinden gelenler bugün 'seyid' olarak anılıyorlar, yani peygamber soyundan... Elazığ Harput merkezli, ancak özellikle Ankara ve İstanbul'da etkin faaliyetlere sahip olan tarikatın başındaki isim Abdülkadir Şaşmaz. Şeyhin üç oğlu var: Necati Şaşmaz, Tayyar Raci Şaşmaz ve Hilmi Zübeyr Şaşmaz. En büyükleri Necati Şaşmaz. 1971 doğumlu. Şeyh Abdülkadir Şaşmaz'dan sonraki misyonu dolduracak en güçlü isim olarak gösteriliyor. Yani dizideki rolüyle Polat Alemdar...

Tarikatın özellikle 1991 ve 1996 yılları arasında İstanbul'daki faaliyetleri dikkat çekici. 'Çağrışım' isimli, siyasal İslam'a karşı duran, tamamıyla tasavvuf kültürüne yönelik bir dergi çıkarılıyor. Derginin Genel Yayın Yönetmeni Ömer Lütfi Mete. Yazı İşleri Müdürü ise bugün Başbakan'ın Basın Danışmanı olan Ahmet Tezcan. O dönemde, özellikle bazı sanatçı ve gazetecilerin katılımıyla, Mecidiyeköy-Gayrettepe bölgesinde bir evde bir araya gelip haftalık zikirler gerçekleştiriliyor. Katılımcılar arasında sürpriz isimler de var. Toplantılarda Abdülkadir Şaşmaz her zaman 'eli öpülen şeyh' olarak aralarında... İşte o günlerde omuz omuza olan ekipten bugün bir yıldız kadrosu çıkıyor. Hasan Kaçan, Ömer Lütfi Mete, Osman Sınav ve tabii ki Şaşmaz kardeşler...
Baba, bakan danışmanı
Şaşmaz ailesi ve Abdülkadir Şaşmaz'ın başında olduğu Kadiri Tarikatı'nın Türk-İslam sentezli yaklaşımı, Ahmet Yesevi ekolüne olan yakınlıkları da önemli bir anekdot olarak verilmeli. 1991 yılında Kültür Bakanı Namık Kemal Zeybek, Abdülkadir Şaşmaz'ı 'tasavvuf kültürüyle ilgili derin bilgisinden' ötürü bakanlık danışmanlığına bile getirmiş. Bu arada Fadime Şahin olayıyla bir dönem Türkiye'nin gündeminden düşmeyen Aczmendiler ve liderleri Müslüm Gündüz'ün de Şaşmazların dedesi Caferi Tayyar Şaşmaz'dan etkilendiği ve Elazığ'daki ilişkileri de altı çizilmesi gereken bir ayrıntı. Bu arada Şaşmaz kardeşlerin amcası Tahir Şaşmaz, bir dönem MHP milletvekilliği de yapmış bir isim...




Yıl 1991: Elazığ, Harput merkezli Kadiri Tarikatı'nın şu anki şeyhi Abdülkadir Şaşmaz (ortada), büyük oğlu Necati Şaşmaz (sağda) ve ikinci oğul Raci Şaşmaz (solda)
--------------------------------------------------------------
Raci Şaşmaz, Ömer Lütfi Mete ortaklığı
Türkiye'deki kirli ilişkiler ağının, karanlık vadideki olayların deşifre edildiği, bugüne kadar yapılmış en etkili, milli maçların olduğu geceler bile reyting rekorunu kaptırmayan bir dizi, 'Kurtlar Vadisi' fenomeni ile karşı karşıyayız. Ancak dizideki olaylar ve ilişkiler bir yana, dizinin gerçek yapımcıları ve içinde bulundukları ilişkiler daha bir önem arz ediyor. Tempo'nun yaptığı araştırma sonucunda, 'Gerçek Kurtlar Vadisi'ndeki ilişkileri deşifre edecek önemli bilgiler ortaya çıktı. Özellikle Şaşmaz ailesinin ticari işlerinde, bu tarikat ilişkilerinin de etkili olduğu ilginç bağlantıların izini sürdük. İstanbul Ticaret Odası kayıtlarında Kurtlar Vadisi'nin yapımcı şirketi Pana Film'in ortakları arasında şu isimler bulunuyor: Muhammed Naci Şaşmaz, Tayyar Raci Şaşmaz, Hilmi Zübeyr Şaşmaz, Bahadır Özdener, Hasan Kaçan, Faruk Çetinkaya. Ortaklar arasındaki Faruk Çetinkaya, Pana Film'in avukatı. Bahadır Özdener eski gazeteci, Raci Şaşmaz'ın en yakın arkadaşı. 1973 doğumlu olan Marmara Üniversitesi Sinema Televizyon Bölümü mezunu Raci Şaşmaz sır bir adam olarak, gizemli ilişkilere sahip. Raci Şaşmaz'ın özellikle ticari işlerde aktif olduğu gözleniyor. Aile ve akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor:

