YanLızLıGıMın İsYaNı

[GüNey58]

Yüzümden düşen bin parçayı
Toplayıp attım kum saatine




Hiç sOrmadım
Kuralları kOydular Oynadım
Hep kaybettim en baştan başladım
Oynamaktan çOk sıkıldım




Küçük meleğim Yarattığın harikalarla öldürüyorsun beni



ya$adıGım her$ey beNim için biLe biR sıR

Kimse bilemez nasıl hissettiğimi
Kimse bilemez neler düşlediğimi
Yalnızca sen duyarsın sesimi
Çok uzaklarda

GözLeriNi ACıp Aynaya Bak Bi
ICin Dısın Bir mi GerCekDen (


SakLa beni YaLnızLık

qüNahLarımı ta$ıyanın adı hAmaL deqiLdi meLekti


Yanında oLmasamda âkLımdaSın hêr s0Lukta

[MeLody58]

SENSİZLİĞİN SABAHINDAYIM ŞİMDİ
HER YER SENSİZ
HER YER KARANLIK
SANKİ HİÇ GÜN DOĞMAMIŞ ÜZERİME
HİÇ DOĞMAMIŞ GÜNEŞ

YÜREĞİM SUSKUN
YÜREĞİM ÇARESİZ AĞLIYOR BENDEKİ SENSİZLİĞE
SENSİZLİĞİN SABAHINDAYIM ŞİMDİ
SENDEN GERİYE HASRETLER KALIYOR
SONU KALMAYAN HÜLYALAR
BİR TÜRLÜ BİTMEYEN GECE
BİR TÜRLÜ BİTMEYEN YOL
HEP GÜN BATIMLARI
HEP KARANLIKLAR
SENSİZLİĞİN SABAHINDAYIM ŞİMDİ
BİR BOŞLUK VAR YÜREĞİMDE SEN YOKSUN DİYE...

[MeLody58]

Gece,
Bugün bir başka sessiz sanki...

Yüreğime çarpan sesler mi çok yalnız?
Yoksa ben miyim her nefeste bu denli yalnızlığı soluyan!

Duyulması zor bir yokluğun ayak sesleri içimde…
Senin bu yalnızlık.
Senin bu yokluk.
Benim varlığına dair hiçbirşeyim yok ki,
Bir kuru sessizlikten başka…
‘’Hiç’’ olanlar bile sende tutuklu.
Oysa, kendime ait bir yalnızlığım bile yok!
Tüm yokluklar sana dair…
Varlığını ‘’ses’’ sayma, hiç olmadı ki konuşsun!

Anla yada anlama…
Unuttuğun bir çerçeve de silindi hayallerim!
Bir çizgi çektim gerçeklerin üzerine…
Karaladım kendimi, duygularım konuştu!
Sustu korkularım, seni ‘’hayat’’ bildi tüm çığlıklarım.
Oysa ki, ben duymak istememişim!
Onlar hiç susmamış…

Gece,
Bugün bir başka hüzne dayalı sanki…

Sensizlik koyu bir sessizlik bıraktı avuçlarıma.
Düz gittim, yoruldum…
Eğri gittim, yoruldun.
Bulamadım ben senin yolunu!
Savruldum sessizliğimin haklı/haksız savaşının içinde…

Ve gece, çok fazla ağladı bugün…
Biraz da ağlattı!
Korkma/düşünme…
Sana sığındım ama
Sen yine bilmedin!

'’Ah yüreğim’’ sus…
Bu gece de ölmedi ruhum…

[kronik]

MeLody58 Nickli Üyeden Al?nt?

Gece,
Bugün bir başka sessiz sanki...

Yüreğime çarpan sesler mi çok yalnız?
Yoksa ben miyim her nefeste bu denli yalnızlığı soluyan!

Duyulması zor bir yokluğun ayak sesleri içimde…
Senin bu yalnızlık.
Senin bu yokluk.
Benim varlığına dair hiçbirşeyim yok ki,
Bir kuru sessizlikten başka…
‘’Hiç’’ olanlar bile sende tutuklu.
Oysa, kendime ait bir yalnızlığım bile yok!
Tüm yokluklar sana dair…
Varlığını ‘’ses’’ sayma, hiç olmadı ki konuşsun!

Anla yada anlama…
Unuttuğun bir çerçeve de silindi hayallerim!
Bir çizgi çektim gerçeklerin üzerine…
Karaladım kendimi, duygularım konuştu!
Sustu korkularım, seni ‘’hayat’’ bildi tüm çığlıklarım.
Oysa ki, ben duymak istememişim!
Onlar hiç susmamış…

Gece,
Bugün bir başka hüzne dayalı sanki…

Sensizlik koyu bir sessizlik bıraktı avuçlarıma.
Düz gittim, yoruldum…
Eğri gittim, yoruldun.
Bulamadım ben senin yolunu!
Savruldum sessizliğimin haklı/haksız savaşının içinde…

Ve gece, çok fazla ağladı bugün…
Biraz da ağlattı!
Korkma/düşünme…
Sana sığındım ama
Sen yine bilmedin!

