MERKEZ BEYPINAR KÖYÜ...

[Abdurrahman 58]

İrade-i Seniyye



Osmanlı Devleti'nde özel veya resmî bir iş hakkında
verilen padişah emri.

Önceleri sadrazamların arzları üzerine, yani telhis ve takrirlerin üst
kenarlarına yazılan padişah mütalaalarına hatt-ı hümâyûn denilirdi. 1839’dan
itibaren ise padişah emirlerine “irâde, irâde-i şâhâne” veya “irâde-i seniyye”
denilmeye başlandı.



Hatt-ı Hümâyûnda, konu ile ilgili belge, ekleriyle birlikte padişaha
sunuluyordu. Padişah da konu hakkında kararını bizzat kendi el yazısıyla
belgenin üst tarafına yazıyordu. İradelerde ise, arz tezkiresi adı verilen
telhisler, padişaha değil “serkâtib-i şehriyâri” denilen başkâtibe yazılmaya
başlandı. Padişahın kendisine okunan arz tezkirelerinde belirtilen konu
hakkındaki kararı, serkâtib tarafından aynı tezkirenin sol alt köşesine, yan
olarak yazıldıktan sonra yine sadrazama iade edilirdi.



İradeler, sadrazamlardan başka diğer nazırlara da tebliğ olunurdu. Ayrıca 1908’e
kadar diğer nazırlar da resmî veya hususî meselelerde arzlarda bulunur ve
irâde-i seniyye alabilirdi. Fakat 1908’den sonra, sadece sadrazamlara münhasır
kaldı. Bu dönemde padişahlar, nazırlar heyetinin kararlarını imzalamakla
yetindiler.

[Abdurrahman 58]

Surre Alayı



Osmanlı pâdişâhlarının her yıl hac mevsiminde Haremeyn-i
şerîfeyn ahâlisine, zâhidlere, mukaddes yerlerin ve hac yollarının emniyetini
sağlayan Mekke şeriflerine ve Hicaz bölgesinde yaşayanlara gönderdikleri para ve
değerli eşyâlara surre; bunları götüren topluluğa da surre alayı denirdi.




Bilinen ilk surre alayları, Abbâsiler devrinde (750-1258)
gönderildi. Eyyûbiler (1174-1250) ve Memlukler (1250-1517), bu güzel âdeti devam
ettirdiler. Herşeyin en güzelini Haremeyn-i şerifeyne lâyık gören Osmanlılar da,
surre alaylarının en güzellerini gönderdiler. Osmanlı Devletinde bilinen ilk
surre alayı, Yıldırım Bâyezîd Han tarafından Edirne’den gönderildi. Gönderilen
hediyeler arasında 80.000 altın para da vardı. Çelebi Sultan Mehmed Han, Sultan
İkinci Murâd Han ve Fâtih Sultan Mehmed Han zamânında artarak devam etti. Yavuz
Sultan Selim Hanın Halife-i Müslimîn olmasından sonra daha da sistemleştirildi.
Bu hizmet devletin yıkılışına kadar en zor şartlarda bile devam ettirildi.



Surre-i hümâyûn, Haremeyn evkafı nâzırı olan dârüsseâde ağalarının sorumluluğu
altında hazırlanırdı. Gönderilecek para ve eşyâların listesini gösteren surre-i
hümâyun defterlerini dârüsseâde ağasının yazıcısı ve haremeyn müfettişi
müherlerdi. Daha sonra defterdâr tarafından imzâlanan defterlere nişancı tuğra
çekerdi.



Bundan sonra Pâdişâhın Mekke Emîrine hitâben yazdırdığı nâme-i hümâyûn,
kızlarağası tarafından surre emînine teslim edilirdi. Bu esnâda Kur’ân-ı kerîm
ve na’tlar okunur, kurbanlar kesilir, buhûrdânlar yakılır, tekbir getirilir,
duâlar edilirdi. Receb ayının on ikisinde Üsküdar’a geçirilen surre alayı halkın
coşkun sevgi gösterileri arasında yeni hediye katarları ve hacı adaylarının da
iştirâkı ile Hicaz’a doğru yoluna devam ederdi. Yol üzerinde bulunan beylerbeyi
ve sancakbeyleri surrenin emniyetini temin etmekle mükelleftiler.



Surre alayı Haremeyn’e doğru ilerlerken, geçtiği yerlerde ihtişamlı merâsimler
yapılır, surre hediyeleri yüklü yeni yeni katarlarla birlikte hacı adayları da
katılırdı.



Surre-i hümâyunla gönderilen paralar, Harameyn’in masraflarına sarf edilirdi.




Surre-i hümâyûnda paralar dışında gönderilen ve nâdir bulunan kıymetli halılar,
seccâdeler, murassa avîzeler, şamdanlar, paha biçilmez mushaf-ı şerifler,
levhalar, puşideler (örtüler), gümüş perde halkaları, okkalarla buhurlar,
elbiseler, Mekke Emîrine mahsus sırmalı ve işlemeli kaftan, mücevherli kılıç,
inciden tesbih ve daha pekçok kıymetli hediyeyse, Mekke ve Medîne’deki mübârek
makâmlara, seyyidlere, şerîflere, fakirlere, zâhidlere hediye edilirdi.
Gönderilen hediyeyi alanlar, kendilerine göre, keselere zemzem, hurma gibi
hediyeler koyarak surre ile geri gönderir, karşılıklı hediyeleşirlerdi.



