Giybet edenler karsisinda vazifemiz..

[seva]

Giybet edenler karsisinda vazifemiz..
Gıybet edenler karşısında ilk vazifemiz uygun bir dille gıybet edeni emr-i bil-maruf ve nehyi anil-münker etmek ve o ameli yapmaktan sakındırmaktır. Sonra da gıybeti yapılan kimseyi savunmak ve ona isnad edilen şeyi reddetmek ve onu bu isnattan tenzih etmek ve ona yardımcı olmaktır. Eğer bunu yapamazsa ve gıybet edeni yaptığı işten vazgeçiremezse, o meclisten kalkmalı ve orayı terk etmelidir. Yoksa eğer oturup dinler ve söylenenlerden hoşlanırsa veya en azından itiraz etmezse, o da gıybet günahına ortak olmuş olur. Bu konuda aşağıdaki hadislere dikkatinizi çekmek istiyoruz:



Hz. Ali (a.s): "Gıybeti dinleyen kimse, gıybet eden gibidir."

(Mizan-ül Hikme, c.7, s.352)



İmam Zeyn-ül Abidin (a.s) şöyle buyuruyor: "Kulağın senin üzerindeki hakkı, onu gıybet ve helal olmayan şeyleri dinlemekten uzak tutmaktır."



Resul-i Ekrem (s.a.a): "Müslüman kardeşi yanında gıybet edilip de ona yardım edebileceği halde (onun gıybetini önleyebileceği halde) ona yardımcı olmayan kimseyi, ALLAH (c.c.) dünya ve ahiretde yardımsız bırakır."



Yine Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmaktadır: "Kim bir mecliste kardeşine duyduğu bir gıybeti reddederek ona iyilikte bulunursa, ALLAH (c.c.)-u Teala dünya ve ahiret hayatında bin kötülük kapısını ondan reddeder (uzaklaştırır)."



Yine şöyle buyurduğu rivayet ediliyor: "Kim mu'min kardeşi hakkında yapılan gıybet konusunda, kardeşinin haysiyetini savunursa, onu cehennem ateşinden kurtarmak ALLAH (c.c.)'ın üzerine bir hak olur."

(Mizan-ül Hikme, c.7, s.353)



Bazı rivayetlerden de anlaşıldığına göre mu'min kardeşini savunabilecek durumda olan ve onun hakkında yapılan gıybeti önleme imkanına sahip olan birisi, bunu yapmazsa günahı gıybet edenden yetmiş kat daha fazladır.

Belki de sebebi şudur ki gıybeti dinleyen olamazsa veya önlenirse gıybet eden de bir daha gıybet etmeye cesaret edemez. Ama gıybeti dinlemek, ona itirazda bulunmamak insanları bu günaha daha fazla cüretkar kılıyor.

Hatırlatılması gereken bir başka husus ise şudur ki, bir başka insan bir başkasının arkasından gıybet edip çekiştirir, ama yüzüne gelip onu methedip yağcılık yaparsa, böyle birisinin günahı başkasınınkinin iki katıdır. Zira bu bir nifaktır ve hadislerde iki dilli, bizim aramızda ise iki yüzlü olarak tarif edilir.

Bir hadiste şöyle deniyor: "Kıyamet günü iki dilli insan ateşten iki dile sahip olduğu halde mahşere gelir."

(Mekasip kitabı, Gıybet Babı)

[seva]

Her isittigini baskalarina söylemek, insana günah olarak yeter...!Selamun aleykum.
Hz. Peygamber s.a.v. Efendimiz,in bu mubarek hadis-i serifinde de Islam ahlakinin iki önemli prensibine birden isaret buyurmaktadir. Bunlardan birincisi, diline hakim olmaktir.Mümin kisi, yerli yersiz konusmayi, her söze atilmayi kendine yakistirmaz, hele yalan ve iftiradan , dedikodudan ve söz tasimaktan atese düsmekten korktugu gibi korkar. Ikinci prensip, her duydugu söze inanmamaktir.Mümin kisi duyduklarini evvela din ve akil süzgecinden gecirir. Özellikle Islami hassasiyeti zayif, harama helale dikkat etmeyen kisilerin getirdigi haberleri, sözleri ihtiyatla karsilar.Kendisinin teredüdle karsiladigi seyleri elbette baskasina da aktarmaz.
Cenab-i Hak ayet-i kerimede dinin ölcülere hassasiyet göstermiyen kisilerin getirdigi haberleri arastirmadan kabul etmememiz gerektigini bildiriyor. Iyice emin olmadan , delilsiz, mesnetsiz konusmak, böyle söylenmis. sözleri nakletmek büyük günahlara ve fesada sebep olur.Müslümanin vakari önce konusmada kendini belli eder. Gevezelik, lafazanlik bu vakara aykiridir, ALLAH (c.c.) korusun
ahirette de insanin basina olmadik isler acar .Nitekim " Ya hayir söyle ya sus " buyurulmustur..

( Kirk Hadis-i Serif kitabindan )