'’Ah yüreğim’’ sus…
Bu gece de ölmedi ruhum…

bende ne zaman yazmışım bu şiiri diye sorguluyordum kendimi turuncu yazı olunca
güzelmiş emeğine sağlık

[MeLody58]

kronick Nickli Üyeden Al?nt?

bende ne zaman yazmışım bu şiiri diye sorguluyordum kendimi turuncu yazı olunca
güzelmiş emeğine sağlık

Senin Rengini Ödünç almıstım ablacım

[MeLody58]

Düş Sokağı Sakinleri-Ayrılık

Sana uzaktan bakıyor gözlerim artık
Gönlüm senden geçmez
Bana döndü hep sözlerim

Unutmak o kadar kolay mı sandın?
Ayrılık bana aşktır artık

Dağılmış saçlarım gönlünün yatağına
Uyandırma
Sabah olsun
ben giderim
Sen kal rüyamda

Aramak o kadar kolay mı sandın?
Yolların bana aşktır artık
Ah gitmek o kadar kolay mı sandın?
Yolların bana aşktır artık

Sesim bende bir yabancı gibi
Şaşarım
Gönlümün takvimine şiir oldu yüzün
Ararım

Ah bulmak o kadar kolaymı sandın?
Aramak bana aşktır artık

[MeLody58]

"Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz
uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak
kader kitabına ve kaç dua edeceksin Tanrı'na, kaç damla
gözyaşı dökeceksin uğruna? Kaç yarın bekleyeceksin?
Sonralara kaç damla gözyaşı?"



O kadar çok yabancılaşmışım ki kendime. Aynaya baktığımda kim bu diyorum artık. O kadar çok yol kat etmişim ki kendimden öteye, çok uzağım artık kendime. Çınar ağacının gölgesine oturup ıslık çalan kız artık acı ezgilere yoğuruyor hayallerini. Ne yapacağımı bilmez bir halde oturuyorum evimde. Dışarısı zehir gibi, insanlara yaklaşamıyorum neden böyleyim ben o çocuk gülümsemelerim nerede hani...?

Nerde çocuk hayallerim anne? Oyunlarım nerde? Yastığım hep nemli bugünlerde her gece ağlıyorum anne... Neden bunca acı, bana neden anlatmadın anne dünyanın böyle bir yer olduğunu? İnsanlar savaşır demedin bana, insanlar birbirini öldürür demedin anlatmadın bunları bana. Neden anlatmadın anne? Belki benim görmemi bekledin bu muydu sebep? Evet kendim gördüm ve artık gözlerimi açamıyorum anne. Gözlerimi açınca acılar göz bebeğimden sızarak iliklerime kadar işliyor. Sarsılıyorum her gün yeni bir haberle. Mayınlar can aldı diyorlar televizyonda. Mayın ne anne bana hiç anlatmadın? Ailelerin ortasına düşen, parçalarını alıp giden insan yapımı can alıcılar mı anne? İnsanlara can alınma hakkı verilmiş miydi? Bana bunu da söylemedin sen... Mayın tarlaları dediler bir de. Tarlalarda sebzeler olur domatesler olur nohut olur mesela. Mayın tarlası da ne anne? Neden bu kadar cahil bıraktın beni bu hayata karşı neden?
"Bana öğütler verme" derdim sana hep. Hayır anne affet beni şimdi bana öğütler ver "oraya gitme" de, "onu yapma" de ne olursun... Kendi başıma duramıyorum hadi anne eskisi gibi kız bana çocukluğumu yüzüme vur. Ne olursa olsun bana büyüdüğümü söyleme yeter. Büyümek istemiyorum ben. İnsan büyüyünce hayaller azalır yerini acılara bırakırmış büyümek buysa eğer büyümek istemiyorum anne...

Buralar soğuyor anne içime işliyor soğuklar. Bebekler çok üşüyor anne buralarda. Titriyorlar ölüm en çok onlara yakınmış meğerse. Kötü insanlar bebekleri sevmiyorlar onları da öldürüyorlar anne. Ben ağlıyorum anne... Bebekler ölüyor ben ağlıyorum, ben ağlıyorum mayınlar patlıyor. Dünya değişiyor anne, büyüyorum. Büyüdükçe dünyam değişiyor...

