sensizlik fakültesi

[sivaburs]

SANA VE SON KEZ

Gittikçe uzaklaşıyoruz farkında mısın?
Akrep, yelkovan işbirliği götürüyor seni benden.
Sana bu kadar yakınken,
Bu kadar uzak olmak kanıma dokunuyor.
Gittin, biliyorum dönüşün yok.
Aynadaki benden, yüz ifademden,
Esaret okunuyor.

Uzunca bir süre acın bende kalacak,
Gidişin epey bir zaman alacak.
Sen, deve yüküyle gelmiştin bana,
Karınca sırtında gönderiyorum, ben seni ancak.

Ne sen gelirsin bana, ne ben isterim dönmeni.
Hep senin rotanda yol aldık,
Bana bırakmadın dümeni.
Ayrılık rıhtımına yanaşmana bile bile,
Göre göre izin verdim.
Vermeliydim,
Asıl, gelişine izin vermemeliydim…

Soğuk kapladı ortalığı,
Sokaklar soğuğa doygun.
Laf aramızda, gidişin mevsime de uygun.
Kabullendim buz gibi gidişini ama,
Neden içim üşüyor hala?

Ben ,
Belki hasrettim, belki muhtaçtım.
Uzun seneler sevgiye açtım.
Yıkılmak üzere olan eski bir ağaç misali,
Dayanak olarak seni seçtim,
Daralmışlığımdan sana kaçtım.
Bir seni gördü gözüm,
Bir sen güzeldin benim için,
Bir senin adındı dilime dolanan.

Dünyam gözlerinin içiyle sınırlıydı.
Orada güne merhaba, geceye elveda diyordum.
Sana elveda diyecebileceğimi ise tahmin etmiyordum,
Ya da bu kadar çabuk beklemiyordum.
Koparılan bir çiçeğin, suda yaşaması kadar bile,
Yaşatmadın kalbinde sevgimi.
Şimdi senden geriye kalan,
Kocaman bir yalan…

Ben,
Aptalım senin gözünde ya da saf.
Söylesene sen misin yanlış, ben miyim tuhaf?
İnsan sevmediği biriyle elele tutuşmaktan kaçarken,
Sen benimle oldun.
Hepsi buymuş zaten, sonra kayboldun.

Ve ben sevgili,
Eğlence arayan çocuğun hayal dünyasında;
Bir oyun kumandası,
Polis arabası,
Su tabancası olabildim sadece.
Özeti bu sevdamın.
Oynadın ve sıkıldın,
Birazcık oyaladın, sonra yolladın…

Sen,
Şiirlerimin ilham kaynağı!
Bundan önce kaç şiir yazdım sana bilmiyorum.
Ama bu sana yazdığım son şiir.
Duygularım ırmak olsa da içime akıtacağım.
Ve olur ya karşılaşırsak bir gün bir yerlerde,
Gözlerinin içine bakmayacağım.

Sen,
Yağmurdan korkan çocuk!
Bir gök gürültüsü akşamı,
Nerede, kime sığındığını merak etmeyeceğim.
Çünkü, benim gibi arkanda bıraktıklarının sayısı kadar,
Yanında ve kafanda birilerinin olduğunu
Hep bileceğim.

Ve sen,
Gerçek bir aşkla sevdiğim kadın!
Şimdi hafızamda acıyla eşdeğer adın.
Sen gideli;
Mevsim yağmurları, hüzün yağmurlarına dönüştü.
Ve gidişin,
Mevsimle birlikte içimi üşüten, ikinci kıştı.

Hoşçakal kanayan yaram,
Hoşçakal ikinci sevdam,
HOŞÇA KAL…

Ayberk

[Arif Coşkun]

GİDİYORUM

Zalim,zalim,zalimsin be İstanbul!
Çok gördün bana mutluluğu,
Çok gördün bana yaşamayı,
Nefes almayı çok gördün,Gülüp eğlenmeyi çok gördün bana.
Sende tattım acıyı,
Sende tattım iki yüzlü,kalleş insanları.
Özü sözü bir olmayan insan görünümlü yaratıkları sende gördüm,bildim ben.
Mutlu olduğum o küçücük anları çok gördün bana.
Arkasından verdiğin acılar yedi bitirdi mutluluklarımı,
Açamayacağım kilitli sandıklara sürdün sevinçlerimi
En küçük şeylerden mutlu olmak istemez miydim
Gülmedim,belki mutlu olamadım ama.
Kimsenin haberi olmadı.
Göstermedim onlara gözyaşlarımı.
Zevkle izlemelerini istemedim tükenişlerimi.
Onlarında bir darbe vurmalarından korktum belkide kim bilir?
Bir sen biliyordun İstanbul!
Bir sen görüyordun günden güne eridiğimi.
Ama tutmadın ellerimden.

