Hayattaki Seçeneklerimiz! Ayni kararı siz verir miydiniz?

[fertelliyim]

OLDUKCA DUYGUSAL BİR HİKAYE BEN KENDİMİ TUTAMADIM
HİÇ TEREDDÜTSÜZ BEN VERİRDİM

Seçenekler;
Ne yapardınız?....kararı siz verin. Komik bir cümle beklemeyin, çünkü yok.
Yine de okuyun. Sorum su: Ayni kararı siz verir miydiniz?

Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul için bağış toplama yemeğinde, çocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafından asla unutulmayacak bir konuşma yaptı.

Okula ve kendini adamış öğretmenleri kutladıktan sonra söyle bir soru sordu: 'Diyardaki etkenler tarafından etkilenmedikçe doğa herşeyi mükemmel bir sekil ve sırada yapıyor.Ama yine de oğlum Hay, diğer çocukların öğrendikleri gibi öğrenemiyor.Diğer çocukların anlayabildikleri gibi anlayamıyor. Oğlumda doğal olması gereken şeyler nerede?'

Bu soru karsısında dinleyiciler sessiz kaldılar.

Baba devam etti. 'Ben inanıyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Hay gibi bir çocuk geldiğinde, gerçek insan doğası kendini gösterme fırsatını buluyor ve bu da insanların o çocuğa davranış şekillerinde kendini gösteriyor.'

Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı:

Hay ve babası bir gün parkta Shayin tanıdığı birkaç çocuğun baseball oynadıklarını gördüler. Hay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'Shay'in babası çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama ayni zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacını duyduğu, engellerine rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceğini de biliyordu.
Shay'in babası çocuklardan birinin yanına yaklaştı ve (fazla birsek beklemeyerek) Shay in oynayıp oynayamayacağını sordu. çocuk söyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra 'Su anda 6 şayi gerideyiz ve oyun sekizinci turunda. Herhalde takıma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalışırım' dedi.

Shay büyük bir gayretle takimin yanına gitti ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile takim t-shirtini giydi. babası gözünde yas, kalbi sıcak duygularla dolu onu izledi. Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu gördüler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takimi birkaç puan kazandı ama hala 3 şayi gerideydi. Dokuzuncu turun basında Shay eldiveni eline geçirdi ve sağ acık sahaya cıktı. Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babası ona tribünlerden el salladığını gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takimi yine puan kazandı. Simdi bütün kaleler doluydu, oyunu kazanma sansı ortaya çıkmıştı ve topa vurma sırası Shay'e gelmişti.

Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar? Şaşırtıcı bir hamleyle Shay'e sopayı verdiler. Herkes topa isabet ettirme sansının sıfır olduğunu biliyorlardı çünkü bırakın topa vurmayı Shay sopayı bile elinde tutmasını bilmiyordu.

Ama Shay sahaya çıktığında top atici, diğer takimin kazanma şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını görünce birkaç adim öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru fırlattı. İlk topa Shay zorlukla sopayı savurdu ama ıskaladı. Atici tekrar birkaç adim öne doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru attı. Shay sopayı savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere atıcıya doğru vurdu.

Oyun simdi bitecekti. Atici topu yerden aldı ve ilk kaledeki adamına kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.

Ama atici topu aldı ve ilk kaledeki adamının basının üzerinden diğer takim arkadaşlarının erişemeyeceği yere fırlattı.Tribünlerdeki herkes ve iki takımda bağırmaya başladılar, 'Shay, ilk kaleye kös, ilk kaleye kös!' Shay hayatında hiç bu kadar uzağa koşmamıştı ama ilk kaleye gidebildi. Şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle yere çoktu.

Herkes bağırmaya devam etti, 'İkinci kaleye kös, ikinci kaleye kös' Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşabildi. Shay ikinci kaleye geldiği sırada acık sahada diğer takımdan biri topu almıştı ... takimin en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma sansını elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top aticisinin niyetini anladığından o da kasıtlı olarak topu uçuncu kaledeki arkadaşının basının üzerinden attı.

Herkes bağırıyordu, 'Shay, Shay, Shay, bütün yolu kös Shay'Karsı takımdan birinin yardim ederek onu uçuncu kaleye doğru döndürmesiyle Shay uçuncu kaleye koşabildi, 'Üçüncüye kös! Shay, üçüncüye kös!'

Shay üçüncüye gelirken diğer takımdaki çocuklar ve seyirciler ayağa kalkmışlardı ve bağırıyorlardı, 'Shay, hepsini kös! Hepsini kös!' Shay hepsini koştu ve oyunu takimi için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı.

'O gün', dedi babası, gözlerinden yaslar aşağıya doğru süzülerek,'iki takımdaki çocuklar da dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyibasardılar'.

Shay bir sonraki yaza yetişemedi. O kış öldü. Bir kahraman olduğunu ve babasını mutlu ettiğini, ve eve geldiğinde annesinin de gözyaşları içinde onu kucakladığını asla unutmadı.

Son NOKTA:

E-mail ile hiç düşünmeden binlerce fıkra yolluyoruz, ama hayattaki secimler konusunda mesaj olduğunda insanlar tereddüt ediyorlar.

Bunu size yollayan kişi hepimizin bir farklılık yaratabileceğimiz inancını taşıyor. Hepimizin her gün binlerce fırsatı olabiliyor 'doğal olan şeyleri'gerçekleştirmek için.

Bilgin bir adam bir zamanlar demişki: her toplum, kendilerinden daha az şanslı olanlara nasıl davrandığıyla değerlendirilir.



Gününüz bir Shay günü olsun!

İNTERNETTEN ALINTI

[Sweetgirl]

bu güzel hikayeyi bizimle paylasdigin icin cok tskler

ve evet bende ayni karari verirdim