DİVRİĞİ-Çamurlu

[Serd@r]

Nüfusu: 61

İle Uzaklığı: 223 km

İlçeye Uzaklığı: 59 km

[seva]

Tarihi

Yaşlılarımızın söylediğine göre köyümüz 1800’lü yıllarda kurulmuştur. Köye ilk Can’lar yerleşmiş ancak daha sonra başka yerlere göç etmişler akabinde de Çınar’lar gelmiştir. Çınar’ların gelmesinin ardından Can’ların tekrar köye dönüş yaptıkları yaşlılarımız tarafından söylenmektedir.

Köyde yerleşimin başladığı Osmanlı döneminde toprak sistemi sipahi ve tımar usulü yapılırdı. Derebeylerin altında Ayanlar bulunurdu ve bu Ayanlar köylerde oturup her tarlanın icarını alırdı. Bizim köyümüzde de köylünün ekip biçip emek sarfettiği topraktan Divriği’li Ayanoğulları icar alırdı. Ayanoğlulları köyü çiftlik olarak kullanır, ilkbaharda köye gelip sonbahara kadar köyde oturur, her tarladan icar alır ve yiyecekleri sıra ile her gün köylülerden biri tarafından karşılanırdı.

1930’lara köylüyle hiçbir problem yaşamayan Ayanoğullarının bu yıllarda köylülerle arası açılır. Ağa bir gün yediği pilavın yağsız olmasından dolayı pilavı geri çevirip köylüye bozuk atar. Bu haberi alan köylülerden Süleyman Çınar ağa ile kavga eder. Normalde ağa ile arası iyi olan Süleyman Çınar ağayı tehdit ederek köyü terk etmesini söyler. Süleyman Çınarın kardeşi Mahmut Çınar(Efendi) bu sorununun çözüme kavuşması için uğraşır ve çevredeki köylülerle de konuşarak bundan sonra ağaya icar verilmemesi konusunda anlaşır.


Bunun üzerine ağa ile köylü mahkemelik olur ve mahkemeler 1934 yılına kadar sürer. Mahkemeler Sivas ve Kangal’da yürütülür ancak o sıralarda Sivas’ta büyük nüfuzu olan ve il meclisinde bulunan Hacı Ağa mahkeme hakimini de tanımaktadır. Mahmut Çınar ağanın mahkemeyi etkileyeceği endişesini taşımaktadır. Bunun üzerine bundan sonraki mahkemenin Kemaliye’de yapılmasını talep eder ve talebi onaylanır. Mahkeme Kemaliye’de devam eder. Ağa ehli vukuf (bilirkişi) bulmakta zorluk çeker. Kısa bir süre sonra ağa ölür. Delil yetersizliği ve ölümden sonra ağanın varislerinin çoğalması sebebi ile işler zorlaşır ve dava iptal edilir. O günden sonra ağa köylüyü, köylü ağayı tanımaz ve köylü kimseye icar ödemez. Ancak köylünün tapusu da yoktur.

(Bu bilgiler Rıza Doğan, İsmail Çınar, Mehmet Çınar ve Süleyman Durmuş’tan alınmıştır)

Kültür

Okuma yazma 1938-1939 yıllarında köy odalarında başlamış, o zamanlar 3 yıl okutulmuştur. 5 yıllık ilköğretim 1951 başlatılmıştır.

İlk mezunlardan Musa Şeref Ömür avukat olarak tahsilini tamamlamıştır.

İlk okulu bitiren ilk bayan Fatma Durmuş (1957)

İlk ve tek bayan muhtarımız Sultan Aydoğmuştur.

Bildiğimiz kadarı ile ilk üniversite mezunu bayan köylümüz Sn.Melek Çınar olup kendisi 1977 yılıda Gazetecilik ve Halkla ilişkiler bölümünden mezun olmuştur.

1969 yılında Hüseyin Çınar Türkiye Birlik partisinden milletvekili seçilerek bizim mecliste temsil etmiştir.

Bugün üniversitelerin birçok dalında okuyan veya mezun olan gençlerimiz geleceğimizin aydın yüzünü oluşturmaktadır.

Coğrafya

Köyümüz Sivas ili, Divriği ilçesi, Sincan Nahiyesine bağlı, Ahmetören, Özbağ, Sırçalı, İğdeli, Yusufşeyh, Karaman, Kırkgöz köylerinin arasındadır. Sivas’a 140 km, ilçeye 58 km, Çetinkaya’ya 30 km dir.

İklim

Köyün iklimi, karasal iklimi etki alanı içerisindedir.

Nüfus
Yıllara göre köy nüfus verileri
2007
2000 61
1997 116


Köyde Yerleşim:
Kuruluşunda 9-10 hane olan köy 1960’lı yıllarda kentlere göç etmeden önce 80 haneye ulaşmıştır. Göçlerin başlamasının ardından köyde kalan hane sayısı 7-8 eve düşmüş ve 1997 yılından sonra yazı köyde geçirenlerle birlikte 20-25 eve ulaşmıştır

Göçler: İstanbul’a ilk 1928’de Hasan Günday, İsmail Bakar ve İsmail Dilber gitmiştir. Köyden Giresun’a ve Samsuna oradan da vapurla İstanbul’a 30 günde ancak gidebilmişlerdir. Daha sonra İstanbul’a gurbete gitme başlamışlardı. 1955’te Hüseyin Çınar (Ali oğlu) , Hüseyin Çınar (Kahraman oğlu) ve Hüseyin Yurttaş aileleriyle birlikte İstanbul’a gelip Gaziosmanpaşa’da Karlıtepeye yerleştiler.Daha sonra yavaş yavaş köylüler İstanbul’a ve bazı köylülerimizde Mersin’e göç etmeye başlamıştır.

1962 yılında ilk olarak Hüseyin Can (Yusuf), Musa Durmuş ve Mustafa Günday Almanya’ya gitmiş sonrada çoğalmaya başlamışlardır.

1960’lı yıllardan itibaren Köyü terk edip yoğunlukla İstanbul’da Gazi mah, Pınar Mah, Nurtepe, Sanayii, Tarabya, Sarıyer, İçerenköy, Sultanbeyli, Çekmeköy, Bakırköy gibi semtlere yerleşilmiştir. 1989 yılında derneğimizin kurulması ile bu dağınık yerleşmeye rağmen köylülerimiz arasındaki komşuluk bağları daha güçlenerek devam etmiştir.

Köyde Aşiretler: Anadolu’nun birçok yöresi gibi Çamurlu köyü 4 aşireti içinde barındırdı. Bu aşiretler Kurmaşlı Aşireti, Canbek Aşireti,Şadılı Aşireti ve Türkmen Aşireti

Ekonomi

Köylülerimiz geçimlerini tarım ve hayvancılıkla sağlamışlardır. Köyümüzde buğday, arpa, fiy mercimek, burçak ,yonca ekimi yapılır. Karasal iklime sahip bölgede çam, ardıç, alıç, kuşburnu, kavak,ıhlamur,ceviz,çınar ağaçları yetişir.

Muhtarlık

Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.

Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:

2004 - Fevzi Çınar
1999 - Mehmet Ali CAN
1994 - Ali KAPLAN
1989 - İsmail ÇINAR
1984 - İsmail ÇINAR

Altyapı bilgileri

Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi yoktur ancak ptt acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.