Küfür Ve Çesitleri

[Naksidamlasi]

KÜFÜR VE ÇEŞİTLERİ

Küfür neye denir?

Küfür, sözlükte, örtmek, nimeti inkâr etmek demektir. Istılahta ise, İslâm'ın esaslarını kabul etmemek demektir. Küfür, cehlî, inadî ve hükmî olmak üzere üçe ayrılır.

1) Cehlî küfür: İnsanın cahilliği sebebiyle ALLAH'a inanmamasıdır. Halbuki insanın kendisine ve çevresine bakarak gerçeği bulması ve ALLAH'a inanması gerekir.

2) İnadî küfür: İnsanın ALLAH'ın yegâne yaratıcı olduğunu bilmesine inadından dolayı iman etmemesidir. Bu inanmamanın nedenlerinin başlıcaları şunlardır:

a) Mevki ve makamın elden gideceği endişesi. Bizans İmparatoru Herakliyus bu duygudan dolayı müslüman olmamıştır.

b) Kınanma ve ayıplanma korkusu, Peygamberimizin amcası Ebu Talib'in müslüman olmaması bu nedenden dolayıdır.

c) Kibir ve üstünlük duygusu, Firavun'un küfrüne bu duygu sebep olmuştur.

3) Hükmî küfür: ALLAH ve peygamberi tekzib (yalanlama) alâmeti olarak bir şey yapmak veya söylemekle İslâm'dan çıkmaktır.

Kişiyi küfre götüren şeylerin başlıcaları şunlardır:

a) Nasları reddetmek, yalanlamak.

b) Nasları açık anlamlarından batınî anlamlara çekmek.

c) Haramı helâl, helâli haram saymak.

d) Dinle, Şeriatla alay etmek.

e) ALLAH'ın rahmetinden ümit kesmek.

f) ALLAH'ın gazabından güven içinde olmak.

g) Gaibden haber veren kâhinin sözlerini tasdik etmek.

Akaid Risalesi
Hasip Asutay

[seva]

A-) Büyük küfür:

Ebedî Cehenneme götüren, imândan eden; kendisi olmadan imânın tamam olmayacağı esasları veya onlardan herhangi birini inkâr etmektir. Beş kısma ayrılan büyük küfür itikâdî, sözle ya da davranışla olabilir. Bu kısımlar;

1. Yalanlamak suretiyle küfre düşmek: Peygamberlerin yalancılığına, gerçeği olduğundan farklı gösterdiklerine itikât etmek ve onların Allah Celle Celalühü’nün helal ve haram kıldığının aksine emir ve nehiyde bulundukları gibi boş iddiaları savunmak, kabul etmek bu sınıftandır. Buna Allahu Teâla’nın: «Allah’a karşı yalan uydurandan veya kendine gelen hakkı yalanlayandan daha zâlim kim olabilir? Kâfirlerin sanki Cehennemde barınacak yeri mi yok?» (Ankebut, 68) âyeti celîlesi işâret etmektedir.

2. Tasdiklemeyle beraber yüz çevirme ya da kibirden dolayı inkâr etmek: «Onlara; «sana rezil ve bayağı kişiler tâbi olmuşken biz sana imân eder miyiz?» dediler» (Şuâra, 111) âyetinde Allah Teâla’nın Nuh Aleyhisselâm’la ilgili olarak bildirdiği gibi; Hak ehlini kibirlerinden ve hakir görmelerinden dolayı aşağılayarak Peygamberin getirmiş olduğunun hak olduğunu bildikleri halde ittibâya râzı olmamak, yüz çevirmek şeklinde ortaya çıkan küfürdür.

İblis küfrünü Allah’ın emrini inkârdan ziyâde; kibir ve itatten yüz çevirme şeklinde ortaya koymuştur. Geçmiş ümmetlerin çoğu böylece inkâr edip yüz çevirmişlerdir. «... Siz de bizim gibi insandan başka bir şey değilsiniz...» (ibrahim,10) âyetinde olduğu gibi. Bunların kıssalarını Allahu Teâla bizlere bildirmektedir.

3. Şüphe ederek küfre düşmek: Kendisinden istenilen; Peygamberin getirdiğine şeksiz, şüphesiz yakîn içinde itibâ etmek olduğu halde, tereddüt edip ne yalanlaması, ne de tasdik etmesi olmadan vuku bulan küfür şeklidir. Kim Peygamberin getirdiği Hakk’ın aksi olabileceğine itikat ederse, bu şüphesi onu küfre düşürmüş olur.

4. Yüz çevirerek küfre düşmek: Tasdik veya yalanlama olmadan Peygamber’den (ya da O’nun getirdiği Hak`tan) kulak ve kalbini çevirmesi, O’nu dost edinmemekle beraber, düşmanlık da beslememesi; ancak dinlemekten de kaçınmasıdır. Böylece Hakkı terk eder, amel etmediği gibi öğrenmez de. Ve Hakk’ın söz konusu olduğu yerlerden de kaçar. İşte bu şekilde bir yüz çevirmesiyle küfre düşmektedir.

5. Nifak küfrü: Bu da kişinin görünüşte Peygambere uyduğunu ortaya koymakla beraber, kalben O’na karşı çıkması, inkar etmesidir. İmânını izhar edip küfrünü gizlemektedir. Allahu Teâla onlar hakkında: «Bir kısım insanlar vardır ki: «Biz Allah’a ve ahiret gününe imân ettik» derler. Halbuki onlar, mü’min değillerdir» (Bakara, 8) buyurmuştur.