Halasının torununu bile Kurtlar Vadisi'nde Erhan rolüyle oynatacak kadar... Raci Şaşmaz'a ait kayıtlarda 2 firma daha görünüyor. Bu firmalardan biri Mücazoğlu Basın Yayın Sinema A.Ş. Şu andaki ortakları şunlar: Adnan Erdoğan, Mehmet Baş, Mehmet Akalın, Ömer Lütfi Mete, Tayyar Raci Şaşmaz. Bu isimler arasında Ömer Lütfi Mete dikkat çekici. Abdülkadir Şaşmaz'ın zamanında başyazı yazdığı Çağrışım Dergisi'nin yayın yönetmeni olan Ömer Lütfi Mete, Raci Şaşmaz ile birlikte 'Deli Yürek' dizisinin senaryo ekibindeydi bir zamanlar. 'Kurtlar Vadisi' ekibinde olmasa bile, Raci Şaşmaz ile ticari ortaklığı sürüyor. Raci Şaşmaz'ın aynı zamanda 'manevi ağabeyi'. Mete'nin tarikatta güçlü isimlerden biri olduğu iddia ediliyor. Mete halen Sabah gazetesi yazarı.
Susurluk bağlantılı ortak
Mücazoğlu isimli şirkette, eski yönetim kurulu üyelerinin isimleri ise şunlar: Abdülkadir Şaşmaz, Cengiz Solak, Zülfü Canpolat, Fahri Yüksel. Abdülkadir Şaşmaz, tarikat şeyhi olan babaları. Zülfü Canpolat, Avrupa Nizam-ı Alem Ocakları Kurucu Genel Başkanı. BBP Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu'na yakın bir isim. Fahri Yüksel ise Meclis'teki Susurluk simaları arasında adı geçen biri. Fahri Yüksel'i biraz daha yakından tanıyalım. 1999 seçimlerinde MHP'nin Malatya'dan 4. sıra milletvekili adayı. Milletvekili seçildiği açıklandığında sebebi bilinmez biçimde mazbatası geri alınıyor. 2000-2002 seneleri arasında MHP'nin Malatya İl Başkanlığı'nı yapan işadamı Fahri Yüksel, 1980 yılından bu yana İstanbul polisince arandığı, 24 yıl önce gözaltına alınıp serbest bırakıldıktan sonra polis ve adliye kayıtlarından ismi düşülmediği ortaya çıkmıştı. Fahri Yüksel'in, 1979'da Malatya'da öğretmen Nevzat Yıldırım'ın Oral Çelik tarafından öldürülmesi olayına adı karışmıştı. O dönemde adı "Susurluk simaları Meclis'te" diye geçti. Yüksel’in Raci Şaşmaz'la yakın dostluğu ve eski ortağı olduğu Tempo'nun yaptığı titiz araştırma sonucunda ortaya çıktı. Tempo muhabirinin sorularını yanıtlayan Fahri Yüksel, Raci Şaşmaz ile ortak olduğunu kabul ederken, Şaşmaz'la ilişkisine yönelik fazla konuşmak istemedi.
Hanımağa-Sınav-Şaşmaz ortaklığı
Raci Şaşmaz şu an tasfiye halinde olan bir şirkete daha sahip. Burada da ilginç bağlantıları söz konusu. Pana Teknik Araştırma ve Elektronik Güvenlik Sistemleri Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti. adlı firmada ortaklardan biri Osman Sınav. Dr. Mehmet Mustafa Kızılilsoley dışında bir kadın ortağı var. Adı Nilüfer Sinanlı. Güneydoğu'da 100 bin dönümlük arazilere sahip olan Sinanlı, Güneydoğu'nun hanımağası olarak da biliniyor.
Osman Sınav muamması
İşin merkezinde Şaşmaz ailesinin olduğu gerçek bir 'Kurtlar Vadisi' yaşanıyor. Tarikattan Susurluk'a uzanan ilişkiler ağında Raci Şaşmaz ismi öne çıkıyor. Tempo'nun görüşme talebini reddeden Raci Şaşmaz, ticari başarısı ve senaryo işlerindeki kıvraklığıyla dikkat çekiyor. Derin bağlantılar, istihbarat ve mafya özel ilgi alanı. 'Kurtlar Vadisi' ile ilgili bugüne kadar en çok merak edilen soru, Osman Sınav'ın neden başarılı ve para kazandıran bir diziyi hiçbir para talep etmeksizin Raci Şaşmaz'a hibe ettiği? Bu sorunun yanıtı yok. Osman Sınav "Projelerim vardı ve hayata geçirmek istedim" diyor, para konusundaysa "Hayatta böyle şeyler vardır. Para her şey değildir" demekle yetiniyor. Türkiye'de dizi ve sinema sektöründe bir numara olan bu isimlerin içinde bulundukları tarikat ve ticari ilişkiler ağı gerçekten önemli. 'Kurtlar Vadisi'ni yaratan ekibin nereden beslendiği, tüm bu gizli bilgileri nasıl deşifre edildiği merak ediliyor ama içinde bulundukları ilişkiler ağı hepsinden daha önemli bir 'Kurtlar Vadisi' gerçekliği taşıyor.

