Şeyh Şamil (1797 - 1871)

[KAFKASKAR]

Şamil Kafkas Dagı'nın hürriyet güneşidir Şamil'i bilmeyenler atasını ne bilir... Esaretin düşmanı , cesaretin timsali...

[KAFKASKAR]

Yemin

Canım sağ oldukça rahmetli babam
Susarsam,hakkını helal etmesin
Ak sütün emziren ihtiyar anam
Susarsam hakkını helal etmesin.

Yerindedir daha aklım iradem
Ve işte yeminim, işte ifadem
İlk insan, ilk nebi Hazreti Adem,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Meylim ne şöhrete, ne saltanata;
Hak için sarıldım ben bu sanata;
Kür-Şad, Bilge Kağan, Oğuzhan ata,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Önünde dururken Türklüğün hali,
Susup da boynuma almam vebali;
Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali(R.A)
Susarsam hakkını helal etmesin.

Esir iken Kırım, Kerkük, Türkistan,
Bana zindan olur Maraş, Elbistan
İbni Sina, Dedem Korkut , Alparslan
Susarsam hakkını helal etmesin

İmanda bu fire, zillete bu zam!
Doymuyor yüreğim ne kadar yazsam
Farabi, Gazali, İmamı Azam,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Nusret versin yeri göğü yaratan
Çekip çıkartalım akı karadan
Ertuğrul Bey, Osman Gazi, Murat Han,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Ülküm aşk çölünde Veysel Karani
Ulubatlı Hasan eyler göreni
Fatih, Ak Şemsettin, Molla Gürani
Susarsam, hakkını helal etmesin

Bu yol bahadırlar, ermişler yolu;
Kendini davaya vermişler yolu!
Şeyh Mevlana, Derviş Yunus, Köroğlu,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Türkçe sevdalanan İslamca yanan
Adar milletine bir değil bin can
Yavuz Sultan Selim, Barbaros, Sinan
Susarsam hakkını helal etmesin.

Uyutulmuş köy, nahiye, ilçe, il
Yüreğimi yetmiş yerden yara bil;
Mehmet Akif, Osman Batur, Şeyh Şamil
Susarsam hakkını helal etmesin.

Usta savaşçılar, genç mücahitler
İmkanıma hizmetime şahitler
Başbuğ, ülküdaşlar, aziz şehitler,
Susarsam hakkını helal etmesin.

İçimde İslam'ın ince manası
Önümde Türklüğün soylu davası
Of'lu Kör Şakir'in Elif anası
Susarsam hakkını helal etmesin.

Sevdim, milletime gönlümü verdim
Zalimin zulmüne göğsünü gerdim
Kırıkhanlı Kazım, Niksarlı Nedim
Susarsam hakkını helal etmesin

Kemal'imiz, Turan'ımız, Hacı'mız
Beraberdir sevincimiz, acımız
Mut'ta davar güden Zeynep bacımız
Susarsam hakkını helal etmesin.

Mühim değil güceneni, küseni
Allah sevmez haksızlığa susanı
Yozgat'ın Yerköy'lü Yetim Hasan'ı
Susarsam hakkını helal etmesin.

Komünist, siyonist, pusudan çıktı
Dinime saldırdı, töremi yıktı
Gönen'li Gülizar, Bünyan'lı Sıtkı,
Susarsam hakkını helal etmesin.

Yurdun bir kağıttır ışık beyazı
Üstünde insanlar mukaddes yazı
Genci ihtiyarı gelini kızı
Susarsam hakkını helal etmesin.

Mazlumlar hakkını almayıp ele,
Günü gün edersem zalimler ile
Evdeşim, öz kızım, öz oğlum bile
Susarsam hakkını helal etmesin.

Allah rızasıdır arzum, emelim!
Bu necip milleti ondan severim
Hazreti Muhammed(S.A.V) gerçek rehberim
Susarsam hakkını helal etmesin.

Abdurrahim Karakoç

[KAFKASKAR]

Kafkaslarda;sayıları az olan inanmış müslümanlarla milyonlarca rus ordusunu dize getiren kafkas kartalı Şeyh Şamil Hazretleri,her nereye gidecekse,misafir olacağı kişinin rüyasında Peygamberimiz (Sallallahu Aleyhi Vesellem) ; Ev sahibine,evlatlarımdan Şeyh Şamil geliyor,ona hizmet ediniz,buyururdu.Hz.Şeyh Şamil'e bu rutbeye nasıl eriştiniz diye sorulduğunda; Şeyh;Ben her namazımın sonunda tövbe süresinin 128-129.cu ayetlerini okur ve salavat-ı şerifeyle birlikte Peygamber (S.A.V) Efendimizin mubarek ruhlarına hediye ederdim,buyurdu.
Selam ve dua ile.
_________________
Halkı sev,ona Güneşte gölge,soğukta kaftan,kıtlıkta ekmek ol !

