İYİ İLE KÖTÜNÜN MÜCADELESİ

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]



Yaşlı adam kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.

Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye ötekinin de olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine.

Yaşlı adam, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

"Onlar" dedi, "benim için iki simgedir evlat."

"Neyin simgesi" diye sordu çocuk.

"İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları."

Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı, diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:

"Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"

Bilge adam, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:

"Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem o!"

[Nightbird]

Evet ne ekersek onu biçeriz ve yüreğimizide hangi yönde beslersek o yönde bir davranış sergileriz. Güzel paylaşım teşekkürler...

[Salim58]

güzel paylaşımlarınız için teşekkürler

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

bir cift guvercin havalansa
yanik yanik koksa karanfil
degil bu unutulur sey degil
caresiz geliyor aklima.

ethel ve julius 1 sene boyunca göremedikleri çocuklarına elektrikli sandalyeye oturmadan önce şu mektubu yazmışlardır:

" "tatlı, sevgili çocuklarım,
bu sabah yeniden, sanki tekrar birlikte olabilecekmişiz gibi göründü. fakat bu artık olamayacağına göre, tüm öğrendiklerimi size aktarmak en büyük arzum. ne yazık ki size sadece birkaç kelime yazabileceğim. geri kalanını size hayatınız öğretmeli, aynen bana benim hayatımın öğrettiği gibi.
başlangıçta arkamızdan üzülüşünüz sizin için çok acılı olacak, fakat üzülen sadece siz olmayacaksınız. bizi teselli eden bu, ve bu son tahlilde sizi de teselli etmelidir. sonunda siz de yaşamın yaşamaya değer olduğu inancına varmak zorundasınız. şimdi önüne geçilmez biçimde yaklaşan ölüm karşısında bile bunu bilmenin cellatları yeneceğinden kesinlikle emin oluşumuz size bir teselli olsun.
aynı şekilde, yaşamınız size, iyinin kötünün ortasında gelişip serpilemeyeceğini, özgürlüğün ve yaşamı gerçekten güzel ve yaşamaya değer kılan herşeyin bazen çok pahalıya ödenmek zorunda olduğunu öğretmelidir. o zaman, sakin olduğumuzu ve uygarlığın henüz yaşamın artık yaşam uğruna kurban edilmek zorunda kalmayacağı noktaya henüz ulaşmamış olduğunu yürekten kavramış olduğumuzu bilmeniz size bir teselli olacaktır. ve bizim yerimize başkalarının mücadeleyi sürdüreceklerinden emin olduğumuz için biz teselli buluyoruz.
yaşamımızı sizinle birlikte sonuna kadar yaşayabilme büyük sevinci ve mutluluğunun bize nasip olmasını dilerdik. babanız size şunu söylemek istiyor: tüm kalbi ve tüm sevgisi sevgili oğullarına aittir. suçsuz olduğumuzu ve vicdanımıza aykırı hareket edemeyeceğimizi hiçbir zaman unutmayın.
sizi bağrımıza basıyor ve hararetle öpüyoruz.
sevgiyle,
baba ve anne

[Salim58]

AKBABALAR KELEBEKLER


Yüreği ağzında bir çocuk gibi alırken kalemi elime
Beceriksiz, acemi ve olasıya yapayalnızım her defasında
Bu sonuncu olsun diyorum
Ömrümün eksiksiz tek şiiri yazılsın artık kırk yaşımın
Ve bir aşkın bittiği bu gece

Akbabalar bin yıl, kelebekler bir mevsim yaşarlarmış ki
Aşk da kısa ömürlüdür, başlar gibi biter yaşanmışsa eğer
Yaşanan ne varsa hoşgörünün
Bir parçasıdır artık ama ben yine de yakabilirim bu gece
Bütün anılarımı bir şiir için

Sonra irkiliyorum, anılarım yoksa
Dostlarım da terkedilmiştir yangın sürüp dururken yurdumda ki o zaman
Kıymeti harbiyesi nedir bu şiirin

Sabaha karşı dilim paslı beynim keçeleşmiştir ve yangın
Yalnızlığıma sıçrarken üşüyor bütün sözcükler.

