Beğendiğiniz Şiirler

[Kardelencicegi]

HoşçakaL saTıLık Yüreğine


Hayat akıp giderken önümüzden gizlice
seni aradım dağlarda tepelerde
düşlerim bitti bitiyor derken yine
sarıldım bu dünya´ya yeniden hüznüm´le
seni buldum kayıp olan mabedimde



Saçlarına dökülmüştü kar taneleri öylece
anladımseneler devirmişim hayalinle
sevmiştim ya seni geçmiş zaman içinde
sonra cehennem´e döndü yüreğim oldum biçare
buldum ama artık neye yarar söyle



Cehreme baka baka el olup gitmiştin işte
hatırla geçmişi bana sakın hayır deme
hani söz vermiştik birbirimize
neredeydi aşkın neredeydi söyle
buldum ama bilirim ellerim boş kalacak yine



İlk aşkım sevincimdin yüreğimde
şimdi çocukların olmuş on yedisinde
seni görmek güzel ama beni yaraladın yine
sakın sensiz mutlu olduğumu düşünme
gidişin oldu haram ömürüm bitti öylece



Artık sorgulama neden niçin diye
nedenleri niçinleri gömdüm gidişinle
seninle birlikte yüreğimin taa derinliklerine
tekrar karşına çıkmasaydım keşke
gidiyorum hoşçakal sana ve o satılık yüreğine......

[yiğidoturan]

ÇİLE


Gaiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...

Pencereye koştum: Kızıl kıyâmet!
Dediklerin çıktı ihtiyar bacı!
Sonsuzluk, elinde bir mâvi tülbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcı.

Ateşten zehrini tattım bu okun,
Bir anda kül etti can elmasımı.
Sanki burnum, değdi burnuna "yok"un,
Kustum öz ağzımdan kafatasımı.

Bir bardak su gibi çalkandı dünyâ;
Söndü istikamet, yıkıldı boşluk.
Al sana hakikât, al sana rûyâ!
İşte akıllılık, işte sarhoşluk!

Ensemin örsünde bir demir balyoz,
Kapandım yatağa son çâre diye.
Bir kanlı şafakta, bana çil horoz,
Yepyeni bir dünyâ etti hediye.

Bu nasıl bir dünyâ, hikâyesi zor;
Mekânı bir satıh, zamânı vehim.
Bütün bir kâinat muşamba dekor,
Bütün bir insanlık yalana teslim.

Nesin sen, hakîkat olsan da çekil!
Yetiş körlük, yetiş, takma gözde cam!
Otursun yerine bende her şekil;
Vatanım, sevgilim, dostum ve hocam!

.
.
.
.
Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın,
Benliğim bir kazan ve aklım kepçe.
Deliler köyünden bir menzil aşkın,
Her fikir içimde bir çift kelepçe.

Niçin küçülüyor eşyâ uzakta?
Gözsüz görüyorum rûyâda, nasıl?
Zamânın raksı ne, bir yuvarlakta?
Sonum varmış, onu öğrensem asıl?

Bir fikir ki, sıcak yarada kezzab,
Bir fikir ki, beyin zarında sülük.
Selâm, selâm sana haşmetli azâb;
Yandıkça gelişen tılsımlı kütük.

Yalvardım: Gösterin bilmeceme yol!
Ey yedinci kat gök, esrârını aç!
Annemin duâsı, düş de perde ol!
Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç!

Uyku kaatillerin bile çeşmesi;
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak.
Tesellî pınarı, sabır memesi;
Size şerbet, bana kum dolu çanak.

Bu mu, rûyâlarda içtiğim cinnet,
Sırrını ararken patlayan gülle?
Yeşil asmalarda depreniş, şehvet;
Karınca sarayı, kupkuru kelle...

Akrep, nokta nokta rûhumu sokmuş,
Mevsimden mevsime girdim böylece.
Gördüm ki, ateşte, cımbızda yokmuş,
Fikir çilesinden büyük işkence.

.
.
.
.

Evet, her şey bende bir gizli düğüm;
Ne ölüm terleri döktüm, nelerden!
Dibi yok göklerden yeter ürktüğüm,
Yetişir çektiğim mesâfelerden!

Ufuk bir tilkidir, kaçak ve kurnaz;
Yollar bir yumaktır, uzun, dolaşık.
Her gece rûyâmı yazan sihirbaz,
Tutuyor önümde bir mavi ışık.