Çek istemiyorum ellerini.!Uzatma o ince dallarını.
Kırılır korkuyorum.
Şimdi ölüyorum.Sessizce gidiyorum.Mutlu olacağım o yere!
Sabırsızlıkla bekliyorum.Mutluluk nedir bilmek istiyorum.
İşte ölüyorum!İşte gidiyorum!!!

[selocan58]

[IMG]image.php?u=380262&dateline=12 30233629&type=profile[/IMG]

[kronik]

Bu aşk sofrası üç kişiyi doyurmaz. Bilen de zaten bile bile bu sofraya oturmaz..
Ben beğeniden bahsetmiyorum. Hoşlanmaktan çıkmaktan takılmaktan hiç.. ..Ben aşktan bahsediyorum aşktan. düpedüz dosdoğru aşktan …

İki kişi yaşanandır aşk; delirmektir özlemden, sevgilinin gözüne sevdiğinin kokusuna hasrettir aşk… Bir tek sözüne esir olmak, kelimeleri yutmak, bazen bazen nefessiz konuşmak.. Bir tek lafa hapis olmak, bir gülüşe kendinden geçmektir bazen aşk.. Ve bu aşk üç kişiyle yaşanmaz…

Geceleri uykusuz geçirmek, ondan olan her şeyi onun gibi sevmek, dünyayı iplememek, kimseyi dinlememek, bazen kendine bile kulak vermemektir aşk..

Aşk ne olursa olsun mutlu uyanmaktır güne ilk aklına gelenin suretiyle..

Aşk bir dünya şeydir.. Aşk mutluluktur, özünde tebessümdür, kahkaha bazen.
Dünya döner sen onu düşünürsün, dünya ölür bazen
O dur yine aklında… Dalarsın, bakarsın, bir çok şeyden koparsın ama senden
ayrı hep bir gülüş vardır yanağında .
Sevdiğinin armağanıdır, bu aşktan yapılmış pembe tebessüm sana..
Aşk herkese farklı..Aşk her aşkta farklı….

Ama ne kadar farklı olursa yaşananlar, şu değişmez ki sadece iki kişilik yer var bu sofrada..
Üçüncü girdiğinde devreye, garip bir koltuk telaşı, anlamsız bir ekmek savaşı, sonunda bir açlar sofrasına dönüşür her şey…

Ekmek paylaşılır, dostlar paylaşılır, her şey paylaşılır da bu dünyada, sevgilinin alnındaki ter, yanağındaki gamze, göğsündeki huzur, elindeki sıcaklık paylaşılmaz kimseyle..
Paylaşılırsa adı aşk olmaz zaten özünde..

Deli aşklar siler bunları bir bir.. Bırak alındaki teri, sevdiğinin gecesinin düşünü, beyninin tek kıvrımını, gözünün tek bakışını bile ödünç veremez kimseye..

Adı aşksa bunun üç kişilik olmaz …
Yok üç kişilikse adı zaten aşk olmaz…
***

Aşk iki kişilikti…
Leyla ile Mecnun…
Ferhat ile Şirin…
Aslı ile Kerem…
Aşk iki kişilikti,
O ve ben…
Biz iki kişiydik,
O ve ben…
Aşk içimizdeydi,
Biz aşkın içindeydik…
Aşk iki kişilikti,
Sen bilemedin…
Ben onu seviyordum,
O beni seviyordu…
Belki de sen de seviyordun onu…
Ama,
Onu benden çok seven olmadı asla…
Sen,
Benim kadar çok sevmedin onu…
Aşk iki kişilikti…
Üç kişilik olunca,
Savaşlar diz boyuydu…
Ateşi eline alıp girmişsin aramıza,
Ben susmuşum…
O da sana kandı…
Ben susmuşum…
Aşk,iki kişilikti,
Aşk,kabuk değiştiyordu,
Aşk,olduğu yerde duruyordu,
Roller değişiyormuş,
Ben susmuşum…
Kimse duyurmamış,
Ben susmuşum…
Ben…
Seviyormuşum…
Aşk iki kişilikti…
Ve ben,
Sonra farketmeden üçüncü kişi olmuşum…Sustum…
Onu benden çok sevemeyeceğini de biliyorum…
Herşeye rağmen,
Ben,
Sustum…

[dark_yamtar58]

[url=http://imageshack.us][/

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]
[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

...SEN...