Bu arada Kahire’den gönderilen surre alayında yer alan yeni Kâbe örtüsü
merâsimle eskisiyle değiştirilirdi. Mekke Emîri eski Kâbe örtüsünü İstanbul’a
gönderirdi. Bu Kâbe örtülerinden İstanbul’da pekçok câmide bulunmaktadır.



Surre alayları, 1864 yılına kadar kara, bu târihten 1908’e kadar deniz, daha
sonra da demiryoluyla gönderildi. Surre alaylarının sonuncusu 1915 yılında
gönderildi. Daha sonra Mekke Emirinin isyânı (1916) ve toprakların elden çıkması
sebebiyle gönderilen surre alayları yerine ulaşamadı.

[Abdurrahman 58]

Kaht-ı Rical



Bir ülkede, büyük devlet ve siyaset adamları ile âlimlerin bulunmaması,
yetişmemesi.

Osmanlı Devleti'nde bilhassa Tanzimat'tan sonra “kaht-ı rical” tabiri çok
kullanılmıştır. Devlet adamlarının yetişmemesi, âlimlerin çok azalması, devletin
yıkılış sebeplerinden birisidir.



Büyük imparatorluk hâlindeki Osmanlıları yıkmanın tek şartının, onları ilimden,
dirayetli devlet adamlarından mahrum bırakmak olduğuna inanan İngilizler (iki
asır boyunca bu iş için uğraştılar), fen ve din ilimlerinin okutulduğu
medreselerin yozlaşması için var güçleriyle çalışarak, 19. asrın sonu ve 20.
asrın başında arzularına tamamen ulaştılar. Artık Osmanlıda, devlet ve ilim
adamı sayılabilecek çok az kimse yetişti. Bu bakımdan, o zamanlar, kaht-ı rical
tabiri günlük lisanda çok kullanılır oldu.

[Abdurrahman 58]

Kılıç Alayı



Osmanlı pâdişâhlarının tahta oturduklarının ikinci ile
yedinci günü arasında Eyyüb’de hazret-i Hâlid İbn-i Zeyd’in türbesinde kılıç
kuşanmaları merâsimine verilen isim. Bir kısım İslâm devletlerinde olduğu gibi
kılıç kuşanma Osmanlılarda da kânun olduğundan, bu âdet ve an’ane
saltanatlarının sonuna kadar devâm etmiştir.

Dînî ve askerî bir durum arz eden merâsim iki safhalıdır. Birincisi; törenin
yapıldığı yere kadar gidiş ve gelişi ihtivâ eden kılıç alayı; diğeri de mukaddes
emânetlerden olan kılıçlardan birinin kuşanma safhasıdır. Buna taklîd-i seyf
denilmektedir.



Kılıç kuşanma âdetinin Osmanlılarda kesin olarak hangi târihte ihdâs edildiği
bilinmemektedir. Vakâyinâmelere göre, Sultan İkinci Murâd, babasının Edirne’de
vefât haberi üzerine Amasya’dan Bursa’ya geldiğinde âlimler ve eşraf tarafından
şehir dışında karşılandı. Karşılamaya gelenler arasında bulunan dedesi Yıldırım
Bâyezîd’in dâmâdı Emir Sultan tarafından “el-muzaffer dâimâ” şeklinde biten bir
duâdan sonra kendisine kılıç kuşatıldı. Bu “el-muzaffer dâimâ” ibâresi, İkinci
Murâd Hanın tuğrasında yer aldı.

[Abdurrahman 58]

Şahıslarda değil, “hakta ve hakikatte birlik” ilkesini benimseyen,hayırlı ve güzel işlerde eksiği olabilen ama adı asla kötü bir işle anılmayan, helal çizgisinden sapma göstermeden, “kul hakkına riayet” hasiyetini dünya görüşünün merkezine yerleştiren insandır. isimlere ve şekillere bakarak, “kabul ve ret” anlayışını benimsemeyen, her dem üretken ve faydalı olan, vatanına ve değerlerine ihanet etmeyen onurlu ve şahsiyetli insandır.
Yaratılanı,Yaratan’dan ötürü seven,samimiyetini yaptıklarıyla gösteren, içyüzleri gösterecek bir aynanın karşısına geçmekten, zerrece tereddüt etmeyecek derecede, içi-dışı bir olan insandır.Gayesi Allah Rızası olduğu için,lügatinde kaybetmek diye bir kelime olmayan, daima ümit var olan,huzur ve selamete kavuşturacak aklın, ilahi vahyin ışığında yol alan aklın olduğunu bilen insandır.Hayra yönelik değişme ve değiştirmenin en etkili yolunun,“anlayarak okumak ve yaşayarak öğretmekten”geçtiğini bilen insandır.

