''Kürt Açılımı'' Nedir ?

[Abdurrahman 58]

goramaz Nickli Üyeden Al?nt?

sen de ''ZANN ' a dayanarak konuşma.. sen Müslümansın .. Nasıl Müslüman kardeşlerine böyle bir ifade kullanabilirsin...Yakıştırdın mı kendine...

bana şehit olduğuna inandığın bi isim söylermisin goramaz .
yakın zamandan . Mesela Bahattin ERTURHAN şehit olduğuna tam olarak inanıyormusun ?

[LaEdri]

Abdurrahman 58 Nickli Üyeden Al?nt?

ayrıca sen ve senin gibilerinde inanıp inanmaması bizi ilgilendirmiyor.

Senin de kime şehit deyip,kime şehit demediğin kimseyi ilgilendirmiyor.Bunun için "devrimcilere nasıl şehit dersiniz" diye ortalığı yaygaraya vermenin mantığı yok.

[Cley]

En Türk En vatansever En müslüman En milliyetçi sizlersiniz ülkücü kardeşlerimiz kusurumuza bakmayın. Bizim bildiğimiz bu kadar işte.

[Abdurrahman 58]

Yiğiter Nickli Üyeden Al?nt?

Senin de kime şehit deyip,kime şehit demediğin kimseyi ilgilendirmiyor.Bunun için "devrimcilere nasıl şehit dersiniz" diye ortalığı yaygaraya vermenin mantığı yok.

ben bir delil koydum ortaya..Cuma namazına giderken şehit olmuş onlarca ülkücü var. ALLAH YOLUNDA öldürülmüş değilmidir?
peki bir devrimcinin buna benzer bir şekilde öldüğünü duydunuzmu?
bana bir örnek versin bende susayım !

[qio]

Eğer bu ülke için birşey yapmak istiyorsan kimsenin adamı olma , sadece ve sadece fikirlerin , iraden seni yöneltsin.

[Abdurrahman 58]

Bizimkiler KANIMIZ AKSADA ZAFER İSLAMIN diye haykırıyordu.
devrimciye şehit diyen zihniyet söylermisin herhangi bir sloganı veya kavgaları ne içindi ?

[qio]

Her nedense bazılarının aklı başına yıllar sonra geliyor. Birdenbire ırkçı kesim ABD’nin düşman olduğunu fark ediverdi. Tüm tarihi boyunca Amerikan çıkarlarına hizmet eden bu kesimin, böyle keskin bir U dönüşü yaparak Türk olduklarını anımsamaları ve azılı Amerikan düşmanı kesilmeleri çok ilginç. İnsanın aklına ister istemez Türk toplumundaki Amerikan karşıtlığını kullanarak siyasi prim yapmak istedikleri düşüncesi geliyor. Çünkü 15 Temmuz’un yaklaştığı bu günlerde az çok tarih bilen herkes, geçmişin hiç de böyle olmadığını bilmektedir. Şimdi ABD karşıtı olan bu kesim 50 yıl önce ABD’ye karşı 2. Kurtuluş Savaşı veren gençleri yok etmeye ant içiyordu.


1960’lı yıllar aslında birçokları için bir sınav niteliğindedir. Kimileri bu tarih ile övünürken kimileri de anımsamak bile istemez. Bu yıllar Kuvayı Milliye gençlerinin kahramanlıkları ile dolu olduğu gibi Ali Kemaller ile de doludur. 1960 devrimini yapan ruh iktidarda olmamasına karşın, sokakta, caddede, meydanda kısacası her yerdedir. Gençlik Türkiye’nin tam bağımsızlığı için ant içmiş ülkesine yabancıları sokmamaya kararlıdır. Ölümüne onurlu bir karşı duruştur bu.

