Şuanda Ne Dinliyosunuz...?

[kronik]

NURETTİN RENÇBER-dokunma kalsın
Esti bir ayrılık rüzgarı
Anladım gidiyorsun
Düşlerimi yakarak
Sanma sen gidince yanlız birbaşıma kalırım
Bir başıma umutsuz

Dokunma kalsın gömleğimde kokun
Koynumda suskun resmin kanasın

Sürmez ayrılığın acısı
Uzun süremz inan
Geçip gider zamanla
Yanlız söyle bana sevgilim
Bir yıldız nasıl yaşar
Hep kendini yakarak

Haydi git artık yolun acıkolsun
Penceremde güller sararsın solsun

Dokunma kalsın gömleğimde kokun
Koynumda suskun remin kanasın
DOKUNMA KALSIN

[dark_yamtar58]

O kadar koyuyor ki seni sevmeyip bir başkasını sevdiğini bilmek,
O kadar zor ki onu sevdiğin halde bir başkasını sevdiğini söylemek,
o kadar imkansız ki beni sevmesi,
geceler o kadar yavaş geçiyor ki…

onu gördüğümde kalbim öyle hızlı atıyor ki
Gözyaşlarım ona değmese de
sevgim ona çok olsa bile
sonunda kaybedenin ben olduğunu bilsem de
AĞLAMAYACAĞIM…

[Abdurrahman 58]

kronick Nickli Üyeden Al?nt?

iyi gönderme yapıyorsun ha serkann

yok abla ya ne göndermesi:(
bundan başka bşi dinlemiorm nerdeyse.belki üst üste 10 defa dinlerim.


şu anda : ONUR ŞAN-DAĞLARA TAŞLARA...

[dark_yamtar58]

BEN SENDE HAPİS KALDIM


Hüzüne sardım günleri tütün misali içiyorum
Geceleri yastığa gömdüm suslarımı yaşıyorum
Bir deniz deryasında gözlerim vardı
Bir gök kubede kanatlarım
Bir seher yelinde şarkılarım
Suslara bıraktım kendimi
Şiirlerimle yaşıyorum

Bağaramadım 7 cihana seni
Benim diyemedim
Uzandım tutamadım bir düştün içimde
Sustum kimseye söyleyemedim

Hüzüne sardım günlerimi tütün misali yüreğim
Her dumanı ciğerime işliyor
Suslara bıraktım seni sadece gözlerim söylüyor
Sen senle ben benle kald

[dark_yamtar58]

Biliyorum, hiç beklemiyordun bu daveti. Birden geliverdi değil mi? Ansızın vurdu şakağına; saçaktan düşen buzdan kılıçlar gibi. Şaşırdın. Huzurunun göbeğine irice bir taş savruldu; halka halka titremede gönlünün düştüğü göl şimdi. Neşesi kaçtı vaktin; sevinçlerini pervane ettiğin mumlar titredi, bitti. Akrep ve yelkovanın ayakları dolandı; beklediğin “az sonra”lar havada asılı kaldı. Hüznün ölü kelebekleri kıpırdadı, sızılandı. Aşinâlığın tadı bozuldu; acının ketum, kekre sütunları devrildi göğsüne. Başını yasladığın uzun saatler, uzanıp uyuduğun bitmez günler vaadlerini yerine getiremeyeceklerini söylediler; yüzleri yerde, mahçup. Oyala(n)dığın ağaç gölgeleri çekildi üzerinden. Avunduğun/avuttuğun haz perdeleri parelendi. Gözlerini ıslatamadan giden yağmurlar elindeki şemsiyeyi uçurdu. Konforunu bozmamak için parmak uçlarına basa basa odana giren, kalbini kanatmadan usulca gidiveren uzak acılar yakana dolandı şimdi. “Daha dün konuşmuştuk ama…” diyorsun. “Ama nasıl olur!”lar çekip çekiştiriyor iki yakanı. “Hiç beklenmedik bir ölüm!” “Vakitsiz” “Erken!” “Sürpriz!”