[KAFKASKAR]

Seyh Samil Türküsü

(KAFKAS KARTALI SEYH SAMILE SELAM OLSUN)

Kalkacak göge bir yumruk
Sahadet geldigi vakit
Taç olur verilen buyruk
Sahadet geldigi vakit

Dört kiliçli imam çikar
Düsmani yerlere yikar
Yedi nesil biat eder
Sahadet geldigi vakit

Surhayin yüzü soguk
Canimizdan canan büyük
Gimride bir Imam verdik
Sahadet geldigi vakit


Göründü görünmez hile
Nara gelir suskun dile
Huzur verir kutsal çile
Sahadet geldigi vakit

Rüzgâr atlar yele verdi
Kara mavzer bagir deldi
Kama kini bulmaz oldu
Sahadet geldigi vakit

Hak burda gerisi batil
Sanli nesil sende katil
Harbe yürü ileri atil
Sahadet geldigi vakit

Divan divan ulu divan
Sahlandi burda iman
Silahimiz yüce kuran
Sahadet geldigi vakit

Selim Alacahan

[KAFKASKAR]

ŞEYH ŞAMİL'İN RUHU


Beşir Ayvazoğlu

Turan hayalleri ve ülkücülük heyecanıyla geçen ilk gençlik yıllarımızda Kafkas halk oyunlarını oynayan ekipler, iri kalpakları, siyah kostümleri, çaprazlama fişeklikleri ve uzun konçlu çizmeleriyle "Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa" türküsünü söyleyerek sahneye çıkıp da Türk bayrağını açtılar mı yüreklerimiz yerinden oynar, avuçlarımız çatlayıncaya kadar alkışlardık. Hele ekipten gür sesli birinin avaz avaz okuduğu, yanlış hatırlamıyorsam "Şamil'i bilmeyenler atasını ne bilir" mısraıyla başlayan bir şiir vardı ki, dinlerken tüylerimiz diken diken olurdu; kendimizi Şamil'in fedailerinden biri gibi hissederdik. Aslında Şeyh Şamil kimdir, ne yapmıştır, pek bildiğimiz söylenemezdi. Bir gün nasılsa elime Tarık Mümtaz Göztepe'nin Dağıstan Arslanı İmam Şamil adlı kitabı geçti. Yer yer fotoğraflarla süslenmiş, roman gibi sürükleyici bir kitaptı. Şeyh Şamil'in kim olduğunu ve destanlara yaraşır mücadelesini birkaç defa okuduğum o güzel kitaptan öğrendim.

Kitabın hemen başlarında Şeyh Şamil imam olduktan kısa bir süre sonra harekete geçen General Grabe kumandasındaki Çar ordusuna karşı Ahulgoh'da yapılan inanılmaz savunma harbi anlatılır. Grabe, Ahulgoh'a ulaşabilmek için önce iki yüz kadar fedainin savunduğu, sarp bir tepede kartal yuvasını andıran Surhay Kule'yi almak zorundadır; vakit kaybetmeden tam mevcutlu sekiz taburu ve cehennem kusan toplarıyla hücuma geçer. Şeyh Şamil'in en değerli adamlarından biri olan Ali Bey'in yönettiği iki yüz savaşçı aylarca dayanır. Ordusunun çok büyük bir kısmı yamaçlarda eriyen Grabe, Surhoy'a, top ateşiyle yerle bir oluncaya ve son savaşçı da şehit düşünceye kadar giremez. Tarık Mümtaz Bey diyor ki: "Surhay Kule'nin korkunç yığınları altında yatan meşhur iki yüz fedainin o gün bugündür elbiseleri bozulmadan, silahları pas tutmadan ve güzel yüzleri solmadan orada sonsuz bir hayat yaşadıkları rivayet edilir."

Surhay'ın düşmesi, Ahulgoh'un savunmasını da zorlaştırmıştır. Teslim olması yolundaki çağrıları düşünmeden reddeden Şeyh Şamil, aç ve susuz birkaç bin fedaisi ile General Grabe'nin kırk bin kişilik ordusuna ve ağır muhasara toplarına karşı durmaya kararlıdır. Üç ay boyunca direnen Şamil, generalin tekrarladığı teslim ol teklifini yine reddeder, ancak kadınların ve çocukların kaleden çıkarılıp ölülerin gömülebilmesi için on beş günlük bir mütareke ister. Bu teklifin kabul edilmesi için oğullarından birini rehin vermesi şart koşulunca, derin bir tereddüt geçiren Şeyh Şamil, ağır top ateşinin tekrar başlaması üzerine oğlu Cemaleddin'i rehin olarak Rus ordugahına göndermek zorunda kalır. Ne var ki General Grabe sözünde durmayacak ve zaten harabeye dönmüş olan Ahulgoh'un üzerine yeniden kudurmuşçasına ateş kusmaya başlayacaktır.