Daha 1946 yılındaki Missouri Zırhlısı unutulmamıştır. Atatürk’ün ölümünün ardından iktidara gelenler, Batılı ülkelere tam bağımsızlığımızı zedeleyecek ödünler vermeye başlamıştır. Baştakiler ABD’yi ülkemize davet etmiş, Missouri Zırhlısı’nın gelişinin onuruna İstanbul’da yapılan ilk iş, genelevlerin hummalı bir çalışma ile yeniden boyanması olmuştur. Kurtuluş Savaşı’nda bir Müslüman kadının peçesini zorla yırttığı için Fransızlara kan kusturan Sütçü İmam’dan sonra, kendi eliyle Türk kadınını yabancılara sunmaya çalışan bir iktidar vardır artık. Yüzyıllardır kadını el üstünde tutan bir anlayıştan, kendi yurttaşını Batılılara pazarlayan bir zihniyet… Ve bu anlayış zamanla Demokrat Parti sistemini doğurur. Ve sonra diğer sağ partileri. Bu öyle bir anlayıştır ki milliyetçilik adı altında Türk bayrakları bir kenara atılır, Amerikan bayraklarına sarılıp poz verilir.
Onursuzluk ancak 1960 yılına kadar sürer. Atatürkçü gençlik göz göre göre yurdunun ve insanının yabancılara peşkeş çekilmesine dayanamaz. Kişisel çıkarları için ülkeyi pazarlayan diktatörleri bir gecede indiriverirler aşağı. Atatürk’ün kendilerine emanet ettiği yurdu korumanın namus borcu olduğunu asla unutmamıştır Devrimci Gençlik. Diktatörlere karşı gelirken güvendikleri tek bir şey vardır: Damarlarındaki soylu kan. “Tam bağımsızlık, antiemperyalizm, özgürlük” haykırışları tüm ülkede yeniden duyulur.

Fakat devrimin hemen ardından iktidarı ele geçiren sağcı güçler ABD’yi çağırmakta gecikmez. ABD’nin ünlü 6. Filo’su ülkemize çağrılır. Aslında yabancı değildir bu filo. Kıbrıs’taki soydaşlarımızı kurtarmak için silahlı kuvvetlerimiz harekat yaptığımızda, gemilerimizin önünü keserek harekatı engellemeye çalışan filodur bu. Bu hizmetinin (!) karşılığı olarak ülkemize zamanın sağcı hükümeti tarafından davet edilmiştir. 15 Temmuz 1968 tarihinde 6. Filo’ya bağlı bir uçak gemisi, beş destroyer Dolmabahçe’ye demirler. ABD askerleri 1946 yılını anımsadıklarından hemen karaya çıkmak istemektedirler. Fakat beklemedikleri bir şey gerçekleşecek ve Türk toprağına ayak bastıkları için pişman olacaklardır.

İlk önce öğleye doğru elerinde Türk bayrakları olan gençler gelir Dolmabahçe’ye. Ve bu bayrakları ülkenin tam bağımsız olmadığını vurgulamak için yarıya kadar göndere çekerler. Fakat bu yalnızca başlangıçtır.

Bir pavyonda 150 kuruş için hesaba itiraz eden üç Amerikan eri dışarı çıktıklarında üzerlerine boya ve katran atılır. Bu tüm İstanbul’da böyledir. Amerikalıların üzerine boya atılmakta, bindikleri taşıtların camları kırılmaktadır. Amerikalılar hemen savcılığa şikayette bulunur. Filo’yu protesto etmek ve Amerikalıları Türk topraklarından kovmak ereğiyle gösteri yapan devrimci gençler savcıya gereken yanıtı aslında çoktan vermişlerdir: “Dünya’nın geri kalmış halklarına önderlik eden Türk Ulusu’nun yatak odalarına girmeyi kadar cesaret eden Amerikan emperyalizmine artık tahammül kalmamıştır.” Daha sonrada bu vatan hainleri (!) hep bir ağızdan Plevne Marşı’nı söylemeye başlarlar adliyede. Adliye marşlarla çınlamaktadır…

17 Temmuz akşamı da Teknik Üniversite öğrencileri, Gümüşsuyu’nda Amerikan askerlerinin yatmakta olduğu oteli basarlar. İstedikleri tek bir şey vardır devrimci gençlerin: Yüzyıllardır Türk’e ait olan bu topraklardan Amerikan askerlerinin derhal gitmeleri. Amerikalılar şaşkınlık içindedirler.

Devrimci gençlerin protesto yürüyüşleri tüm İstanbul’u sarmıştır. “Amerikalı it, evine git”, “Bağımsız Türkiye” sesleri kulaklarında yankılanmaktadır. Artık Amerikan askerlerini İstanbul sokaklarından Türk polisi toplamak zorunda kalmıştır. Polis o akşam verilen emre uyarak üniversite yurdunu basar ve içeride yakaladıkları gençleri kıyasıya döver. Dövülen öğrencilerden biri de Vedat Demircioğlu’dur. Aldığı darbeler yüzünden fazla yaşayamaz Vedat. Annesinin, kardeşinin, kız arkadaşının kısaca Türk’ün namusunu korumak için canını feda eder.