[nurullah şahin]

İMAN NEDİR?

A) İMANIN TANIMI

a) İmanın sözlük anlamı; bir şey'e tereddütsüz inanmak ve kesin olarak, içten ve yürekten bağlanmak demektir.

b) İmanın dinî terim olarak tanımı; Allah’ın varlığına, birliğine ondan başka ilâh olmadığına ve Hz. Muhammed (sav)’ in Onun kulu ve elçisi olduğuna yürekten inanmak (tasdik) ve dil ile söylemektir (ikrar).


B) İNANILMASI GEREKEN ŞEYLER BAKIMINDAN İMANIN KISIMLARI

1- İcmali iman: Bu, imanın özü ve en kısasıdır. Bu da "Kelime-i şahadet" ile özetlenmiştir:


Anlamı: "Ben şahitlik ederim ki, Allah’tan başka ilah yoktur; yine şahitlik ederim ki, Hazret-i Muhammed Onun kulu ve elçisidir".

Bu, imanın ilk derecesi, İslâm’ın ilk basamağı ve temel direğidir. Allah’ın varlığını ve birliğini, Hz. Muhammed (sav)'in Allah’ın peygamberi olduğunu yürekten tasdik etmek demek, onun haber verdiği şeylerin hepsinin doğru olduğuna inanmak demektir. Ancak, Hz. Muhammed (sav)’in haber verdiği ve tebliğ ettiği şeylerin hepsine birden iman ettiğinden, inanılacak şeyleri ayrı ayrı söylemediğinden dolayı buna "icmali veya toptan iman" denmektedir.

Bir kimseye mümin diyebilmek için o kimsenin icmali imanı "Kelime-i şahadeti" kalbi ile tasdik dili ile söylemesi gerekir. Bir insan için birinci farz budur.

2- Tafsili iman: Peygamberimizin Allah'tan haber verdiği şeylerin her birini delilleriyle bilip inanmaktır. İcmali imandan sonra dinin diğer hükümlerini ve iman edilmesi gerekli olan şeylerin her birini ayrı ayrı öğrenip onlara da iman etmek farz olur. Tafsili iman, imanın en geniş şeklidir. İman esaslarının hepsini içine alır.[1]



C) İMANIN ŞARTLARI

İmanın şartları altıdır:

1- Allah’ın varlığına ve birliğine,
2- Meleklerine,
3- Kitaplarına,
4- Peygamberlerine,
5- Ahiret gününe,
6- Kadere, hayır ve şerrin Allah’tan olduğuna inanmaktır.


D) İMAN BAKIMINDAN İNSANLAR

İman bakımından insanlar üçe ayrılırlar:

1. Mümin: İslâm dininin iman ve itikat esaslarını gerçekten kalben tasdik edip dili ile söyleyen(ikrar eden) kimsedir. Bunların yaptığı bu işe iman denir.

2. Kâfir: İslâm dininin iman esaslarına inanmayan Hz. Muhammed (sav) in peygamberliğini kabul etmeyen kimsedir. Bunların yaptığı bu işe küfür denir.

3. Münafık: Müslümanların arasında inandığını söylediği halde kalbi ile İslâm dininin iman esaslarına inanmayan kimsedir. Bunların yaptığı bu işe nifak denir. Dışı mümin, içi kâfir olanlardır. Konuştuklarında yalan söylerler, söz verdiklerinde tutmazlar, emanete hainlik ederler.


E) İNANMA İHTİYACI VE ALLAH’A İMAN

İnsan, beden ve ruhtan oluşan bir varlıktır. Yeme, içme, nefes alıp verme gibi olaylar bedenimizle; inanmak, sevinmek, mutlu olmak gibi olaylar da ruhumuzla ilgilidir. İnsanı diğer yaratıklardan ayıran başlıca özellik, işte budur. İnsan, beden ve ruh yapısıyla bir bütündür.

İnsan ruh yapısının en belirgin özelliği inanmaktır. Yeryüzünde, günümüze kadar inanma ihtiyacı duymamış bir topluluk yoktur. Bunu, insanlığın kültür, sanat ve geleneklerinde görmekteyiz.

