ZÜBEYDE ANA (Atatürk'ün Annesi)

[Sabiha Serin]

ATATÜRK’ÜN ANNESİ ZÜBEYDE HANIMI 14 OCAK ÖLÜM YILDÖNÜMÜNDE SAYGI VE MİNNETLE ANIYORUM.


ZÜBEYDE ANA

(Atatürk`ün Annesi 1857-1923)


Anaların yücesi sen, Zübeyde Ana!
Bir gün ılgıt, ılgıt emzirdiğin yavrunun
Bilir miydin yazgısını, bilir miydin ne olacağını
Bilir miydin Mustafa’nın saçlarını okşarken
Yazgıları, yazgılarımızı değiştireceğini...

Mustafa’n serpildi, büyüdü Zübeyde Ana
Gördü kötülükleri, inat etti düzeltmek için
Feda etti canını, malını, her şeyini ülkesi için
Bu uğurda senin çektiklerin bile anaların anası
Mustafa’yı daha da kamçıladı, dönmedi yolundan...

Evladının eline diken batacak diye
Sel oldu gözyaşların, çağlayan oldu
Sağlığın gitti elden, sen anaların anası
Duygularınla yaşadın, bedenin bir hiç oldu
Sen rahat uyu, oğlun başardı Zübeyde Ana...

Mustafa’n kötü yazgıları değiştirdi
Ulusal egemenliği tanıttı herkese
Cumhuriyet’i tanıttı, devrimleri tanıttı
Ah Zübeyde Ana, daha neler, neler
Miras bıraktı bize oğlun, Zübeyde Ana...

Bir ışık verdi ülkemize, aydınlattı her yeri
Bunları görmemek kör olmak değil de nedir
Bu ışık öyle bir ışık ki asla sönmeyecek
Evladınla, sen de rahat uyu Zübeyde Ana
Boşa gitmeyecek emekleriniz söz, söz, söz...



SABİHA SERİN
Şair Araştırmacı Yazar
SİVAS



Zübeyde Hanım (1857 Selanik- Langaza - 14 Ocak 1923 İzmir)

Zübeyde Hanım Türkiye Cumhuriyet’imizin kurucusu olan MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’ÜN annesidir. Aslen Karaman’lıdır.
Anaların anası Zübeyde Hanım’ı 14.Ocak 1923 te kaybettik. Zübeyde Ana’yı 87. ölüm yıldönümünde saygı,minnet ve şükranla anıyorum.Zübeyde Hanım`ın hayatını araştırdım ve yaşamından etkilenerek ZÜBEYDE ANA şiirimi yazdım. Bu şiirim birçok görsel ve yazılı, yerel ve ulusal basında yer almıştır.
Ayrıca sizlerle şunu paylaşmak gereği duydum.
Bir kaç yıldır takip ediyorum ne yazık ki görsel ve yazılı basının çoğunluğu Cumhuriyet’imizin kurucusu Ulu önder Atatürk`ün annesi Zübeyde Hanım’ın ölüm yıldönümünü unutuyorlar.Ama Safiye Ayla, Onno Tunç`un ölüm yıldönümünü,Fazıl Say`ın doğum yıldönümünü unutmuyorlar.Oysa asıl unutulmaması gereken büyük insan Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ü doğuran,büyüten yüce ana ZÜBEYDE HANIM olmalıdır.Ben buradan Zübeyde Hanım’ın ölüm yıldönümünden bahsetme gereği duymayan bazı görsel ve yazılı basını şiddetle kınıyorum ve diyorum ki;

ZÜBEYDE ANAYI HATIRLAMAYANLAR YAZIKLAR OLSUN SİZE..

Sizler unutun ama, bizler asla unutmayacağız..

ZÜBEYDE ANA NUR İÇİNDE YAT, MEKÂNIN CENNET OLSUN.
ATATÜRK GİBİ BİR EVLAT YETİŞTİRDİĞİN İÇİN SANA MİNNETTARIZ.
ANALARIN ANASI RAHAT UYU. EMEKLERİN BOŞA GİTMEYECEKTİR SÖZÜMÜZ SÖZDÜR… SONSUZA KADAR DA ATAMIN İZİNDE OLACAĞIZ

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE

[Salim58]

