Nerede o eski günler

[mansur58]

Yaşlı bir kadının ağır file taşıdığını görünce sokakta,
bizler koşardık.
“Bırak teyze, biz taşırız.” Derdik..
Bütün kadınlar çocuklara güvenirdi.
Bütün çocuklar, yaşlı kadınlara saygı sergisinde gezerdi sanki.
Bahşiş verirlerdi kabul etmezdik.
Alış-verişe bakkala gönderirlerdi bizleri,
üzerini kuruşuna kadar geri verirdik.
Saçlarımızı okşamanın gururu yeterdi,
bizlere...

Şimdi sokaklarda yürüyen kadınlar,
dört bir yanıni kolaçan etmeden yuruyemiyor,
çantasını kim kapacak diye.
Artık ne hak kaldı, ne hukuk!
Kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Sanki (!) kurulan düzen meyvesini veriyor...

Otobuse dolmusa bindigimizde,
Ayakta kalan bayanlara,
Yerimizi vermezsek icimiz icimizi yerdi....
Bu erkeklik degildir derdik....
Simdilerde altmis yasindaki bayana yerini vermemek icin
Basini cam tarafina ceviren soysuzlarla dolu toplum..

Sokak ortasında bir kadının ırzına geçilse,
birileri sırasını bekliyor,
diğerleri alkış tutuyor. Kalanlar da,
“Bana ne kardeşim,
kadın da dikkat etseydi” diyor.
Giderek, herkes birbirine benziyor.

Bu toplum yalanı talanı sevdi.
Mukaddesata saygısiz olanı, ikiyüzlüyü...
Toplumun infilak etmiş halidir bu sokaklar.
O yüzden, kadınlar yürüyemiyor,
çocuklar tedirgin,
zorbalık kapılara dayandı.

Komşunun komşuya güveni kalmadı.
Sokaklar tedirgin!
Sokaklar kan kokuyor, cinayet kokuyor.
Bu ülkenin namuslu çocukları, hala kendilerine
güvenecek yaşlı kadınlar arıyor.
“Bırak teyze biz taşırız” diye...

Şimdi Kadınlar, çocuklardan bile kaçıyor.
Azar azar bir mezar kazılıyor ülkemize.
Çocuklara bile güvenini yitirmiş
bir ülkenin geleceği olduğunu mu sanıyorsunuz !?..

Herkes kendi kirinden pisliginden memnun.
Bakıyorum da,
toplumun alnı ak, yüreği bahtiyar (!)

O yüzden kimse sifonu çekmiyor.

Islam’dan kurtulduk ,
Layik olduk adam olduk diyen hokkabazlar,
Bu toplum kimin eseri.....

“Sakın şehrin sokalarina çıkayim deme,
Insanligini satanlari bulursun,
Ölürsünde bin kez orada,
Göz yaşlarına garip garip bakan,
Canavarları görürsün...”

Ne aci bir şey(!) guya kadini kurtardilar,
sokakta kafeslenme özgürlük oldu....
“Göz açuben gordugum
Gonul verip sevdigim....” sadakatli turkuler,
yerini “Bos ver bos ver arkadas baska bulursun...”
eskimisse at gitsin ziriltilarina birakti...
Bir elinde cimbiz, bir elinde ayna, umurundami dunya..

Elveda ask elveda kalbimin en temiz hislerini,
senin icin sakladigim helalim …
Allah’a ragmen kurulan sistemlerde esya cok pahali insan ucuz;
Bir arabayi almak icin dunyanin parasini doker
bir suru vaktini verir,
brokratik engelleri aşar,
güç bela islemleri tamamlar ve ancak arabaya sahip olurken,
15-20 senede yetisen bir genc kiza birazcik yanasmak,
onun her seyine sahip olmaya yetiyor....

Her sarkida bir feryat,
Saclarin neden beyazlanmis arkadas…..
Bilmemki bu dunyaya ben niye geldim…
Simdi meyhaneler, kumarhaneler teselli pinari,
Susadikca icilen, icildikce susuzlugun dayanilmaz hale geldigi,
teselli seraplari....alkolle uyusturup soru sormayi onlemek.....

