BEYAZ ZEHİR

[ebubekir çakmak]

Düştüm bir batağa çıkamıyorum ana
Öldürüyor beyaz zehir diyorlar adına
Biliyorum yandığımı ama sönmüyorum ana
Bir tadan bir daha bırakamıyor ana

Beyaz zehir derlerdi aldırmazdım
Rüya görürsün derlerdi uyanamazdım
Şimdi bir kabustayım, Korkmaktayım
Bitirdi beni ana yok olmaktayım

Gençtim ana cahildim hiç ölmem derdim
Bu sefer son bir daha kullanmam derdim
Öyle değilmiş ana, ben beyaza yenildim
Aynada değişen yüzümdü, değişen bendim

Bilseydim düşermiydim bu çıkmaza
Üzermiydim sizi ağlatırmıydım ana
Dost dediklerim itiyor beni uçuruma
Ümidim kalmadı dayanamıyorum ana

Kaçmak istiyorum bu dertten bu meletten
Bırakmak istiyorum olmuyor, be ana
Affedin beni ana son özrüm sizden
Seni düşünüyorum yaşamak istiyorum ana

Pişmanım ana pişmanım, hemde çok pişmanım
Sizi ne kadar üzdüğümün farkındayım
Siz üzülmeyin, derdime kendim yanayım
Kavrulayım bu dertle, kurtulayım ana

Kendimi düşünmüyorum ana yaktım sizi
Çok incittim kırdım tertemiz kalbinizi
Size yakıştıramıyorum şimdi kendimi
Yine de oğlun olarak ölmek isterim ana

Babama söyle ana ne olur beni affetsin
Benimde bir oğlum vardı, adı kemaldi desin
Mezarıma gelipte benim için dua etsin
Ne olur ana babam hakkını helal etsin.

Yakındır ölüm haberim gelir sana
Gelir tabutun konur musalla taşına
Günahım çok ana çıkamam Allah'ın karşısına
Ana dua et sen yinede biricik yavruna...

Hakkını helal eyle ana yaklaşıyorum sona
Bu son sefer çıkıyorum son yolculuğuma
Genç yaşta kavuşuyorum kara toprağa
İbret olsun kaderim ana ardımda kalanlara...