Sen benim hayatımın en derin izisin silinmeyecek olan
Sen benim özümsün benle bitecek olan
Sen hayatımın anlamısın yaşadıkça fark edilen
Sen yalnızlığıma da ilaçsın her derdime derman olan
Sen yaşam iksirimsin yokluğunda fark edilen
Sen ümidimsin beni hayata bağlayan
Sen bitmeyecek şarkımsın sözleri sende olan
Sen aşımsın, suyumsun, havamsın ihtiyacım olan
Sen davamsın uğrunda savaş verilen
Sen yolda yürürken çaldığım ıslığımsın dudaklarımdan süzülen
Sen hayallerimsin gökkuşağından daha renkli olan
Sen gözyaşımsın yanağımdan süzülen
Sen dünyaya haykırışımsın sırrı bende olan
Sen sevincimsin sebebi sen olan
Sen aşkımsın gerçek sevgiliye duyulan
Sen hasretimsin gidişine dayanılmayan
Sen kimi zaman Şirinsin dağları deldiren
Sen kimi zaman Leyla’sın mecnunu delirten
Sen bir şairin mısrasısın yazdıkça tükenmeyen
Sen bir yazarın kalemisin ona ilham veren
Sen rıhtımda sallanan bir mendilsin gidenlerin ardından
Sen rüyamsın her uyuduğumda
Sen günümsün her uyandığımda
Sen içimi ısıtan bir yorgansın her örttüğümde
Sen yağmursun ruhumu ıslatan
Sen hüznümsün…
Kısaca sen hayatımsın
Varlık sebebimsin
Canımsın cananımsın.

[Kardelencicegi]

...SEN...

Sen benim hayatımın en derin izisin silinmeyecek olan
Sen benim özümsün benle bitecek olan
Sen hayatımın anlamısın yaşadıkça fark edilen
Sen yalnızlığıma da ilaçsın her derdime derman olan
Sen yaşam iksirimsin yokluğunda fark edilen
Sen ümidimsin beni hayata bağlayan
Sen bitmeyecek şarkımsın sözleri sende olan
Sen aşımsın, suyumsun, havamsın ihtiyacım olan
Sen davamsın uğrunda savaş verilen
Sen yolda yürürken çaldığım ıslığımsın dudaklarımdan süzülen
Sen hayallerimsin gökkuşağından daha renkli olan
Sen gözyaşımsın yanağımdan süzülen
Sen dünyaya haykırışımsın sırrı bende olan
Sen sevincimsin sebebi sen olan
Sen aşkımsın gerçek sevgiliye duyulan
Sen hasretimsin gidişine dayanılmayan
Sen kimi zaman Şirinsin dağları deldiren
Sen kimi zaman Leyla’sın mecnunu delirten
Sen bir şairin mısrasısın yazdıkça tükenmeyen
Sen bir yazarın kalemisin ona ilham veren
Sen rıhtımda sallanan bir mendilsin gidenlerin ardından
Sen rüyamsın her uyuduğumda
Sen günümsün her uyandığımda
Sen içimi ısıtan bir yorgansın her örttüğümde
Sen yağmursun ruhumu ıslatan
Sen hüznümsün…
Kısaca sen hayatımsın
Varlık sebebimsin
Canımsın cananımsın.

[kronik]

Pişman mısın? Söyle, bu kadar mı yordum ben seni? Yoksa hiç sevmedin mi beni? Sevseydin dönerdin, gelirdin dünyanın bir ucuna.. beklemekle hata mı ettim yoksa hazır değil miydin böyle bir sevginin büyüklüğüne? Kocaman bir yüreğim vardı benim içinde sadece sana yer olan.. gözlerime kazımışken seni; sadece seni görmek için kapalı tutarken gözlerimi sen beni değil kendini terkettin! taşıyamadın sen beni, anlayamadın, korktun sanırım.. kaçışın bundandı..