[kronik]

Biliyorum, hiç beklemiyordun bu daveti. Birden geliverdi değil mi? Ansızın vurdu şakağına; saçaktan düşen buzdan kılıçlar gibi. Şaşırdın. Huzurunun göbeğine irice bir taş savruldu; halka halka titremede gönlünün düştüğü göl şimdi. Neşesi kaçtı vaktin; sevinçlerini pervane ettiğin mumlar titredi, bitti. Akrep ve yelkovanın ayakları dolandı; beklediğin “az sonra”lar havada asılı kaldı. Hüznün ölü kelebekleri kıpırdadı, sızılandı. Aşinâlığın tadı bozuldu; acının ketum, kekre sütunları devrildi göğsüne. Başını yasladığın uzun saatler, uzanıp uyuduğun bitmez günler vaadlerini yerine getiremeyeceklerini söylediler; yüzleri yerde, mahçup. Oyala(n)dığın ağaç gölgeleri çekildi üzerinden. Avunduğun/avuttuğun haz perdeleri parelendi. Gözlerini ıslatamadan giden yağmurlar elindeki şemsiyeyi uçurdu. Konforunu bozmamak için parmak uçlarına basa basa odana giren, kalbini kanatmadan usulca gidiveren uzak acılar yakana dolandı şimdi. “Daha dün konuşmuştuk ama…” diyorsun. “Ama nasıl olur!”lar çekip çekiştiriyor iki yakanı. “Hiç beklenmedik bir ölüm!” “Vakitsiz” “Erken!” “Sürpriz!”

İşine ara vereceksin bugün… Kocaman bir pürüz olup çıkıverdim karşına. Hızını kestim hayatının. Üzerine saldım kaygılarını. Köşe bucak kaçtığın korkulara sobelettim seni. Ölümle arana koyduğun duvarı yıktım. “Ölüm bize de yaklaşırmış/yakışırmış” dedin. “Ölmesi kanıksanmış, ölünesi bir yaştayız artık.” “Rahmetli…” sıfatını ismimin üzerine yumuşak bir şal gibi atıvereceksin.

İki yakasında da eksiğim İstanbul’un. Vapurların hiçbiri beklemiyor beni iskelede. Ben öldüm diye şeritleri eksilmedi otoyolların.

Hayret! Ben öldüm bu defa… Şimdiye kadar hep başkalarıydı ölen. Gitsen de bir gitmesen de bir, bir cenaze olacak cami avlularından birinde…

Seni bilmem ama ben bu cenazeye mutlaka gitmeliyim. Ayıp olur, çok ayıp… Davetlilerin yüzüne bakamam sonra. Dediği gibi şairin, bir musallâlık saltanatım bu benim. Başroldeyim.

Toprağa konulacak adam rolü benim. Ardından ağlanılacak adamı ben oynayacağım. Hiç itirazsız karanlığa uzanmak bana düştü bu defa. Üzerine toprak atılan adamı… Unutulmuşluklar altında yüzü erimeye bırakılan adamı… Hüzünlerin münasebetsiz müsebbibi olacak adamı… Ayakkabısı kendisini beklerken bağları çözülecek adamı…. Elbiseleri evden çıkarılacak adamı… Ben oynayacağım.

Yatağı soğuk kalacak adamı… Akşam eve dönmeyecek adamı… Kapıyı çalması beklenmeyecek adamı… Sofrada yeri olmayacak adamı… Adı telefon rehberinden silinecek adamı… Şehrin dudaklarından yarım ağız çıkmış bir hece gibi önemsizleşecek adamı…. Ben oynayacağım. Sevinçlerin ortasına en fazla bir hıçkırık gibi sokulsa bile hatıraların eşiğinden yüz geri edilecek adamı… Resmine bakıp bakıp da ağlanacak (yoksa ağlanılmayacak mı?) adamı… “Adı neydi… Hani..!” diye yokluğu kanıksanacak adamı… Soluk bir resimde mahzun bir tebessümün ardında aşklarını saklayan, susturan adamı… Ben oynuyorum bugün… Sahnedeyim.

Beklerim.

En öndeki olmalısın ayakta duranların. En dik duranı.