Oysa ben bu kızıla çalan topraklara basmak istemiyorum. Basamıyorum içime doğru yayılan acı kıvrandırıyor beni. Elimin altında kitaplar var okuyamıyorum onları. Kavgaları anlatıyorlar anne, idamları öldürülen insanları, ölüme giden insanları... Bunlarla mı dolu anne dünya? Anne neden neden neden anlatmadın bana bunları? O zaman hayal kırıklıkları ile başlardım hayata. Her gün bir daha acıyıp hayallere küsmezdim. İsyanımı baştan görürdüm dünyayla, her güne yeni bir isyanla uyanmazdım. Şimdi ise isyanlarım sığmıyor bedenime anne. Taşıyamıyorum anne kendimi... Elimden tut...

Bana sarıl bu gece ne olursun, duvarlar üstüme üstüme geliyor korkuyorum üşüyorum...

Meğer dünya böyle bir yermiş anne, insan insanı öldürürmüş... Allah’ın verdiği canı mayınlar alırmış, aileler acı çekermiş... Bebekler hep üşürmüş anne... Dünya böyle bir yermiş...


Nedir zaman, nedir?
Bir su mu, bir kuş mu?
Nedir zaman, nedir?
İniş mi, yokuş mu?
Bir sese benziyor:
Arkanız hep zifir!
Bir sese benziyor:
Önünüz hep kabir!
Annesi azabın,
Sonsuzluk şarkısı.
Annesi azabın,
Cinnetin tıpkısı.
Zamanın çarkları
Sizi yürütüyor!
Zamanın çarkları,
Beni öğütüyor!
Kime kaçsam ondan;
Ha yakın, ha ırak?
Kime kaçsam ondan;
Ya sema, ya toprak...

(Necip Fazıl Kısakürek)

[MeLody58]

Bana elini ver ,dostluğunu ver bana zamansız belki istem dışı belki seni hüzünlere boğan sıkıntıların varsa anlat bana . Beni gör beni tanı! Beni yargılama , uçurumlar sunma yolarıma bırak sana yaklaşayım Gözlerime bak , bak yüzüme sen söyle! Bana dost o diyen bakışlarıma gülümse gözlerinle, aç yüreğini ve sımsıcak güçlü hislerinle sımsıkı tut ellerimden. Ağladığında seninle bende ağlamalıyım. Omzuma yaslan sende değdiğinde sen ben tutmayalım. Sözlerim ışığın, yaşam şeklim ve inançlarım sana yüzümün ve yüreğimin aynısı olmalı. Beni ben olduğum için sevmelisin Çünkü ben seni hataların ve sevaplarınla seviyorum. Dostluğunun önemini biliyorum Yanında olmak sımsıkı sarılmak istiyorum ve acılarını paylaşmak. Sevinçlerini ve mutluluklarını. Her zaman yanında olamayabilirim .Hayat bu acımasız gerçekler farklı belki birbirimizden uzaklara savurur bizi rüzgar Kim bilir?ama sen bilirsin dostum ben bilirim uzaklar uzak kılmaz dostlukları belki daha da sımsıkı tutar özler ve özlettirir. Bilirsin ki ihtiyaç duyulduğunda bir alo yeterlidir.Bir söz vardır bilirsin “Kalp kalbe karşıdır “ Kim bilir bazen aynı anda anılır isimler aynı aynada çevrilir telefonlar ya da aynı anda düşünülür mazi. İşte o an gülümser yüzler. Sevgiyi yüreğinde hisseden ,yalansız ve seviyeli adı geçtiğin de olması gerektiği yerde olabilen paylaşmayı bilen GÖNÜL DOSTLARI'NA sevgiler.....

[MeLody58]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]
Yılların alıp götürdüğü ve geri getirelemediği zor yaşantılar içinde
kaybolan bir dünyada yaşıyoruz!Değerini bilmeden sade anlamaya
çalışarak geçen bu zamanlarda bir sevgiliye bir tek kişiye çok
ihtiyacım var.yanımda olsa elimi tutsa gözlerimden gözlerini kaçırmasa
nefesini yüzümde hissetsem,diyorum ya bir sevdiğim olsa var aslında
çok uzaklarda,yüzünü göremediğim,kalp atışlarını duyamadığım bir
sevdiğim.ne kadar zor olduğunu anlatsam anlatılmazda anlatsam
anlamazsınız!yanınızdaki sevgilere iyi bakın görmediğiniz duymadığınız
o kadar çok şey varki bunu uzak kalınca anlarsınız!bir kitap yazsam
içinde bir tek sen olsan sade sen!konusu teması ana düşüncesi
kelimelerin hepsinde sen olsan!içinde gözyaşımın bulunduğu bir çok şey
yazsam ve sana yollasam!bak işte yolluyorum oku bunu dünyanın en güzel
ve özel insanı!

[seva]

Yalnızlık Paylaşılmaz

Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.

Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.

Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.