Umut yoktur

Yüreğim diyorum, kekeme
Alıngan, serseri yüreğim
Sen nerden bilebilirsin
Bir şiirin nasıl yazıldığını


AHMET TELLİ

[barikat58]

paylaşımlarlar için teşekkürler

[Salim58]

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR


Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yasamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su icmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlastırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yasadın mı büyük yaşayacaksın,
ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey,
hayata sunulmus bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana


ATAOL BEHRAMOĞLU

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Karanlıkta yürümek'
Kitaptaki bir diyalogdan alıntıyla, "Bu bir maceradan çok daha fazlasıydı!" Ve çok yakınlarda yayımlanan son kitap Tanrıların Alfabesi'yle her şey aydınlığa kavuşuyor. Kayıp karakterler farklı kimliklerle karşımızda beliriyor, öğrendiklerimiz bizi yolculuğun başına geri götürüyor. İlk romandan bu yana okuduğumuz her şeyin aslında birbirine sımsıkı bağlı olduğu, Perg Efsaneleri'nin başı Korkak ve Canavar, düğüm bölümü devam kitapları ve sonuç bölümü Tanrıların Alfabesi olan tek bir roman olarak da okunabileceği ortaya çıkıyor.
Kısaca, 'ışığı bekleyerek çürümektense, karanlıkta yürümek evladır' diyor bu kitabın öyküsü bizlere. Şaşırtıcı ve sarsıcı bir kurgu, duygulara hitap eden bir üslup, engin bir hayal gücü eşliğinde anlatıyor derdini. Kahraman canavar Leofold, başkalarını koruması gerektiğinde korkaklığını unutan Guorin, asla pes etmeyen Nume, kimsenin çekmediği acıları yenmiş Nela sayesinde. İnsan olarak doğru olduğuna inandığımız şeyler için mücadele etmek zorundayız. Yarı yolda pes etmemeli, bir mucize beklemektense ayağa kalkmalı, belki de bizzat biz bir mucize yaratmayı denemeliyiz. Şartlar ne kadar kötü olursa olsun. Her şey bir hayalle başlar, sonunu bilmesen de ilk adımı atmalı, gücünü barıştan ve iyilikten yana kullanmalısın! Bu şekilde sona eriyor Perg Efsaneleri... Ama bitmeyen bir yolculuk bu aynı zamanda, iyiliğin ve barışın, kötülüğe ve şiddete karşı verdiği asla bitmeyecek o zorlu mücadele...

[Salim58]

YENİDEN HÜZÜNLE


İşte yine can sıkıntısı
Bana bir şiir yazdıracak.
Tırnaklarım uzamış,
İçimde yaralı bir aşk.

İçimde yaralı bir aşk
Ve birkaç piyes ölüsü,
Birkaç gözyaşı kırıntısı,
İntihar gelgiti birkaç.

Sırtüstü uzandım dünyaya,
Odamın ampülüne bakıyordum,
Ampulün bağlı olduğu borunun
Tavanda kıvrılışına.

Tavanda kıvrılışına
Birkaç damla gözyaşının
Birkaç damla tentürdiyot,
Kalbim ağrıyordu,
Bir yaz günü düştüm sokaklara,
Karanlık sokaklara düştüm,
Bir yaz gecesiydi galiba,
Ürpererek indikçe bayırlardan,
Kimsesiz ve boş alanlara,
Çaresiz, bomboş bir cesettim,
Bir suyla dolu bir kova
Olarak kalmışım dünyada.
Herkes kim bilir nerdedir şimdi?
Sevgilim...
Kim bilir nerdesin?