Mevlana’ca hoşgörü,Yunus’ça sevgi,Yavuz’ca cesaret ve karar sahibi olan insandır.

Adalet temeli üzerinde yükselecek olan, yani bir “sevgi ve rahmet medeniyetini” inşa etme azim ve kararında olan, mazluma umut zalime korku salan bir nizam-ı âlem ülkücüsüdür.



Allah’a iman eden ve islam’ı ,insanlığın ışığı olan Hz. Muhammed (s.a.v.)’in yaşadığı gibi yaşamaya çalışan bir müslümandır.“Besmele her hayrın başıdır” emri gereğince, işlerine besmeleyle başlayandır.Hakk’ın hatırını her şeyin üzerinde tutan, haklının safında yer alan ve haksızlıklara karşı çıkandır.

Allah’ın hoş görmediğini -her ne adına olursa olsun- asla hoş görmeyendir.Hakça paylaşan , Allah Rızası için malından ve parasından ,imkanları ölçüsünde muhtaçlara vereceği sadakayı, baş kakmadan ve gösterişe kaçmadan veren insandır.Tüysüz yetimin hakkını bile göz ardı etmeyen, helal-haram konusunda kılı kırk yararcasına hassas olan,Zerre kadar hayır ve şerrin karşılıksız kalmayacağını bilen ve de “kul hakkın riayet hassasiyetini” dünya görüşünün merkezine koyan insandır. Sınırsız hayrın adı olan “ilay-ı kelimetullah” (Allah’ın kelâmını yaymak ve onunla yücelmek) yarışında önde olmayı isteyendir.
Çevresine ve dünyaya Rahmani değerlerle nizam vermeye çalışan ve de “doğrularda birlik” ilkesini benimseyen bir nizam-ı âlem ülkücüsüdür. Milli şairimiz M. Akif Ersoy’un “tek dişi kalmış canavar” olarak tanımladığı, sömürgeci batı medeniyetinin
yerine , insanlığa , adalet temelleri üzerinde yükselecek olan yeni bir “sevgi ve rahmet” inşa etme azim ve kararında olandır.
Konuşan değil gerçekleştiren, samimiyetini yaptıklarıyla gösteren, güçlü olmanın yolunun samimi olmaktan geçtiğini bilendir.Kaldırılan her taşın altından çıkmayan, yapmadıklarını anlatmayan, iş başa düşünce kaçmayan, münafıkça tavırlar sergilemeyen, özü-sözü bir olandır.
Politikadan günlük yaşantısına kadar , “çıkarcılığı ve aldatmayı” tarz haline getiren , adeta avlayacakları kuşlara yem atan avcılara benzeyen insan müsveddelerinden, nefret edendir.insanlar arasında “gönlünü avucunu içerisine koyarak” utanmadan dolaşabilecek kadar ,gönlü temiz bir iman eridir.Yunus’un deyişiyle, “dergahına eğri odun yakıştırmayan” bir hassasiyetin sahibidir.
Temiz yaşayan, temiz giyinen, insani münasebetlerinde ölçülü ve seviyeli olandır.
Aldatmayan ve aldatmayacak derecede feraset-basiret sahibi olan , kalesinde gördüğü golün, pasını vermeyecek ölçüde tedbirli ve aynı zamanda strateji geliştirebilendir.
Hedefe varmak ve başarmak mecburiyeti olmayan, ancak gerekeni “gerektiği şekilde” yapma zorunluluğu olan insandır. Kabe’yi inşa eden ibrahim peygambere, “seslen Allah’ın kullarına, yönelsinler Kabe’ye” vahyi gelince “Ya Rabbi benim sesimi kim duyarki?” cevabını verir. Bunun üzerine yüce Allah,“senin görevin seslenmektir,duyurmak ise bize aittir.” buyurur.
Hiçbir zaman duygularını aklının, aklını da ilahi vahyin önüne geçirmeyendir. Ürkütülmüş bir serçenin çırpınışından ürperen merhametli bir gönüle;Allah’ın ölçülerine ters düşen söz, hal ve harekette ana-babasını bile tanımayacak derecede katı bir kalbe sahiptir.Mazluma umut, zalime korkudur…
KATKIDA BULUNAN:Eğitimci-Yazar Fevzi YALÇIN

[Abdurrahman 58]

yine sessizsin köyümün sayfası...............

[Abdurrahman 58]

MEHMET YILDIZ SİVASSPORDA KALACAKTIRRRRR
KMSE ENDİŞE ETMESİNNNNNNNNNNN

[Abdurrahman 58]

hadi artık.nerdesiniz pueeyyyyyyyyyyyyyyyyyy

[Abdurrahman 58]

neyse eninde sonunda geleceklerdirrr

[Abdurrahman 58]

BEYPINARDAN UÇAN KUŞLAR SİVAS YAYLASINDA KIŞLAR
BİZ KOREYE ŞEHİT VERDİK POTİNİ KANLI ÇAVUŞLAR..