Büyücü, büyücü, ne bana hıncın?
Bu kükürtlü duman, nedir inimde?
Camdan keskin, kıldan ince kılıcın,
Bir zehirli kıymık gibi, beynimde.

Lûgat, bir isim ver bana halimden;
Herkesin bildiği dilden bir isim!
Eski esvablarım, tutun elimden;
Aynalar, söyleyin bana, ben kimim?


Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa,
Arzı boynuzunda taşıyan öküz?
Belâ mîmârının seçtiği arsa;
Hayattan muhâcir; eşyâdan öksüz?

Ben ki, toz kanatlı bir kelebeğim,
Minicik gövdeme yüklü Kafdağı,
Bir zerreciğim ki, Arş'a gebeyim,
Dev sancılarımın budur kaynağı!

Ne yalanlarda var, ne hakîkatta,
Gözümü yumdukça gördüğüm nakış.
Boşuna gezmişim, yok tabîatta,
İçimdeki kadar iniş ve çıkış.

.
.
.
.

Gece bir hendeğe düşercesine,
Birden kucağına düştüm gerçeğin.
Sanki erdim çetin bilmecesine,
Hem geçmiş zamânın, hem geleceğin.

Açıl susam, açıl! Açıldı kapı;
Atlas sedirinde Mâverâ Dede.
Yandı sırça saray, İlâhî Yapı,
Binbir âvizeyle uçsuz maddede.

Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik;
Ve çevre çevre nûr, çevre çevre nûr.
İçiçe mîmârî, içiçe benlik;
Bildim seni ey Râb, bilinmez meşhûr!

Nizâm köpürüyor, med vakti deniz;
Nizâm köpürüyor, tâ çenemde su.
Suda bir gizli yol, pırıltılı iz;
Suda ezel fikri, ebed duygusu.

Kaçır beni âheng, al beni birlik!
Artık barınamam gölge varlıkta.
Ver cüceye, onun olsun şâirlik,
Şimdi gözüm, büyük sanatkârlıkta!

Öteler, öteler, gayemin malı;
Mesâfe ekinim, zaman mâdenim.
Gökte saman-yolu benim olmalı!
Dipsizlik gölünde, inciler benim.

Diz çök ey zorlu nefs, önümde diz çök!
Heybem hayat dolu, deste ve yumak.
Sen, bütün dalların birleştiği kök;
Biricik meselem, Sonsuz'a varmak...







Necip Fazıl KISAKÜREK

[yiğidoturan]

AŞK VE KORKU


Aşk korkuya peçedir, korku da aşka perde,
Allah'tan nasıl korkmaz, insan O'nu sever de...






Necip Fazıl KISAKÜREK

[ramazan_d]

,,, İKİMİZİ ARIYORUM,,,,,
sorma nedir aradigim
askimizi ariyorum
yillar var ki kullenmeyen
mazimizi ariyorum

hatiran var binbir yerde
canlaniyor perde perde
bu sokakta bu sehirde
ikimizi ariyorum

gozlerindi baglandigim
gizli gizli agladigim
senin icin harcadigim
yillarimi ariyorum

hatiran var binbir yerde
canlaniyor perde perde
bu sokakta bu sehirde
ikimizi ariyorum

[Kardelencicegi]

Bir Tanesine
Sen bilmiyordun
Bir mutluluktu sevgin bende
Asla kaybolmayan
En acı, en ızdıraplı günlerimde dahi
Kalbimi rahatlatan
Bazen yaşama isteğim oluyor
Bazen de karanlık yollarıma ışık oluyordu
Sevgin bende kaybolmayandı

Sen yine bilmiyordun
Gözlerim devamlı seni uzaktan takip ediyor
Kalbim seninle çarpıyordu
En küçük acında
Seninle ağlıyor
En mutlu gününde
Seninle gülüyordum
Sen ruhum olmuştun

Şimdi biliyorsun
Hala sevgin bende kaybolmayan
Hala ruhum sensin
Ve hala kalbim en küçük acında acı çekiyor
Ama seni kıran kalbim
Senin mutlu olduğunu bilmeden
Artık hiç gülmüyor

Kalbim hep seninle
Sana en yakın olan belki de o
Sen uzaklaştıkça
O da seninle birlikte uzaklaşıyor
Belki de senden fazla nefret ediyor benden…

[Kardelencicegi]

[b]UnutamamaK



Ne kadar sacmadir unutmak lafi!