İnanç, maddi hayatımızla da ilişkili bir güçtür. İnsanın zorluklara ve güçlüklere karşı dayanıklı olmasını sağlar. İnsana çalışma, yaşama ve başarma gücü verir. İnsan, hayata inançla başlar ve onunla değer kazanır. Çünkü inancı olan kişi, bu inancının gereği olarak kendisine ve birlikte yaşadığı insanlara faydalı olur. İnanç, insanı yeni bilgiler kazanmağa götürür. Kişi, inancını kuvvetlendirmek için pek çok şeyleri öğrenmek, öğrendiklerini düşünüp değerlendirmek ve böylece hayatını düzene sokmak durumundadır. İyiyi, kötüyü, güzeli ve çirkini böylece ayırt edebilenler, ahlâk ve davranış yönünden de kişilik kazanırlar.

Demek ki inanç, insanın yaratılışı gereği olan tabiî bir olaydır. Bütün insanların buna ihtiyacı vardır.

Çevremizde gördüğümüz ve göremediğimiz yüz binlerce varlık vardır. Yeryüzünde çeşit çeşit insanlar, irili ufaklı pek çok hayvanlar, renk renk çiçek ve bitkiler görürüz. Gökyüzünde de ay, güneş ve sayısız yıldızlar yer alır. Bunların hepsini gözümüzün önüne getirip düşünürsek kendiliğinden var olmadığını, bütün bunları yoktan var eden bir yaratıcının bulunduğunu anlarız. Evrende hiç bir şey kendiliğinden, kendi kendine var olmuş değildir. İşte her şeyi yaratan bu yaratıcı, Allah’tır. Gözlerimizle Onu görmesek bile evrenin bu eşsiz düzeni bize Onun varlığını göstermektedir. İslâm dininde, bütün evreni ve her şeyi yaratan bu varlığa "Allah" denir. Biz Allah’ın varlığına ve birliğine gönülden inanırız. KUR’AN ALLAH’IN sözüdür.






Hazırlayan: NURULLAH ŞAHİN

[nurullah şahin]

Hz Muhammedin Hayatı -Özet-
Yazan: admin Kategori Hz Muhammed ve Sünnetleri
Resulullah (s.a.a), Fil yılı Rabi’ul Evvel ayının 20 sine rastlayan (M.571’de) Pazartesi günü şafak vakti Mekke şehrinde dünyaya geldi.(1) Resulullah (s.a.a)’in değerli babası, Abdullah bin Abdulmuttalip bin Haşim bin Abdumenaf’dır. Değerli annesi ise Veheb bin Abdumenaf’in kızı Amine’dir. Görüldüğü gibi her iki şahsiyetin akrabalık bağı Abdumenaf’da birleşiyor.
Hz. Peygamber’in mübarek ismini İlahi emir gereği Muhammed, (2) künyesini ise Ebu’l Kasım (3) koyuyorlar.
İmam Bakır (a.s) buyurmuşlardır ki, Hz. Peygamber doğumunun yedinci günü Hz. Ebu Talib, Hazretin dünyaya teşrifinden dolayı bir kurban keser ve akrabalarını misafirliğe davet ederek şöyle der: “Bu Ahmed’in akikasıdır.” Misafirler; “Onun ismini neden Ahmed koydun?” diye sorduklarında, ise Ebu Talib; “Yer ve gök ehlinin övgüsünden dolayı onun ismini Ahmed koydum.” der.(4) İşte bundan dolayı Hz. Emir-ul Mü’minin Ali (a.s), Hz. Resulullah (s.a.a)’ın iki ismi bulunan peygamberlerden olduğunu söylemiştir.(5)
Peygamber (s.a.a) henüz daha dünyaya gelmeden babasını kaybetti; (6) dünyaya geldikten sonra da onu süt emmesi için Halime-i Sadiyye’ye emanet ettiler. İbn-i Sad’ın yazdığına göre, Halime Hazreti kucağına alır almaz döşü sütle doldu; öyle ki, Peygamber ve Halime’nin açlıktan uyumayan çocuğu da o sütten doydular.(7)