Biraz uzun alıntı oldu kusura bakma bunun için zamanın varsa buyur oku.

[Abdurrahman 58]

qio Nickli Üyeden Al?nt?

Eğer bu ülke için birşey yapmak istiyorsan kimsenin adamı olma , sadece ve sadece fikirlerin , iraden seni yöneltsin.

Elhamdulillah biz o safhayı çoktan aştık. Nefs-i Nizam ülküsünü gerçekleştiren (90) biri olarak senin gibilerin nasihatlerini görmezden geliyorum..

[LaEdri]

Abdurrahman 58 Nickli Üyeden Al?nt?

ben bir delil koydum ortaya..Cuma namazına giderken şehit olmuş onlarca ülkücü var. ALLAH YOLUNDA öldürülmüş değilmidir?
peki bir devrimcinin buna benzer bir şekilde öldüğünü duydunuzmu?
bana bir örnek versin bende susayım !

Sana göre Cuma'ya giderken öldürülürsen şehitsindir ama onun inancına göre de devrim yaparken öldürülürsen şehitsindir.Yaşın 20 yahu,empati yapacak kadar yaşın var.ABD'liler Irak'ta ölen askerlerine şehit diyor.Herkesin şehidi kendi inancına göre.

[Abdurrahman 58]

qio Nickli Üyeden Al?nt?

Her nedense bazılarının aklı başına yıllar sonra geliyor. Birdenbire ırkçı kesim ABD’nin düşman olduğunu fark ediverdi. Tüm tarihi boyunca Amerikan çıkarlarına hizmet eden bu kesimin, böyle keskin bir U dönüşü yaparak Türk olduklarını anımsamaları ve azılı Amerikan düşmanı kesilmeleri çok ilginç. İnsanın aklına ister istemez Türk toplumundaki Amerikan karşıtlığını kullanarak siyasi prim yapmak istedikleri düşüncesi geliyor. Çünkü 15 Temmuz’un yaklaştığı bu günlerde az çok tarih bilen herkes, geçmişin hiç de böyle olmadığını bilmektedir. Şimdi ABD karşıtı olan bu kesim 50 yıl önce ABD’ye karşı 2. Kurtuluş Savaşı veren gençleri yok etmeye ant içiyordu.


1960’lı yıllar aslında birçokları için bir sınav niteliğindedir. Kimileri bu tarih ile övünürken kimileri de anımsamak bile istemez. Bu yıllar Kuvayı Milliye gençlerinin kahramanlıkları ile dolu olduğu gibi Ali Kemaller ile de doludur. 1960 devrimini yapan ruh iktidarda olmamasına karşın, sokakta, caddede, meydanda kısacası her yerdedir. Gençlik Türkiye’nin tam bağımsızlığı için ant içmiş ülkesine yabancıları sokmamaya kararlıdır. Ölümüne onurlu bir karşı duruştur bu.

Daha 1946 yılındaki Missouri Zırhlısı unutulmamıştır. Atatürk’ün ölümünün ardından iktidara gelenler, Batılı ülkelere tam bağımsızlığımızı zedeleyecek ödünler vermeye başlamıştır. Baştakiler ABD’yi ülkemize davet etmiş, Missouri Zırhlısı’nın gelişinin onuruna İstanbul’da yapılan ilk iş, genelevlerin hummalı bir çalışma ile yeniden boyanması olmuştur. Kurtuluş Savaşı’nda bir Müslüman kadının peçesini zorla yırttığı için Fransızlara kan kusturan Sütçü İmam’dan sonra, kendi eliyle Türk kadınını yabancılara sunmaya çalışan bir iktidar vardır artık. Yüzyıllardır kadını el üstünde tutan bir anlayıştan, kendi yurttaşını Batılılara pazarlayan bir zihniyet… Ve bu anlayış zamanla Demokrat Parti sistemini doğurur. Ve sonra diğer sağ partileri. Bu öyle bir anlayıştır ki milliyetçilik adı altında Türk bayrakları bir kenara atılır, Amerikan bayraklarına sarılıp poz verilir.
Onursuzluk ancak 1960 yılına kadar sürer. Atatürkçü gençlik göz göre göre yurdunun ve insanının yabancılara peşkeş çekilmesine dayanamaz. Kişisel çıkarları için ülkeyi pazarlayan diktatörleri bir gecede indiriverirler aşağı. Atatürk’ün kendilerine emanet ettiği yurdu korumanın namus borcu olduğunu asla unutmamıştır Devrimci Gençlik. Diktatörlere karşı gelirken güvendikleri tek bir şey vardır: Damarlarındaki soylu kan. “Tam bağımsızlık, antiemperyalizm, özgürlük” haykırışları tüm ülkede yeniden duyulur.