Yıl 1923. 14 ocak gece yarısı. Mustafa Kemal’in özel treni Eskişehir’e doğru gidiyor. Bu yolculuk bir kamuoyu yolculuğu olacak ve Gazi, savaş sonrası Anadolu’sunda bazı şehirlerin nabzını yoklaya yoklaya İzmir’e gidip annesini görecek. Ve Latife’yi..
Ama o gece çok sıkıntısı var Mustafa Kemal’in ve bir türlü uyku tutturamıyor.
Ali Çavuş kompartımanın kapısı önünde sigara üstüne sigara içiyor. Kapıya dayanmış karanlığı seyrederken bir yandan da kendi kendine mırıldanıp duruyordu: “Bu işin bu kadar çabuk oluvereceğini hiç düşünmemiştim.İşte sonunda şifreli telgraf geldi. Zübeyde anamızı yitirdik. Peki, ne duruyorum? İçeri girip onu uyandırmalıyım. Ama işe bak, giremiyorum.
Kıyamıyorum Paşama. Nasıl derim ki: “Anamız öldü paşam!”Diyemem. Onu yüreği anası için atar. Hep söyler. Vatanı kurtarmakla anasını kurtarmak aynı anlama gelir onun için. Kapıyı açsam, telgrafı uzatsam, “Paşam sen sağ ol” desem. “Eyvah demez mi? Koca vatanı kurtardım ama anamı kurtaramadım demez mi?”
Ali Çavuş, anlattığına göre birden yerinden sıçramış. İçeriden bir ses geliyor. Mustafa Kemal sesleniyor.
Çavuş Kompartıman kapısını açıp selam duruyor:
“Emret Paşam”
Mustafa Kemal yatağa oturmuş soruyor telaşla:
“Ne demeye kapıda bekliyorsun sen?”
“Uyku tutmadı da Paşam.”
“Annemden bir haber var mı?”
“Az önce bir telgraf geldi dediler, şifreyi çözünce size sunacaklar.”
“Boşuna kıvranma Ali, benden saklamaya çalışma. Ben haberi aldım”
Ali Çavuş bir şey yokmuş gibi durmaya çalışıyor ve merakla soruyor:
“Ne haber aldın ki Paşam? Hayır haber inşallah.”
Mustafa Kemal usul usul anlatıyor:
“Az önce dalmışım, rüyamda yeşil bir ovada anamla el ele geziniyorduk. Hep olduğu gibi bana birşeyler anlatıyordu.Birden bir fırtına çıktı. Bir sel bastırdı, anamızı aldı götürdü. Ben hiçbir şey yapamadım. Hiç, hiç!..”
Çavuşu bir titremedir almıştı. Derken Mustafa Kemal emri verdi:
“Çocuk! Al getir şu telgrafı hemen!”
Ali Çavuş kompartımandan çıkar çıkmaz, çözümü getiren görevliyle karşılaştı.
“Ver onu” dedi. “Paşamız bekliyor.”
Kağıdı aldı, içeri girdi, selam durdu ve: “ Sen sağol paşam!” dedi.
Gözünden iri bir damla gözyaşı akıvermişti. Çavuş:
“Ağlama Paşam” diye yalvardı.
“Neden? Ben insan değil miyim? Anam öldü. Ben buna ağlarım. Ama vatan kurtuldu. Bunula da teselli bulurum. Benim için ikisi bir.”
Birden Mustafa Kemal ile Ali Çavuş birbirlerine sarılıyorlar ve açık açık, hıçkırıklarla, içli içli ağlıyorlardı.

Allah Rahmet Eylesin Mekanı Cennet Olsun..

[EyüphanAydın]

Tekrar böylesi değerli bir insanın annesini rahmetle anıyoruz.

[altuntas58]

Zübeyde Hanım (1857, Selanik- Langaza - 14 Ocak 1923, İzmir), Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu olan Mustafa Kemal Atatürk'ün annesidir. Aslen Konya-Karamanlı'dir.
Aile Kökeni
Mustafa Kemal Atatürk'ün anne soyu da Konya/Karaman'dan gelerek, Selanik ile Manastır'ın arasında bulunan Vodina Sancağı'na bağlı "Sarıgöl" de denilen "Kayalar" nahiyesine yerleştiler. Aile, sonradan Selanik yakınlarında bugün de kaplıcaları ile meşhur olan Lankaza'ya yerleşmiştir. Dedesi Feyzullah Efendi'nin taşıdığı "Sofu-zade" (Sofular) lâkabı, yerleştikleri Sarıgöl bölgesindeki yer adları ve ailedeki hatıraların gösterdiği üzere, Atatürk'ün anne soyu Konya/Karaman'dan Rumeli'ye gelen ve bundan dolayı da "Konyarlar" olarak Rumeli'de anılan Yürük Türkmenlerdendir. Zübeyde Hanım, 1857'de Lankaza'da dünyaya gelmiştir. (Kaynak: Kara harp okulu )
ATATÜRK’ÜN ANNESİ ZÜBEYDE HANIMI 14 OCAK ÖLÜM YILDÖNÜMÜNDE SAYGI VE MİNNETLE ANIYORUM.