İcim sonsuza uzanıyor ve bagiryorum “Ebedi olmak istiyorum”
Soruyorum kendime aglamak acilarimi dindirmeye yetermi acaba??
Butun toplumumuzu yatak kiyafetleriyle dolduran genc kizlarimizi
ne yapacagiz??
Soyleyin ideolojiler insana ne verdiniz???
Hani gonul aleminiz?
Nerde onun iç mimarisini kuracak projeleriniz ???
Gul bahcelerini kuruttunuz simdi diken bahcelerinde yol aliyor insanlik...

Ama sizin koydugunuz butun engelleri, barikatlari,
bir bir aşarak şanli bir nesil geliyor...
ne kadar korksanizda korkunuzun sonunuzun gelmesine faydasi yok ,
korktukca zulmünüz artiyor,
zulmünüz arttikca uyaniş devam ediyor....
Siz istesenizde istemesenizde ALLAH nurunu tamamlayacaktir.

Kalın sağlıcakla
mansur58

[hicre58]

Nerede o eski günler... Çok teşekkürler çağımızı özetleyen güzel bir yazıydı kaleminize sağlık..

[mansur58]

Allah razı olsun.

[Cley]

Zaman eski zaman değil
Duman eski duman değil
Katılacak toz kalmadı

Aklınızı vurun taşa
Çözüm aramayın boşuna
Sunulacak tez kalmadı

Gün tükettik rüyalarla
İflas ettik riyalarla
Verilecek poz kalmadı

Budadık yeşil dalları
Yamulttuk bütün yolları
Yürüyecek iz kalmadı

Adama düştü ürkeklik
Madama kaldı erkeklik
Paylaşacak koz kalmadı

Hak sözü işittik duyduk
Yinede şeytana uyduk
El açmaya yüz kalmadı

Hayatımız terelelli
Meşrebimiz çiftetelli
Çalınacak saz kalmadı
......................U.I.

[mansur58]

Zamanı anlatan çok güzel bir şiir,

paylaşım için Allah razı olsun.

[AĞAOĞULLARI]

Saygıdeğer Mansur58. zaman kalburunda elenen bizleri ve geçmiş zamanın güzelliklerinin içinizde bıraktığı duyguları çok güzel duygu yüklü cümlelerle ifade etmişsiniz .elinize yüreğinize sağlık. Bizim kuşak sevginin, saygının yok olduğu yılların son demlerini yaşıyor. Gelecek neslin gideceği yön belli değil yere düşmüş kuru yaprak misali . Rüzğar nereye sürüklerse oraya. Bir şairimizin şiirinden olsa gerek :"Zaman kalburunda elenen bizler,Zaman uzadıkça kalbur genişler" der yazınıza Teşekkürler.

Saygıdeğer clay Şiirsel yazınız günümüz olaylarını yansıtan olayların içinde yaşıyoruz. Duyguların ifadesi çok anlamlı olmuş elinize yüreğinize sağlık .Gerçekleri yansıtmışsınız çok güzel olmuş.

[HaZaN]

Mansur58 tek kelimeyle harikasınız o kadar dogru ki nerde o eski günler, sokağa çıkmaz olduk ALLAH(cc) yardımcımız olsun paylaşım için emeğinize ve yüreğinize sağlık çok teşekkürler.


Zaman Eski Zaman Değil

Dünya değişe dursun
Hayaline saçlarına sarı boyalar sürülsün
Eteklerine nakışlar,papatyalar örülsün
Suratına ızmalar,pirsingler takılıp sökülsün
Zaman aynı zaman değil
Yakındığın sadece bir ömür

Kıvırcık saçlarını yak kestir ütület
Sanki bu çok mu? marifet
Toplum içinde sükse buya nezaket
Olamadın hala saf bir insan
Göremedik ne fazilet nede saadet
Zaman aynı zaman değil
Unutmadık o eski günleri

Magaza camlarına yapıştır afişlerini
Bilmez ki kendi eski halini
Unutup gitmiş eski maziyi
Eser yok takmaz ki gaziyi
Zaman eski zaman degil
Bilmezler ki hangi köyde kaldı asaleti

Bir garip anası kalmış
Uzak şehirlerde
Okuyup adam olacak diye
Gönderir bunu mekteplere
Saygı duymaz işte bu emeğe
Değer mi? be senin gibilerine değer mi?
Zaman aynı zaman degil
Emeklere saygı bu mu? sevgi
Kaldı içerimizde bir dünya zevki...

Yunus Emre Molak