Nedense kimse yürekten söyleyemez...
"Ben onu unuttum" demek bile hatirlamaktir "unuttugunu" cogu kez...

Ask ne kadar aciysa, unutmak da o kadar yalan.. kim unutmak icin sever ki?
Bazen; unutmaktan daha acidir hatirlamak, acidir anilari kafanda canlandirmak
Damarlarinda bir zehir gibi olur..
Atmak istersin icinden, birde bakarsin ki GÖZLERINDEN akar...


B]

[Kardelencicegi]

Canimin Cani

Adini "CANIMIN CANI" koydum
Sen bende candan da ötesin diye
Sevdana umut bagladim
Sevdan yarinim diye

Sana,en güzel cicegimsin derim
Binbir güzelligi yasattigin icin
Binbir güzellige umut saldigin icin
Yüregin güzelliklerle dolu oldugu icin...

Seni "GÜLÜM" diye sevmem
Gülün ömrü hani az olur ya
Sana "GÖNLÜMÜN GÜLÜ"derim
Gönlümdeki gül hic solmaz ya...

Ugruna canim feda derim
Demek degersin ki, bu sözü söylerim
Yaninda dünyanin en mutlusuyum derim
Hani beni mutlu ediyorsun ya sevdigim

Yarinlardan korkma, derim
Cünkü ben sevdigimi yari yolda birakacak degilim
Güven sonsuzun ötesindeki sevdama
Yarinlar bizimdir o zaman, derim

Sana sevgimi anlatan
En güzel sözü söylemek isterim
Ama seni anlatmaya sözcükler yetmez ki sevdigim
Sevdan bende böyle sonsuz iken


Sonu olanlara sen anlatilmazsin ki
CENNET GÖZLÜM....

Canim esime..............

[Kardelencicegi]

Anladım...


Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.
Yüreğini elime koyduğunda anladım...

´´Sana ihtiyacım var, gel!´´ diyebilmekmiş güçlü olmak.
Sana ´´git´´ dediğimde anladım...

Biri sana´´git´´dediğinde,´´kalmak istiyorum´´diyebilmekmiş sevmek.
"Git" dediklerinde, gittiğimde anladım...

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım...

Özür dilemek değil,´´affet beni´´ diye haykırmak istemekmiş pişman olmak.
Gerçekten pişman olduğumda anladım...

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş.
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış.
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım...

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi.
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım...

Sevgi emekmiş.




Emek ise vazgeçmeyecek kadar,ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş.....

[Kardelencicegi]

BiLİR MiSiN? <<
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


Tam sInIrdan kaçarken vurulmak nedir bilir misin?
Nöbetçiler ha gördü, ha görecek
Parmaklarının ucu dikenli tellere değdi değecek...
Ama... Bir adım daha atamazsın.
Uzanıp tutamazsın;
Göz pınarlarında donup kalır hayallerin
Planların, kaçışın, kurtuluşun
Ve deler sevgi dolu yüreğini
Sevgi bilmeyen bir kurşun.

Bir okyanus da boğulmak nedir bilir misin?
Batan bir gemiye el sallayamamak,
Oturup ağlayamamak,
Birkaç kulaç ötedeki
Bir tahta parçasını tutamamak,
Nedir bilir misin?

Sevmek nedir bilir misin?
Bir şeyler tutuşur yüreğinde kıpır kıpır
Bütün benliğini sarar, ısıtır.
Her gülüşte yeniden doğarsın
Ve bin kere ölürsün her iç çekişte
Nasıl anlatsam bilmem ki.
Yani "sevmek" işte.

Duymak nedir bilir misin?
Duymak, ama anlatamamak
Çemberini kıramamak kelimelerin.
Tam dilinin ucuna gelmişken söyleyememek
"Seviyorum" diyememek
Yani ölümü yaşamak nedir bilir misin...

[Arif Coşkun]

HASRET

Parmak kaleme hasret
Kalem kağıda hasret
Kağıt kelama hasret
Kelam ilhama hasret

Aşık sazına hasret
Sazı sözüne hasret
Yarın umuda hasret
Umut düşüne hasret

Bahar bülbüle hasret
Bülbül gülüne hasret
Savaş barışa hasret
Barış huzura hasret

Elem gülene hasret
Gülen neşeye hasret
Sıla gelene hasret
Gelen yarene hasret

.