İnançta, ve amelde olmak üzere nifak iki çeşittir:

a- İtikâdî nifak (büyük nifak): O, küfrünü kalbinde gizleyerek imânı dili ve organlarıyla ortaya koymaktır. Sahibi ise Cehennemin en alt tabakasına gireceklerdendir. Zirâ o, Allah’ın göndermiş olduğu Hakkın tamamını ya da bir kısmını yalanlamış ve Resûlü’nün temiz dini’nin üstün gelmesini çirkin bulmuş, yine o Resûlün ortaya koyduğu Hakkın tamamını ya da bir kısmını yalanlamak ve bezeri küfrî amellerde bulunmak suretiyle inkâra gitmiş, kâfir olmuştur.

b) Ameli nifak (küçük infak): Bir amelin Şer’î Şerif’e muhâlif olarak yapılmasıyla ortaya çıkan nifak şeklidir ki, sahibi İslâm’dan çıkmış olmaz. Örneğin konuştuğunda yalan söylemek sözünde durmamak, emânete hiyânet etmek, anlaşmazlık halinde aşırı gitmek ve anlaşma yaptığında onu bozmak vb.

Buraya kadar kendisiyle kulun kâfir olacağı durumlar zikredildi. Daha iyi anlaşılması için büyük küfrü üçe ayırarak misaller verebiliriz:

Birincisi; itikâdi küfür: Aşağıda bir kısmını saymakla beraber daha fazla sebepleri vardır:


Allah’ın varlığında ve birliğinde şüphe etmek.


Allah Resûlü (S.A.V.)’in Peygamberliğinde ya da son Peygamber olduğunda şüphe etmek.


Sâbit oldıiğu tartışılmaz olan; ahiret günü, Cennet, Cehennem, sevap, cezâ, cin, melekler ya da isrâ, mîraç gibi kavramlarda şüphe etmek.


Kur’ân’dan, bir harf de olsa inkâr etmek ya da O’nda fazlalık olduğuna inanmak.


İslam Şeriatı dışında başka bir düzeni (kısmen de olsa) kabul etmek ve onun insanlığın yararına olduğuna itikad etmek, inanmak.


Allahu Teâla’nın kullarına hulul ettiğine (girdiğine) inanmak ve O’na (hâşâ!) ortağı, eşi veya çocuğu olduğu gibi kesinlikle münezzeh olduğu sıfatları isnat etmek (Allah korusun!).


Beş vakit namaz, zekât ve bunun gibi dinen bilinmesi katî olan şeylerin vucubiyetini inkâr etmek.


Dinde helal olduğu katî olarak bilinen; alış-veriş, nikâh gibi konuların haram olduğuna ya da haksız yere adam öldürme, zinâ ve faiz gibi haramlığı kati olan şeylerin helal olduğuna itikat etmek.


Allahu Teâla’nın; bildirmesiyle kendisini mükellef kıldığı bir konuda Peygamberin onu gizlediğine ya da müslümanlardan bazısına bildirip diğerlerine bildirmediğine itikat etmek.


Ne olursa olsun Peygamberlerden birini ya da onlardan sabit olan herhangi bir şeyi yalanlamak.

İkincisi Fiili küfür: Bazı misaller verelim;


Allah Teâla’dan başkasına secde etmek.


Kur’ân-ı Kerim’i ya da Hadis-i Şeriflerin yazılı bulunduğu kağıtları pisliklere atmak.


Evliya ve sâlihlerin kabirlerinde tavaf vs. yapmak.

Üçüncüsü ise Kâvli (Sözlü) küfür:


Allahu Teâlâ’ya, Peygamberlerinden birine ya da İslam dinine sövmek.


Zorluk ve sıkıntılı anlarda bunu gidermesi için kabir ehli evliya ve salîh kimselere yalvarıp onlardan medet ummak (batıl olan tevessül).


Kur’ân-ı Kerim’le ya da O’ndan herhangi bir ayetle alay etmek, Resûlullah’ı alaya almak, ya da Allah azze ve celle’nin isimlerinden biriyle de olsa eğlenmek, Cenneti, Cehennemi vb. konuları hafife almak. Örneğein:

“Allah bana Cenneti verse girmem”, “Bu konuda bana Enbiyâlar ya da Peygamberler şahitlik etseler, şahitliklerini kabul etmem”, “Namaza başladığımdan beri hiç hayır görmedim” vb. gibi insanların dillerindeki bu sözler küfre götürmektedir. Özellikle zamanımızda çocukların dilinde dolaşan böylesine ilginç sözleri maalesef engelleyen çoğu defa bulunmamaktadır.

[altuntas58]

Allahü teâlâya lâyık olmıyan şey söylemek. Meselâ, (Allah, gökten bize bakıyor) demek, yâhut bir kimse bir işi yaptığı hâlde, (Allah biliyor ki yapmadım) demek.

[altuntas58]

Allahü teâlâya lâyık olmıyan şey söylemek. Meselâ, (Allah, gökten bize bakıyor) demek, yâhut bir kimse bir işi yaptığı hâlde, (Allah biliyor ki yapmadım) demek.

[Salim58]

küfrün her türlüsü küfürdür rabbim bizi hertürlü küfürlerden muhafaza etsin inşallah