SEVDİM İŞTE....

[cebe]

[cebe]

Ey okur, “AŞK”ı saygıyla selamla !...

Bir yazı, ne kadar içten ne kadar ayrıntılı yazılmış olursa olsun- hiç kuşkusuz ki çok yetersizdir büyük bir aşkı anlatmaya; ister Kerem ile Aslı kadar eski, ister çok çok yeni olsun, isterse de geleceğe ait olsun.

Ey okur unutma !...
Biten
Gizlenen
Başlayan
Süren
Saklanan
Başlayacak olan
Uzaklarda kalan
Uzak aşklar da olsa

Hem aşık olduğun sevgiliyi hem de yeryüzündeki tüm aşkları ve aşıkları yüreğin sevgi dolu selmala...

Çünkü, aşık olmayan adama, “adam değil cüdam” diyoruz.
Eğer aşk ateşyle yanıp kavruluyorsa bir insan, nasıl türküsüz olabilir, şiirsiz kalabilir.

Nasıl aşksız olunmuyorsa -istenildiği kadar inkar ıslıkları çalınsın-, türküsüz de şiirsiz de olunmaz.

Çünkü, bir şiirde ya da bir türküde aslında birçoğumuzun öyküsü saklıdır. Dizeler sanki bizim için yazılmış, melodiler sanki bizim için yaratılmıştır. Yalnızlığımızın dizeleridir, okuduğunda o hiç kimseye kolay kolay anlatılamayan burukluğumuzun öyküsü vardır.

Türküler aşklarımızdır, söyleyebildiğimiz, ya da söyleyemediğimiz aşklarımızdır.

Türküler dostlarımızdır; yalnızlığımızın tek kurtuluşudur.
Bir duygu bir dize, bir dize bir şiir olur; bazen o şiir bir türkü sözü olabilir
Türküler iç dünyamızın dışa vurumu, duygularımızın sel gibi akmasıdır; “an”ın mutluluğu.

Atalardan kalan söz: “Mutlu hayat yok, mutlu an var! “
O zaman; Türkü dinle, türkü söyle…

Bir Türkü
LoberdeLoberde!...
Yeni düştüm bu derde! ...
(Kürtçe’si de çok içli)

Bir şiir

Anlattı erenler: Bir bahar değil,
Aşkın ömründe bin bahar varmış.
Hicranla ağaran bu saçlar değil,
Sevgisiz kalan kalb ihtiyarlamış...
( Faruk Nafiz Çamlıbel: Han Duvarları)

Ancak bir yazı, diyelim ki Cebe adındaki Moğol’un yazdığı “yarım yamlak” yazılar büyük bir aşkın ancak önsözü olabilir, olabilirse.

Ya da biten bir aşk filminin yazıları olabilir, olsa olsa...

[cebe]

[cebe]

[cebe]

[cebe]

[cebe]

NFK

[cebe]

[cebe]

[cebe]