Kalbim ki bir gün durur
Var mıydı acaba?
Ölümü ve tuzlu fıstıkları unutmadım,
Bayat tuzlu fıstıkları.
Sarhoşlar kusardı bir de
Ben varken orda. Dünya'da.
1965 yılında.
Bir savaş ve hüzün korkusuyla
Kahvelere dolardı insanlar
Sevgilim! Sevgilim!
"Kanayan yerim benim"
Çürük yumurta, bayat pastırma
Ve bamya yenilen bir lokantada
Mareşal Fevzi Çakmak, Koca Yusuf
Dünya güzeli Fatma
Dostumdular.
Ben o şehirde yalnızdım
Bunu kimseler bilemez
Gidip gidip rıhtıma
Dururdum.
Kör bir dilenci vardı,
O da dostumdu,
Beni evlendirmek isterdi kızıyla.
Ben içimde bir acıyla
Boyna bir resim yapardım
. Sarı kurdeleli kızlara
Hikayeler anlatırdım hatta
Uzak dünyalar ve
Albert Aynştayn hakkında.
Onlar
Uzun uzun susarlardı.
Güzelim kızları
Hürriyet gazetesi okurlardı
Ses ve Hafta.

Her şey o kadar birbirinin aynıydı,
Hayat akıp gidiyordu sıkıntıyla.
Domino taşlarına ve
Bir nehrin akışına benzeyen
Cesur ve genç hayat.
Akıp giden.
Kitapçı vitrinlerini
Ve alanları hızla eskiten
Hayat, bazen beni heyecanlandırırdı.
Yağmurlu, ıhlamur ağaçlı bir yolda
Kocaman, eflatun, bir güneş
Tıkanırdı gırtlağıma
Onu karnıma sokardım.
Güneşi, göğsüme ve karnıma
. Akşam beni bulurdu bir koyda.
Kırlara doğru koşardım bir bağırtıyla
Az önce ıslanmış kırlara,
Serin ve bereketli,
Her zaman bağışlayan,
O taze, ve hüzün anası kırlara...

Sevgilim! Sevgilim
Gece yürüyor,
Dünya yürüyor ordularla.
Kitaplarla ve matbaacı çıraklarıyla.
İçimde bir dağ çeşmesi akıyor...
Sabah oldu oluyor
Anında eski, külüstür,
Kömür yüklü sarı bir kamyonla
Yanında durmuştuk,
Orman battaniyeliydi hala
Bir hastane odasında sabaha karşı,
Yaralı bir onbaşı gibi uyuyordu.
Sabaha karşı bir hastane odasında
Aklıma çanlar geliyor.
Bir adam kesik çocuk başları satıyor.
Yeniden
Hüzünle başlıyorum bir romana...


Ataol BEHRAMOĞLU

[bahar5834]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]
cennet

Bu dünya hayatı, Allah’ın yarattığı özel bir imtihan ortamıdır. İşte bu sebeple dünya hayatı, iyilerin yanında kötülerin de olduğu, insanların denendiği geçici bir yaşamdır. Bunun elbette çok büyük hikmetleri vardır. İyinin yanında kötünün görülmesi, insanların cennetin kıymetini anlayabilmeleri için gereklidir. İnsanlar, iyi ve kötünün birbirinden ayrıldığı bu ortamda Rabbimiz’in izniyle güzel tavır göstermekle denenmektedirler.

Dünya hayatı iyi ve kötülerin daimi bir mücadele içinde olduğu bir yerdir. Fakat bu dünyada kötülük ve iyilik, birkaç özelliğe göre belirlenmiş değildir. Kötü ile iyi, birbirinden tümüyle farklı, çok kapsamlı ve detaylı özel karakter niteliklerine sahiptirler. Kötü olan tamamen şeytanın yönlendirmesi ile hareket ederken, iyi olan vicdanına göre davranır. Kötü olanın Allah korkusundan kaynaklanan bir sınırı olmaz, her şeyi yapmaya hazırdır. Durum ve şartlar gerektirdiğinde, yalan söyleyebilir, iftira atabilir, haram yiyebilir, vefasızlaşır, hainlik yapar, menfaatini karşısındakine tercih eder, kindardır, kıskançtır, dengesizdir, entrikacıdır. Allah’tan korkusu olmadığından her türlü hainliği, her türlü kötülüğü yapabilecek potansiyeldedir. Çok dengesi bozulduğunda bir insanın canına kastetmemek için hiçbir engeli yoktur. Kötülük yaptıkça şeytanın daha fazla himayesine girer, daha fazla kötülük yapmaya yönelir.