Peygamber (s.a.a) üç yaşına kadar annesi Amine’nin de gözetimiyle süt annesi Halime’nin yanında kaldı, daha sonra Mekke şehrine getirilerek annesine teslim edildi.
Peygamber (s.a.a) altı yaşında iken annesi Amine ve bakıcısı Ümmi Eymen’le birlikte akrabalarını görmek için Medine’ye giderler. Bir ay Medine’de kaldıktan sonra Mekke’ye dönüşte, Ebva denen yere (Cuhfe’den 37 km. uzak) ulaştıklarında Hazretin değerli annesi vefat eder ve orada defnedilir. Ümmi Eymen Hz. Peygamber’i Mekke’ye getirir ve ceddi Abdulmuttalib’e teslim eder. Böylece Abdulmuttelib Hazretin sorumluluğunu üstlenmiş olur.(8) Ama iki yıl sonra Abdulmuttalib de dünyadan göçer.(9) Onun vasiyeti gereğince de, Hz. Ebu Talib kardeşi oğlu Hz. Muhammed (s.a.a)’ın sorumluğunu üstlenir.(10)
İbn-i Abbas’ın naklettiğine göre, Ebu Talib Hz. Peygamber ile öyle ilgileniyordu ki, gece ve gündüz ondan bir an olsun ayrılmıyordu, onu kendi yanında yatırıyor ve onun hakkında kimseye güvenmiyordu.(11)
Hz. Resulullah (s.a.a) on iki yaşında iken (12) Ebu Talib’le birlikte Şam’a yolculuğa çıkarlar. Bu yolculukta Buheyra isminde bir rahiple karşılaşırlar. Buheyra, Hıristiyan alimlerinin en bilginlerindendi. Hz. Peygamber’i görür görmez, O’nun ahir-uz zaman Peygamberi olduğunu hemen anlar ve Ebu Talib’e dönüp şöyle der: “Önceki semavi kitaplarda bu gencin peygamberliğiyle ilgili haber vardır.(13)
Hz. Resulullah (s.a.a), erginlik çağına kadar Hz. Ebu Talib’in evinde kalılar ve ahlak, yiğitlik, halkla geçinmek ve emanete riayet etmek bakımından öyle bir yüce ahlak ve erdemlilik sergilerler ki halk ona “Emin” lakabını takarlar.(14)
Hz. Resulullah (s.a.a) yirmi yaşında iken “Hilf-ul Fodul” antlaşmasına katılmıştır. Bu antlaşma, Beni Haşim, Beni Zühre ve Beni Temim arasında yapılan insani değerleri önemseyen bir anlaşma idi. Bu antlaşma gereğince mazlumların hakları zorbalardan alınacak ve gereken yardımlar onlardan esirgenmeyecekti.(15)
Hz. Hatice asaletli ve serveti olan bir kadındı. Hz. Hatice erkekler vasıtasıyla ticaretle uğraşıyordu. Resulullah,ın doğru konuşan ve emin biri olduğunu öğrenince, Hazrete, kölesi Meysere ile birlikte ticaret yapmak için Şam’a gitmesini ve diğer tacirlerden daha fazla pay almasını önerdi. Hz. Resulullah (s.a.a) Hatice’nin bu önerisini kabul ederek onun malı ile Şam’a doğru yola çıktılar. O memlekette mallarını satıp işlerini bitirdikten sonra Mekke’ye döndüler. Mekke’de de oradan getirdikleri malları satıp öncekilere oranla iki kat veya daha fazla kar elde ettiler. Üstelik Meysere de yol boyunca Resulullah’dan gördüğü hareket ve davranışları Hatice’ye anlattı.
Bunun üzerine, Hatice, birisi vasıtasıyla Resulullah’a şöyle bir mesaj gönderdi: “Ey amca oğlu, aramızda akrabalık bağı olduğundan kavmin arasında yüce şeref ve nesebe sahip bulunduğundan, güvenilir, iyi huylu ve doğru konuşan olduğundan dolayı seninle evlenmeye gönüllüyüm.”
Hatice’nin bu evlenme teklifi öyle bir zamanda oldu ki, Hatice o zamanlar nesep açısından en köklü, şeref ve mal bakımından da bütün kadınların en üstünü idi; herkes onunla evlenmek istiyordu, ama o hiç kimseyi kabul etmiyordu.(16)
Resulullah (s.a.a) Hz. Hatice’nin bu evlenme teklifini kabul ederek amcalarını onu istemeye gönderir ve böylece bu mübarek vuslat gerçekleşmiş olur .(17)
Resulullah (s.a.a) evlendiği zaman yirmi beş yaşında idiler. (18) İbn-i Abbas ve bir grup diğer bilginlerin sözüne göre, Hz. Hatice de yirmi sekiz yaşında idi.(19)