Seni ben değil, kendin yordun.. hayallerimizin büyüklüğüydü seni korkutan.. benim aşkımdı senin kaçmana neden olan…


Yapamam mı sandın? Yaşayamam mı sandın? Yaşadım.. ama bir de bana sor.. sensizken de yaşadım ben, nefes alışımın sebebi sendin, olmasanda sebebim değişmedi, sadece daha geç, daha zor, daha acı soluk aldım, yandım ama yaşadım.. birgün döneceğini bildiğim için..


Şaşırmadım.. döndün..


Ama gene gideceksin, biliyorum..


Bu sefer hazırım..


ümitlerimi kestim, yapboz yaptım! ben yaptım sen bozdun!

[kronik]

Herkes den her şeyden kaçarken ..
bir gün olmadık yerde hiç tanımadığın birine teslim olmak …


Sebepsiz yere
beklide yanlış olduğunu bile bile…


Zamansız , anlamsız bir gülüşle
birleşen iki hayat …

Ne kadar mutlu olabilirdik ??
Çok geç artık soruları bir kenara bıraktım..
Sessiz yaşamıma hoş geldin hayatım…

Gelişinle hayat buldu bu benlik …Şimdi her şeye bir anlam yüklüyorum…
Yanında mutluyum , gülmek seninleyken yakışıyor bana …Dedim ya sen anlam verdin benim hayatıma…
Halen içimde Korkularim var anlatamıyorum…
korkuyorum kırmaktan kırılmaktan …
uzak durmak istedikçe daha da çok bağlanıyorum..
gitmek istedikçe yakınlaşıyorum… kendime bile itiraf edemiyorum

…..SeviyoruM....

Seninle geçen her güzel günün sonrasında , bize dair hayaller kurarken

Aniden aklıma düşen cümle Her Sevda Bir Veda! …
Sessizce haykırıyorum beni sensiz yarım bırakma…

Seninle yeni bir güne merhaba derken (:

‘’Benimde bir kalbim varmış attığını hissediyorum ‘’
dediğin de sarılırken sana fısıldamak istedim kulağına
‘’ sadece mutluluktan ve heyecandan atsın kalbin sevdiğim ‘’
diyemedim….


Her sevda bir vedaydı o ses haklıydı ….!

Gidişinle
Sadece yarım cümleler kaldı ..
Sevmiyorum artık bu şehri …


gezmek istemiyorum sokaklarında ..
Unutmak istedikçe her yer her adım
Seni hatırlatıyor bana ...

Bizli düşler kurmuyorum artık biz yok , sen ve ben varız ne acı ki sadece iki YabancıyıZ …

Simdi senin olmadığın her yerinin sen hatırlattığı bu şehirde sessizce seni bekliyorum …

Benimde Kalbim Varmış Hissediyorum….
Gelişinle Can Bulan Gidişinle Halen Acıyan…!

[dark_yamtar58]

sen gelmez oldun



Deyiptin baharda görüşelim
Bahar geldi geçti sen gelmez oldun
Yaradan eşkine ne olur dön
Kuşlar kondu göçtü sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun, sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun

Yarim gözleyirem, isteyirem
Sen gelmez oldun

Biz bu sonbaharda buluşacaktık
Bahar geldi geçti sen gelmez oldun
Taşlara mı döndü kalbin gelmedin
Aylar geldi geçti sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun, sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun

Yarim gözlerim yolda
Beklerim ama sen gelmez oldun

Demiştin kapına gelirim diye
Kulağım kapıda ses vermez oldun
Boşyere mi yemin ettik ikimiz
Kuşlar yuva kurdu sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun, sen gelmez oldun
Sen gelmez oldun

Yarim gözlerim yolda
Beklerim ama sen gelmez oldun

[kronik]

Bekledim…gidip gelip baktım o telefonun anlamsız ekranına… Bekledim aramanı her dakika belkiler geçti aklımdan, her saniye keşke dedim kimse duymadan…korktum anlatmaya, hala seni sevdiğimi, hala sana deliler gibi aşık olduğumu anlamalarından korktum… insanların o lanet olasıca yüzlerinden sakladım gözlerimi…







Evet artık korkarak seviyorum seni ve bekliyorum… beklediğim günleri biriktiriyorum… her sabah uyandığım yeni güne senin adını veriyorum… gidişine yüklüyorum bütün mutsuzluklarımı… her gün karşılaşıyorum pişmanlığımla… Allah kahretsin neyi sevdim ben sende diyorum. her seferinde bir cevap bulmaktan nefret ediyorum…





Sana bakarken gözlerinde kendimi bulmayı sevdim…

Sana sarılmayı,teninin sıcaklığını dudaklarımda hissetmeyi sevdim.