Şeytanın kontrolündeki insanlar, nimetin güzelliğini, zevkini yaşamaları gerekirken, kötülük yapmanın, insanları zora sokmanın, karanlık, kabus ve korku getirmenin peşine düşerler. Yaşadıkları dünya hayatına farklı bir şekilde bakarlar. Ömürlerinin kısa olduğunu bilmelerine rağmen, bu kısa zamanı, kendi menfaatlerini düşünerek, hırs içinde ve düşmanlıkla geçirmeyi tercih ederler. Mücadeleleri ise, sürekli olarak iyi olanlarladır.

İyi olanlar ise, Allah korkusu ile hareket eden insanlardır. Bu insanlar için dünyada yaratılmış güzellikler birer nimettir. Allah korkusu onları hayatları boyunca iyi ve güzel davranışlarda bulunmaya, vefalı ve dürüst olmaya, asla haram yememeye, kimsenin hakkına tecavüz etmemeye, kendinden önce başkalarını üstün tutmaya, dost ve kardeş olmaya, güvenilir yaşamaya, arkadan plan kurmamaya, entrika yapmamaya yöneltir. Böyle bir insan yaşamının her anında güzel ahlaklıdır. Dengesizleştiği, sürpriz karakterler gösterdiği, kendisini kaybedip tanınmaz hale geldiği anlar yoktur. İyi olan, Allah korkusu ile hareket ettiği için, ortam ve şartlar ne olursa olsun mutlaka Kuran’a uygun davranır. İşte bu, iyi olanları kötü olanlardan ayıran en önemli farktır. Bu aynı zamanda kötülerin iyilere olan ezeli düşmanlığının da sebebidir. Onlar, Allah’ın güzel gördüklerinin tümüne savaş açmış olduklarından, Allah’ı sevenlere de düşmandırlar.

Bu dünya hayatı, iyilerle kötülerin birbirlerinden ayrıldığı bir imtihan ortamı olduğundan her ne zaman dünyada bir kargaşa ve kötülük olsa, Kuran’a uygun yaşamanın gerekliliği ile karşılaşılır. Dünya ancak Allah’ın rızasına uygun ve dolayısıyla Kuran’a uygun yaşandığında mutlak dostluğun, kardeşliğin, dürüstlüğün, sevgi ve merhametin yaşandığı kusursuz bir yer haline gelecektir. Dünyanın Kuran’da tarif edildiği şekilde yaratılmış bir yer olması, ahiretin varlığının da önemli bir kanıtıdır. İnsanlar Kuran’a uyup uymayacaklarına göre bu dünyada imtihan edilmektedirler. Yüce Allah bir ayetinde şöyle buyurmaktadır:


O, amel (davranış ve eylem) bakımından hanginizin daha iyi (ve güzel) olacağını denemek için ölümü ve hayatı yarattı. O, üstün ve güçlü olandır, çok bağışlayandır. (Mülk Suresi, 2)


Kusursuzluk, Allah’ın yarattığı ebedi cennette sonsuza kadar tecelli edecektir. Yüce Rabbimiz, kusursuzluk sanatını, cennette en güzel nimetlerle salih müminlere sunacaktır. Cennet, hiçbir kötülüğün, acizliğin, hüznün ve korkunun olmadığı, güzelliğin sonsuza kadar sunulduğu bir mekandır. Nimetlerin en güzelini ve kusursuzunu yaratmaya kadir olan Allah’ın üstün sanatı tecelli eder. Yüce Rabbimiz ayetlerinde şu şekilde haber vermiştir.


Ona yakınlaştırılmış (mukarreb) olanlar şahid olurlar. Gerçek şu ki, ebrar olanlar, elbette nimetler içindedirler. Tahtlar üzerinde bakıp-seyretmektedirler. (Mütaffifin Suresi, 21-23)