Hz. Peygamber (s.a.a)’in Hz. Hatice ile evlenmesinden ikisi erkek, dördü kız olmak üzere toplam altı çocuğu olmuştur. Erkeklerin isimleri: Kasım ve Tahir; kızların isimleri ise Ümmi Gülüsüm, Rukayye, Zeynep ve Fatıma’dır.(20)
Hatice-i Kübra (a.s) Resulullah (s.a.a) ile ortak yaşantısında çok fedakarlıklar yapmıştır. O, bütün mal ve servetini aziz eşinin ihtiyarına bırakmış ve bütün kadınlardan önce Hz. Resulullah’a iman etmiştir. Resulullah (s.a.a) onun hakkında şöyle buyurmuştur:
“O, insanlar kafir olduğunda bana iman etti, halk beni tekzip ettiğinde o beni tasdik etti, halk beni mahrum bıraktığında o kendi malıyla bana yardımda bulundu.”(21)
Hz. Resulullah’ın yaşantısının en hassas dönemi, 40 yaşına girdiği dönemdir. Zira Hazret bu yaşta Receb’in 27. günü (M. 610) peygamberliğe seçilmiştir.(22) O zamandan itibaren üç yıl boyunca halkı gizlice İslam’a davet etmiştir. (23) Hz. Resulullah’a ilk iman eden Emir-ul Mü’minin Hz. Ali olmuştur. (24) Ondan sonra da Hz. Hatice iman etmiştir.
Bi’setin üçüncü yılında Resulullah (s.a.a), halkı açıkça İslam’a davet etmeye mamur kılındı. Bu emir gereği önce kendi yakınlarını misafirliğe davet edip onlara şöyle buyurdu:
“Allah Teala beni, sizi O’na davet etmeye emretmiştir. İçinizden kim beni tasdik edip, bu işte bana yardımcı olursa, sizin aranızdaki kardeşim, vasim ve halifem olacaktır.” (25)
Teberi’nin yazdığına göre, bu toplantıda Hz. Ali, Peygamber’e yardımcı olacağını ilan eden tek şahıs oldu. Peygamber (s.a.a) de oradakilere şöyle buyurdu:
“Bilin ki, bu şahıs, benim sizin aranızdaki kardeşim, vasim ve halifemdir; onun sözlerini dinleyin ve emirlerine itaat edin.” (26)
Resulullah (s.a.a) akrabalarını İslam’a davet ettikten sonra, halkın da putlarını bırakıp sadece Allah’a ibadet etmelerini istedi. Bu söz onlara çok ağır geldi; az bir grup hariç, hepsi Hazretle düşman olmaya başladılar. O kritik anda, Mekke’nin büyüğü ve Peygamber’in amcası olan Hz. Ebu Talib, kardeşi oğlunun yardımına koştu ve onu yalnız bırakmayacağına dair yemin etti.(27) Gerçekten öyle de yaptı. Hz. Ebu Talib, hayatta olduğu müddetçe Kureyş, Hz. Peygamber’i fazla incitemedi.
Kureyş büyükleri, Hz. Ebu Talib’in varlığıyla Hz. Peygamber’i tam baskı altına alamadıklarını görünce, yeni Müslüman olanları eziyet ve işkence etmeye başladılar. Peygamber (s.a.a), Müslümanların Kureyş’in zulüm ve eziyetinden kurtulmaları için onlara Habeşi’ye hicret etmeleri için izin verdi.
Bi’setin altıncı yılında, Mekke müşrikleri, Peygamber (s.a.a)’i öldürme kararı aldılar. Bu yüzden Hz. Muhammed (s.a.a)’i kendilerine teslim etmedikçe, Beni Haşim’le muamele yapmayacak ve onlardan evlenmeyeceklerine dair kendi aralarında bir antlaşma imzaladılar. Bu antlaşmayı bir deri sayfaya yazıp Ka’be’nin duvarına astılar. Beni Haşim de canlarını korumak için Peygamber (s.a.a) ile “Şi’b-i Ebu Talib” deresine sığındılar; üç yıl boyunca orada kaldılar. Üç yıl sonra Allah Teala Peygamberine, antlaşmayı “Allah” lafzı hariç, karıncaların yediğini haber verdi. Hz. Ebu Talib bu haberi Kureyşlilere iletti ve onlara; “Eğer Muhammed’in söyledikleri doğru çıkarsa ne yaparsınız?” diye sordu. Onlar da: “Artık el çekeriz” dediler. Kureyşliler Ka’be’ye gidip oraya astıkları antlaşmanın “Allah” lafzı hariç karıncalar tarafından yenildiğini görünce, kendi antlaşmalarından vazgeçtiler. Bi’setin onuncu yılında vuku bulan bu olay neticesinde Mekke halkından bir çok kimseler İslamiyet’i kabul ettiler. Böylece Beni Haşim Şi’bi Ebu Talib’den dışarı çıkabildi.(28)
Peygamber (s.a.a) bi’setin onuncu yılında iki büyük yardımcısı olan Hz. Ebu Talib ve Hz. Hatice’yi kaybetti, (29) bu iki büyük şahsiyetin ölümü Hazrete çok ağır geldi, bundan dolayı o yılın ismini “Hüzün Yılı” koydu.(30)