İşte davetiyen:

Canını çok seven, her günün sabahında burada sonsuzca yaşayacağına yeniden kanan, her lezzetin tükenişinde ölümün yanına uğradığını unutan, her hazzın zirvesinde yakasındaki ölümlü etiketini isteyerek düşüren, her yaz sıcağında içi dünyaya iyiden iyiye ısınan, doğduğu yılın rakamının büyüklüğünün kendisini kabirden uzak tuttuğunu sanarak avunan, kalbinin her atışında ölümlerden döndüğünün farkında olmayan, damarlarının bir köşesinde ansızın geliverecek pıhtılardan yapılmış veda haberleri saklayan, ayrılıkların çatlaklarından giren hüzünleri ölümün nefesi gibi yudumlayan, sevenlerinin gözlerinin ışığına sığınarak ısınan, unutulmayı, yok sayılmayı en ürkütücü uçurum bilen, güzelliğini aynaların kırıklarında arayan, toprağa girmeye üşenen, uzun süredir aramızda yaşayan dostumuz, arkadaşımız, sırdaşımız, kardeşimiz, babamız, evladımız, şimdilik unutmayacağımızı umduğumuz, bir süre unutmaktan utanacağımız, sonra unutacağımız, en sonunda unuttuğumuzu da unutacağımız

Talha Bora Öge
Doğduğu gün yakalandığı fanilik hastalığından, uzun süredir yatalak olmasına yol açan “her nefis ölümü tadacaktır!” yarasından, ömür boyu sancısını çektiği amansız yaşama rahatsızlığından kurtulup aramızdan ayrıl[maya ayarlan]mıştır.

Cenazesi -umulur ki- en uzak zamanda, sızılarının köşe başlarında kılınan cenaze namazını takiben kaldırılacak, gözünden (belki gönlünden) uzak bir yerde unutuluş toprağına gömülecektir
TALHA BORA ÖGE-CENAZEME GELİRMİSİN ?

[dark_yamtar58]

İşine ara vereceksin bugün… Kocaman bir pürüz olup çıkıverdim karşına. Hızını kestim hayatının. Üzerine saldım kaygılarını. Köşe bucak kaçtığın korkulara sobelettim seni. Ölümle arana koyduğun duvarı yıktım. “Ölüm bize de yaklaşırmış/yakışırmış” dedin. “Ölmesi kanıksanmış, ölünesi bir yaştayız artık.” “Rahmetli…” sıfatını ismimin üzerine yumuşak bir şal gibi atıvereceksin



Çok güzel bir yazı çıktı aldım üç defa okdum.!!!

Herhalde birkaçdefa daha okuyacağım.Emeği geçenlere teşekkürler.

[tatli-dilli]

Ebru Gündeş - Dert Faslı

Yine akşam oldu, dert faslındayım
Üstüme, üstüme gelir geceler
Ah bu ne yangın, ah bu ne derttir
Buna eyvah yar
Yürek yareler içinde sarılırsa sar

Aşk dilencisiyim şimdi sayende
El açtım mutluluk dileniyorum
Sana bin türlü beddua ederdim de
Kalbim olmaz diyor, kıyamıyorum

Yine akşam oldu dert saya saya
Beni demden deme koyar geceler
Ah bu ne yangın, ah bu derttir
Bu ne eyvah yar
Yürek yareler içinde, sarılırsa sar

Aşk dilencisiyim şimdi sayende
El açtım mutluluk dileniyorum
Sana bin türlü beddua ederdim de
Kalbim olmaz diyor, kıyamıyorum

[dark_yamtar58]

A DOSTLAR BENİM DE BİR GÖNLÜM VAR

Nedir beni kendimle kendim kılan

azarlayan beni

bu hain pusu nedir.



Esenlik içinde miyim yoksa çaresiz miyim

hiç aldırmıyor bana aldırmıyor çünkü

içimde taht kurmuş o acımasız zemheri.



Ama n olur kalmasın artık

kalmasın uzaklarda yüreğini çatlatan biri

acıyla inleyen biri ukdesi olan biri.



Peki yetiyor mu bana bu çınar ağacının

müntesip serinliği Müslim aydınlığı

kuşları azad edelim su verelim yolcuya.



A

Dostlar

Benim de bir gönlüm var.

[SivasLady]

HIM - Join Me In Death


.............................. ...