İnsanın Yaratan’a karşı duruşu

[seva]

detay "İnsanın Yaratan’a karşı duruşu-



İnsan kendi benliğinden de bileceği gibi yaptığı tüm eylemlerde “neden-hikmet” arar. Yani insan aklı ve zekâsıyla sebepsiz hiçbir iş yapmaz.



Çevremize bakalım:

Bir bardağı imal ederken insan ağzını ölçü alırız.

Hoparlör yaparken insan kulağını ölçü alırız.

Yemek yaparken ağzımızın tat zevkine göre tuz atarız. Tat veririz.

Üşümemek için palto yaparız. Ayaklarımızın ölçüsüne göre terlik alır, mevsimine göre elbise dikeriz.

Eve dışarıyı görmek için pencere yaparız. Boyumuza göre kapı yaptırır, evin ihtiyaçlarına göre cihaz alırız.

Örneğin temizlik için elektrik süpürgesi alırız. Yazı türüne göre kalem temin ederiz.



Sonuç olarak insan tüm eylemlerini ‘bir sebep’ten dolayı yapar. Hikmetsiz bir cihaz yapmaz, nedensiz bir işe yönelmez.



Yani çevremizdeki her varlık bir nedenden dolayı vardır.



Tüm yeryüzünü inceleyelim.



Bir elma, elma ağacına ait bir gereksinimin sonucu değildir.



Bir karpuzun varlığı, o tohuma ait bir neden olamaz.



İnek, niçin kendi ihtiyacı fazlası sütü üretecek bir bünyededir?



Arı, tüm vücut programıyla ve mesaisiyle bal yaparken kendini mi düşünmektedir?



Varlıkları, yaptıkları işe göre sorgularsanız;



Arı insan için bal yapmak üzere yaratıldığını söyleyecektir,



İnek, varlık nedeninin insanların et ve süt ihtiyacını karşılamak olduğunu anlatacaktır.



Gül, koku ve güzelliğinin nedeninin insan gözü ve burnu olduğunu haber verecektir.



Dünya, güneş, ay… Her şey bir nedenden dolayı vardır.



Peki, o zaman soralım: İnsan niçin vardır? Yaptığı her işi bir sebepten dolayı yapan insan hangi nedenden dolayı yeryüzünde vardır?



Bunun nedenini kutsal kitabımızda buluyoruz.



Ve [onlara söyle:] görünmez varlıkları ve insanları yalnızca [Beni tanımaları ve] Bana kulluk etmeleri için yarattım.(51/55)



Böylece Yaratan, insanın ‘Kendisini’ aramasını, tanımaya gayret etmesini ve peygamberlerle bildirdiği prensiplere uygun bir yaşama şekli oluşturmasını emretmiştir.



İnsan kendi kendini yaratmış olsaydı dilediği gibi özgürce yaşama gibi bir hakkı bulunabilirdi. Ama insan, üzerinde var olduğu vücudun yaratılışına bir hücrelik bile katkısı yapmamıştır.



Üzerimizdeki elbiselere müdahale edebilir, çıkarıp takabilir, yırtıp parçalayabiliriz. Çünkü onu satın alan veya imal eden biziz.

Ama yaratılmış bir ruh olarak bize doğuştan verilen bu vücutta geçici bir misafirliğimiz var.



Daimi olup, ahirete gidecek olan, ruhumuzdur, vücudumuz değil.



Öncelikle her insan aklını kullanırsa üzerinde yaratıldığı şu vücudun sahibini arar ve varlık nedenini sorgular.



Siz bir uykudan uyandığınızda üzerinizde yepyeni bir takım elbise, gömlek ve kravat bulsanız, “Ben uyurken kim bana bunları giydirmiş?” demez misiniz?



E, peki dünyaya gözümüzü açtığımızda kendimizi üzerinde bulduğumuz bu vücudu kim bize giydirdi diye sorgulamak mı, yoksa ‘yazılımına akıl konulmamış’ bir koyunun içgüdüsel davranışlarını taklit edip önümüze gelenleri yiyip, yatıp, uyuyup şuursuzca bir hayat sürmemiz mi daha mantıklıdır?



“İnsan düşünüyorsa vardır.”dan hareketle, ‘insan düşünüyorsa insandır’ desek yanlış olur mu?



Yukarıdaki örnekleri hatırlayacak olursak insan, kendi kendini var etmediği için kafasına göre kendine "varlık sebebi" üretemez.



Bilgisayarınız “Bende tasarım programı kullanma, sadece müzik çal!” demez.

Satın aldığınız bir elektrik süpürgesi “Ben temizlik yapmak istemiyorum. Balkona oturup temiz hava teneffüs edeceğim” diyemez.

Ayakkabınız “Ben niçin senin kokulu ayağının kahrını çekeyim” diyemez.

İç gömleğinizin “Hayır, beni ceketin üzerine giy!” deme hakkı yoktur.



İnsan da bu yeryüzünde başıboş, hikmetsiz yaratılmış bir varlık değildir.



Arı, varlık sebebini sorgulayamasa da bal yapmaya devam eder. Akıl sahibi bir varlık değildir. Aklı olsaydı belki de bal yapıp insanlar için kendini yormayacaktı.



Koyun, akıl taşısaydı “İnsanlar beni sömürüyor, hem sütümü alıyor sonra da kesip yiyorlar” diye isyan edecek, kaçacaktı.



At, “Ben, bana faydası olmayan insanoğlunu niye taşıyayım” diye isyan edecekti.



Ama Yaratan; bütün varlığı insana göre dizayn etmiş, onun yaşama gereksinimleri için bitkileri ve canlıları yaratmıştır.

İnsanın yaratılış amacına gelince; yukarıdaki ayette belirtildiği gibi Yaratanını aramak, tanımak, sözünü dinlemek ve kendi kafasına göre kişisel gayeler icat etmemektir.
İnsanın niçin yaratıldığını, insan için nelerin yaratıldığını ve varlığın amacı ile ilgili birkaç ayet meali:
"Artık, Allah'ın size verdiği rızıktan helal ve temiz olarak yiyin, eğer (gerçekten) yalnız Allah'a ibadet ediyorsanız, onun nimetine şükredin." Nahl–11
"Kuşkusuz sizin için hayvanlarda da büyük bir ibret vardır. Zira size, onların karınlarındaki fışkı ile kan arasından (gelen), içenlerin boğazından kolayca geçen halis bir süt içiriyoruz." Nahl-66
"Onlar, ölü toprağa can vermemizde ve beslenmeleri için topraktan ürünler çıkarmamızda [yaratma ve diriltme gücümüzün] işaretini görürler; Biz, yeryüzünde nice nice hurma bahçeleri, üzüm bağları yarattık ve oralarda birçok pınarlar fışkırttık." Yasin 33–34
"Görmezler mi ki, eserlerimizden biri olarak kendileri için [bugün] kullanıp yararlandıkları evcil hayvanlar yarattık?" Yasin–71
"Ve onları insanların iradesine tâbi kıldık ki bir kısmını binek olarak kullanabilsinler, bir kısmını da yiyebilsinler."Yasin–72
"ve onlardan [başka] faydalar sağlayabilsinler ve içecek [süt] alabilsinler! Buna rağmen hâlâ şükretmeyecekler mi?" Yasin–73
"(Şimdi) kendi hallerine bırak onları, yiyip (içsinler), avunsunlar; bu arada [boş hazların] umudu aldatıp oyalasın onları; nasıl olsa günü gelince [gerçeği] öğrenecekler."Hicr-3"