Düşmana karşılık verecek bir atımlık barutu bile kalmayan Şeyh Şamil'in önünde tek yol vardır; düşmanı içeri çekip göğüs göğüse çarpışmak.

Bir süre sonra Ahulgoh derin bir sessizliğe gömülür. Şamil'in savaşçıları nefeslerini tutup düşmanın kılıç menziline girmesini beklemeye başlarlar. Top ateşi aynı şiddetle devam ederken zafer sevinciyle yavaş yavaş ilerleyen ve bütün tehlikeli geçitlerden tek tüfek atışıyla bile karşılaşmadan geçen Rus müfrezeleri, birden Ahulgoh dağları yerinden oynamışçasına korkunç bir taş ve kaya yağmuru altında kalır. Ardından karşılarında yalınkılıç Çeçen savaşçılarını bulan askerler neye uğradıklarını anlamadan yok olurlar. Ancak General Grabe'nin askeri çoktur; arkadan gelen binlercesi arkadaşlarının cesetlerini çiğneyerek top ateşiyle taş taş üstünde bırakmadıkları Ahulgoh'a girerler. Şimdi göğüs göğüse bir savaş başlamıştır. Bu anababa gününde kılıçlar "ecel tırpanları gibi" inip kalkmakta ve canhıraş feryatlar yükselmektedir.

Ahulgoh, aylarca süren korkunç ve kanlı bir mücadelenin sonunda, 28 Ağustos 1839 akşamı düşer. Ancak General Grabe, Ahulgoh'u karış karış arattığı halde büyük düşmanının ne ölüsünü bulabilir, ne dirisini.

Kaleyi kuşatan binlerce askerin arasında adeta elini kolunu sallayarak geçip giden Şeyh Şamil'in büyük mücadelesi yeni başlamaktadır. Birkaç gün sonra yakalanan bir çobanın üzerinden General'e hitaben yazılmış bir mektup çıkar. İmam Şamil'in imzasını taşıyan bu mektubun ilk cümlesi şöyledir: "General! Çarına haber ver ki, Kafkasya'nın bağrında binlerce Ahulgoh var ve on binlerce Surhay Kule başını Tanrı'ya kaldırıp eceline susayanları bekliyor!"

O günden bugüne hiçbir şey değişmedi; Şeyh Şamil'in ruhu Kafkasya dağlarında dolaştıkça değişmeyecek de!

[YiGiDo_58_06_nl]

emegine saglik abi gercekten cok guzel paylasim. TURK ISLAM aleminin yetistirdigi buyuk komutan buyuk liderlerden bir zat.ruhu sad olsun .ama ne yazikki uzulerek yaziyorum simdiki yetisen genclerimize sorsak Şeyh Şamil kimdir diye cogu bilemez.mevlam milletimize insallah nice Şeyh Şamil ler gibi yigitler nasip eyler

[ceylankimya]

KAFKASKAR Nickli Üyeden Al?nt?

Seyh Samil Türküsü

(KAFKAS KARTALI SEYH SAMILE SELAM OLSUN)

Kalkacak göge bir yumruk
Sahadet geldigi vakit
Taç olur verilen buyruk
Sahadet geldigi vakit

Dört kiliçli imam çikar
Düsmani yerlere yikar
Yedi nesil biat eder
Sahadet geldigi vakit

Surhayin yüzü soguk
Canimizdan canan büyük
Gimride bir Imam verdik
Sahadet geldigi vakit


Göründü görünmez hile
Nara gelir suskun dile
Huzur verir kutsal çile
Sahadet geldigi vakit

Rüzgâr atlar yele verdi
Kara mavzer bagir deldi
Kama kini bulmaz oldu
Sahadet geldigi vakit

Hak burda gerisi batil
Sanli nesil sende katil
Harbe yürü ileri atil
Sahadet geldigi vakit

Divan divan ulu divan
Sahlandi burda iman
Silahimiz yüce kuran
Sahadet geldigi vakit

Selim Alacahan

Kafkaskar amca adınızı söyleyebilir misiniz?