Fakat devrimin hemen ardından iktidarı ele geçiren sağcı güçler ABD’yi çağırmakta gecikmez. ABD’nin ünlü 6. Filo’su ülkemize çağrılır. Aslında yabancı değildir bu filo. Kıbrıs’taki soydaşlarımızı kurtarmak için silahlı kuvvetlerimiz harekat yaptığımızda, gemilerimizin önünü keserek harekatı engellemeye çalışan filodur bu. Bu hizmetinin (!) karşılığı olarak ülkemize zamanın sağcı hükümeti tarafından davet edilmiştir. 15 Temmuz 1968 tarihinde 6. Filo’ya bağlı bir uçak gemisi, beş destroyer Dolmabahçe’ye demirler. ABD askerleri 1946 yılını anımsadıklarından hemen karaya çıkmak istemektedirler. Fakat beklemedikleri bir şey gerçekleşecek ve Türk toprağına ayak bastıkları için pişman olacaklardır.

İlk önce öğleye doğru elerinde Türk bayrakları olan gençler gelir Dolmabahçe’ye. Ve bu bayrakları ülkenin tam bağımsız olmadığını vurgulamak için yarıya kadar göndere çekerler. Fakat bu yalnızca başlangıçtır.

Bir pavyonda 150 kuruş için hesaba itiraz eden üç Amerikan eri dışarı çıktıklarında üzerlerine boya ve katran atılır. Bu tüm İstanbul’da böyledir. Amerikalıların üzerine boya atılmakta, bindikleri taşıtların camları kırılmaktadır. Amerikalılar hemen savcılığa şikayette bulunur. Filo’yu protesto etmek ve Amerikalıları Türk topraklarından kovmak ereğiyle gösteri yapan devrimci gençler savcıya gereken yanıtı aslında çoktan vermişlerdir: “Dünya’nın geri kalmış halklarına önderlik eden Türk Ulusu’nun yatak odalarına girmeyi kadar cesaret eden Amerikan emperyalizmine artık tahammül kalmamıştır.” Daha sonrada bu vatan hainleri (!) hep bir ağızdan Plevne Marşı’nı söylemeye başlarlar adliyede. Adliye marşlarla çınlamaktadır…

17 Temmuz akşamı da Teknik Üniversite öğrencileri, Gümüşsuyu’nda Amerikan askerlerinin yatmakta olduğu oteli basarlar. İstedikleri tek bir şey vardır devrimci gençlerin: Yüzyıllardır Türk’e ait olan bu topraklardan Amerikan askerlerinin derhal gitmeleri. Amerikalılar şaşkınlık içindedirler.

Devrimci gençlerin protesto yürüyüşleri tüm İstanbul’u sarmıştır. “Amerikalı it, evine git”, “Bağımsız Türkiye” sesleri kulaklarında yankılanmaktadır. Artık Amerikan askerlerini İstanbul sokaklarından Türk polisi toplamak zorunda kalmıştır. Polis o akşam verilen emre uyarak üniversite yurdunu basar ve içeride yakaladıkları gençleri kıyasıya döver. Dövülen öğrencilerden biri de Vedat Demircioğlu’dur. Aldığı darbeler yüzünden fazla yaşayamaz Vedat. Annesinin, kardeşinin, kız arkadaşının kısaca Türk’ün namusunu korumak için canını feda eder.

Biraz uzun alıntı oldu kusura bakma bunun için zamanın varsa buyur oku.

alıntıyı dev-sol sitelerinden yapma.hatta alıntıyla hiç gelme bana. sen geri misin? kendi düşünceni tam olarak ifade edemiyomusunda alıntılara başvuruyosun?