Sana sarılıp uyumayı,başımı göğsüne yaslamayı sevdim…

Seni sevdiğimi defalarca haykırabilmeyi sevdim yüzüne…

Yokluğundan sonra fark ettim bağıra çağıra kavga etmeyi sevdim ben aslında…





Vurdum duymazlığındı belki de beni sana bağlayan…-kaçan kovalanır aptal kaçan kovalanır"-bunu bir türlü kabul ettiremedim beynime de kalbime de ve bu yüzden hep kovaladım….sende kaçtın…hızlı ve büyük adımlarla….kimi zaman koşarcasına kimi zaman yürüyerek…tam yakaladığımı sandığımda her defasında yerde buldum kendimiseni severken,yavaş yavaş tükenmek buydu işte…





Seni severken bittim ben…yokluğunla tamamlanacak,yok olmaktan kurtulacaktım oysaki…nerden bilebilirdim ki gidişinin bitmek olduğunu,nerden bilebilirdim ki yokluğunun aslında öldürdüğünü beni…

İnsan bazen dönüşü olmayan kararlar veriyormuş onu anladım…saçma sapan bir inattı belki de yokluğunun sebebi….önemsizce bir olay sonunda tüketilen tek bir cümle hayatımın rotasını değiştirdi….artık fırtınada sürükleniyorum…yokluğunun,gidi şinin fırtınası….





Ne olurdu sevsen beni?ne olurdu son bir şans verseydin bana?

Anlamıyorum,aklım almıyor bu kadar çabuk mu parçalanır sevgiler…bahsettiğim senin sevgin de değil belki bilmiyorum bilemiyorum…en azından benim sevgime saygı gösterseydin…ölür müydün sanki sevseydin beni?





Bu kadar zor olmamalıydı…ben fazlasını yapıyorum çünkü…zorlanmadan, korkmadan, bıkmadan, herkese-her şeye inat seviyorum….





Yazık benim kadar olamadı yüreğin…..ben senin sevgisizliğinden korkarken sen sevmekten korktun…işte en büyük fark buydu ve sen bunu hiç kabul etmedin…





Önceleri hatayı kendimde aradım,suçladım kendimi,aklımdaki her cümle seni haklı çıkartıyordu,artık kavgalarım kendimleydi…senden sonra bende kırdım kalbimi…bütün suçu onun üstüne attım,çaresizliğimden mi bilmiyorum tek sorumlu oydu kanımca…





Yüreğim artık yerde,yüzüne bile bakılmayacak bir leşten farkı yok….

Yüreğim paramparça….ve ona artık sadece sen değil bende bakmıyorum…





Yüreğim…benim umutsuz,çaresiz,tükenmiş yüreğim….





Şimdilerde fark ediyorum sevmek sevdiğini haklı çıkartmakmış…bana yaptığın onca şeyi yeni yeni hissediyorum.kimi zaman güçleniyor kalbim ayaklanacak oluyor,o zaman değişiyor benimde duruşum,sana karşı daha güçlü daha dik oluyor bedenim…tek bir bakışın omuzlarıma yüklenip yıkabiliyor beni olduğum yere…





seni çok sevdim de sen anlayamadın bunu…yada anlamak istemedin. kimse seni böyle sevmediği için bir garipti bakışların. anlamadığın,anlam veremediğin bir şeye baktın sen sadece. haklıydın artık bende anlam veremiyorum seni sevmeme…neden diyorum neden bu kadar çok?çünkü artık sevmek mutluluk değil acı veriyor bana…sevmek kolay değil…sevmek derken bile zorlanmalı dilin çünkü o kadar değerli ve zor.sen bunu hiç anlamadın.seni sevdiğimi anlamayı beklemiyorum artık insan mutsuz olmak,acı çekmek neden ister ki....





Artık seni sevmek sadece mazoşist eğilimlerden ibaret geliyor bana.çünkü ben seviyorum ve anladım ki bu sevgi bana sadece acı getiriyor. seni sevdikçe canım acıyor…derime batıyor sevgim.kanım fışkırıyor kesik yaradan içimdeki nefreti akıtıyor…







Seviyorum ve yeniliyorum artık….

Düşündüm ve vazgeçtim Beklemekten seni.

Sadece seviyorum…

Paramparça yüreğimle….

__________________