[KAFKASKAR]

Kafkas kartalı diye anılan İmam Şamil, çarlık Rusya'sının düzenli ordularına karşı Kafkasya'nın bağımsızlığı için bir avuç fedakar ve sadık adamıyla uzun yıllar mücadele vermiş bir lider ve kahramandı. Çarlık Rusya'sının her imkana sahip orduları karşısında, insan da dahil eksilen hiç bir-şeyi yerine koyamadığı için sonunda mağlup olmuş ve esir düşmüştü Fakat Rus çarı onu, cesaret ve kahramanlığına hayranlığından dolayı bir esir gibi değil bir misafir gibi karşılamıştı Üstelik sarayında Şeyh Şamil için bir de ziyafet düzenledi Yemek devam ederken, Çar kaba bir tarzda imam Şamil'in iştahlılığını iğnelemeye kalkıştı ve "Yahu bu adam beni de yiyecek" dedi Şeyh Şamil bu, sözün altında kalmadı Misafirini, iğnelemekten çekinmeyen bu kaba Rus'a tereddütsüz şu sözü söyledi: "Elhamdülillah biz Müslümanız, domuz eti yemeyiz"

[KAFKASKAR]

BARIŞLA YAŞAMAK

Savaşlarda duyarım cehennemin ayak seslerini,
Dualarda bulurum cennetin hoş nefesini.
Takatim yetmez öteleri tahayyül etmeye,
İnsan kendisi karar verir oraya gitmeye yada gitmemeye.
Sabır ile kaimdir cennetin meyveleri,
Ancak oraya davetlidir peygamber ümmetleri.
Neler gelmiş, neler geçmiştir bu alemden;
Ebu Cehiller, Ebu Lehepler, Firavunlar, zalimler...
Ey insanlar! önce kendinize batırın iğnenizi,
Bir yoklayın kalbinizi.
Ölçün acıları milim milim, metre metre,
Açın gönül gözünüzü bakın, bakın acı çekenlere.
Çeçenya dağlarında Şeyh Şamil’in şahinlerini görün,
Karabağ’da kan ağlayanları,
Afganistan’da acı çeken garibanları görün.
Kerkük’te, Musul’da bomba atıklarını,
Kolsuz, bacaksız, gözsüz, kulaksız,
Allah’a açılmış parmaksız elleri görün,
Suçsuz, günahsız merhamet dilenenleri.
Ey insanlık, ey dünyalık güç sahipleri!
Oku hedefe atmadan düşünün, iyi düşünün,
Atılan ok, er geç sahibine dönecektir,
Zalim, zulmünü yaşayacaktır eninde sonunda.
Ne demiş büyükler;
“Zalimin zulmü varsa, garibin Allah’ı var”
Bir düşünün, mal kimin, mülk kimindir?
Kimindir bu dünya, sahi kimin tekelindedir?
Var mıdır dünyada baki kalan?
Ne krallar, ne sultanlar gelmiş geçmiştir bu alemden.
Hiç kimse götürememiştir varlığını gittiği yere.
Bırakın silahı, bırakın kavgayı,
Kıymayın çocuklara, bırakın uçursunlar uçurtmalarını.
Biz onlardan ödünç aldık bu dünyayı.
Kan istemiyoruz, savaş istemiyoruz,
Herkes kendi toprağında otursun,
Hak tanınsın Filistinliye,
Bir nefes alsınlar hür ve özgürce.
Sussun silahlar, çekilsin tanklar,
Ölmesin yavrular, ağlamasın analar.
Binlerce şehit vermeyelim Türkiye’de.
Kürdistan yakışır mı Türk topraklarına?
Türkiye’m bir bütündür doğusu, batısıyla.
İşte Karadeniz, Lazıyla,Gürcüsüyle,
İşte doğu, güneydoğu; Arabıyla, Azerisiyle,
İşte batı, Çerkez’iyle, Türkmeniyle, Yörüğüyle.
Kim kimden farklı ki?
Bu topraklarda binlerce yıl kardeşçe yaşamışız,
Yine de yaşayacağız, inadına yaşayacağız kardeşçe,
El ele, gönül gönüle.
Harp olmasın dünyada.
Yakılmasın camiler, okullar,
Bombalanmasın Bağdatlar, Kabiller...
Ey insanlık! dünya geniş, çok geniş.
Bir düşünün, bir daha düşünün;
Hepimiz misafiriz bu alemde,
Misafirlikse gelip geçici...
Kalıcı olan bu kubbede bir hoş sada bırakmak.
Ve barışla yaşamak...

Rabia BARIŞ

[KAFKASKAR]

ÇOK ÇOK SAĞOLUN ÇOK TEŞEKKÜRLER HEMŞEHRİMLERİM