İmam Zeyn’ul- Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur:
“Resulullah (s.a.a), Ebu Talib ve Hatice’yi kaybettiğinde artık Mekke’de kalması güçleşmişti… Allah Teala bundan dolayı Hz. Peygamberin, Mekke’de yardımcısı olmadığından orayı terk edip Medine’ye doğru hareket etmesini emretti”(31)
Hz. Ebu Talib dünyadan göçtükten sonra Kureyşin peygambere eziyeti gittikçe fazlalaştı, Hazrete defalarca ihanet edip O’nun canına kıymak istediler. (32)
Mekke müşrikleri, bi’setin on üçüncü yılı “Dar’un Nedve” denilen bir yerde toplanıp Hz. Peygamberi öldürme kararı aldılar. Bu karara göre çeşitli kabilelerden oluşan gençler hep birlikte Hazrete saldıracak ve kimin tarafından öldürüldüğü bilinmeyecekti. (33)
Hz. Peygamber (s.a.a), İlahi vahiyle bu komplodan haberdar oldu ve geceleyin Mekke’den ayrılarak Medine’ye doğru yola çıktı. Emir’ul- Mü’minin Hz. Ali de Peygamber (s.a.a)’in canını korumak için O’nun yatağında yattı. (34)
Peygamber (s.a.a), Rabi-ul Evvel ayının ilk günü Mekke’den ayrıldı ve aynı ayın on ikinci günü Medine’nin yakınlarında olan “Kuba” denilen yere vardı ve orada yaklaşık on gün Hz. Ali’yi bekledi. (35)
Bu müddet içerişinde de Kuba camisini yaptırdı. Daha sonra Hz. Ali’nin gelmesiyle Medine’ye teşrif buyurdular .
Hz. Peygamber’in hicreti ardından Mekke Müslümanları da yavaş-yavaş Medine’ye hicret etmeye başladılar. Peygamber (s.a.a), Muhacir ve Ensar (Medine halkı) arasındaki samimiyet bağını güçlendirmek için onların aralarında kardeşlik bağı oluşturdu.
Peygamber (s.a.a), bu teşebbüsü ile Medine’de İslami bir toplum oluşturmuş ve Muhacirlere yardım için de uygun bir zemin hazırlamıştı.
Bu küçük İslam toplumunun kuruluşundan daha on dokuz ay geçmemişken Müslümanlarla Mekke müşrikleri arasında savaş ateşi tutuştu. İlk önemli savaş Bedir savaşı idi, onun peşi sıra Uhud, Handek, Hayber,Tebuk vb….savaşlar da vuku buldu.
Peygamber (s.a.a)’in savaşları iki çeşittir; birincisi, kendisinin katıldığı savaşlardır, bu savaşlara “Gazve” denilir. Diğeri ise kendisinin katılmadığı savaşlardır, bu savaşlara da “Seriyye” deniliyor. Gazvelerin sayısının 28, seriyyelerin sayısının ise 38 tane olduğunu söylemişlerdir. (36) Bunca savaş, dokuz yıldan az bir zamanda vuku bulmuştur.
Bu gazve ve seriyyeler, Müslümanların Hicaz topraklarında azamet ve güçlerinin aşikar olmasına ve bir çok Arap kabilelerinin Hz. Peygamberle barış antlaşmaları imzalamalarına sebep oldu.
Bu antlaşmaların en önemlisi, Hudeybiye antlaşması idi. Hz. Peygamber bu antlaşmayı, hicretin altıncı yılında Mekke müşrikleriyle yaptı. Bu antlaşma, Hicaz toprağında nispi bir emniyet ve huzurun oluşmasına yol açtı ve diğer topraklarda da İslam’ın yayılmasına ortam hazırladı.
Peygamber (s.a.a), hicretin yedinci yılında İslam’ın geniş bir şekilde yayılmasını sağlamak için bir çok mektuplar yazmış ve bu mektupları İran, Rum, Habeş, Mısır, Yemame, Bahreyn vb. ülkelerin kıralı ve padişahlarına göndererek kendi mesajını onlara iletmiştir. (37) Hazret bu mektuplarda onları İslam’a davet ediyordu. Bu vesileyle Hz. Peygamber’in cihanı risaleti dünyanın her tarafına bildirilmiş ve böylece İslam’ın mesajı uzak memleketlere de ulaşma imkanını bulmuştur.
Hicretin sekizinci yılının Ramazan ayında Mekke şehri Peygamber tarafından fethedildi. (38) Resulullah (s.a.a) ordusuyla birlikte savaşmaksızın Mekke şehrine girdi, ilk teşebbüsünde Mekke halkının hepsini affetti ve Kabe’de bulunan üç yüz altmış putu oradan temizledi (39) ve sonra minbere çıkıp şöyle buyurdu:
“Ey insanlar! Allah Teala cahiliyye tekebbürünü ve atalarla övünmeyi sizin aranızdan temizledi. Bilin ki siz Adem’densiniz, Adem de balçıktandır. Bilin ki, Allah’ın en iyi kulları O’ndan korkan ve günah işlemeyendir.” (40)
Resulullah (s.a.a), Mekke’de kısa bir müddet kaldıktan sonra Medine’ye doğru hareket etti. Bir kaç aydan sonra, Rum ordusunun İslam ülkelerine saldırıp o topraklarda ilerlemeyi amaçladıklarını öğrendi. Hazret bu haberi öğrenir öğrenmez İslam ordusunun, Rum ordusuna karşı koymak için Şam sınırlarına doğru hareket etmelerini emretti, kendisi de ordunun komutanlığını üzerine aldı. Uzun bir mesafeyi kat ettikten sonra, Hicretin dokuzuncu yılının Şaban ayında Şam sınırında bulunan Tebuk topraklarına ulaştılar. Ama Rumlulardan hiçbir eser yoktu. Çünkü Rum ordusu, Hz. Peygamber’in komutanlığındaki İslam’ın güçlü ordusunun hareketinden haberdar olmuş ve Müslümanlar karşısında yenilgiye uğramak korkusundan aldıkları kararlarından vazgeçmişlerdi.
Resulullah (s.a.a) düşman tehlikesinin olmadığını görünce, ordunun Medine’ye dönmesini emretti. “Tebuk” ismiyle meşhur olan bu gazve, Hz. Peygamber’in en son gazvesi sayılmaktadır.
Hz. Peygamber (s.a.a)’in Hicaz topraklarındaki en fazla muvaffakiyet elde ettiği yıl, hicretin dokuzuncu yılıdır. Çünkü o yılın hac merasiminde müşriklerden beraat ilan edildi. (41) Bu önemli mesele, Kurban Bayramında Emir’ul- Mü’minin Hz. Ali (a.s) vasıtasıyla düşmanlara duyuruldu ve onlara, İslam’a karşı tavırlarını belirlemeleri için dört ay mühlet verildi. Bu beraatın ilanı neticesinde çeşitli kabilelerin elçileri Medine’ye doğru akın etmeye başladılar. Hepsi Hz. Peygamber’in huzuruna gelip İslam’ı kabul ettiklerini veya İslam’ın sığınağında yaşamaları için cizye ödemeye hazır olduklarını ilan ettiler.
O yıl çok fazla elçinin Medine’ye akın etmesinden dolayı o yıla “Amm’ul- Vefud” (elçiler yılı) ismini vermişlerdir. Böylece puta tapma adet ve geleneği Hicaz toprağından silinmiş ve yerine tevhit dini yerleşmiştir.
Resulullah (s.a.a), hicretin onuncu yılında hac amellerini yapmak için Mekke’ye yolculuk yapmaya hazırlandı. Müslümanlar da bu haberi duyunca, hac amellerini doğru bir şekilde kamil olarak öğrenmek için yolculuğa hazırlandılar. Resulullah (s.a.a) Zilkade ayının sonuna dört gün kala Medine’den ayrıldı, Zilhacce’nin dördüncü günü ise Mekke’ye vardı. (42) Hac amellerini yaptıktan sonra Müslümanlarla birlikte o şehirden ayrıldı ve Medine’ye doğru yola koyuldu. Yüz yirmi bin civarında olan hac kervanı “Cuhfe” denilen yere yetiştiğinde, Hz. Peygamber tarafından kervanın durdurulması emredildi. Hazret namazını kıldıktan sonra Gadir-i Hum kenarında bir hutbe okudu sonra Hz. Ali’nin elinden tutarak yüksek bir sesle şöyle buyurdu:
“Ben kimin mevlası (efendisi) isem Ali de onun mevlasıdır. Allahım, ona yardım edene sen de yardım et, onu yalnız bırakını sen de yalnız koy…” (43)
Bu vakıa, Zilhacce’nin on sekizinci günü vuku buldu. Hz. Peygamber’in halife tayin etme işi bir kaç defa çeşitli yerlerde tekrarlanmıştır.
Hz. Peygamber (s.a.a) Haccet’ul- Veda yolculuğundan sonra, ömrünün son günlerini yaşıyordu, nihayet hicretin on birinci yılı Sefer ayının yirmi sekizinde fani dünyadan ayrılıp ebedi yurda göç etti. (44)
Peygamber (s.a.a)’in Hatice’den altı çocuğu vardı, onların isimlerini daha önce zikrettik. Mariye’den de İbrahim isminde bir oğlu vardı. Hazretin, Fatıma (a.s) hariç bütün evlatları kendi hayatı döneminde vefat ettiler. (45) Hz. Peygamber’in nesli, Hz. Fatıma’dan devam etti.